Dag allemaal,

Ik ben Chris en ik ben een jonge vader van drie kinderen. Inmiddels ben ik 36 jaar oud en ben op mijn dertiende jaar begonnen met roken. Na die 23 jaar hoort de sigaret zo enorm in mijn algehele handel en wandel dat ik totaal ontwricht raak van het niet roken.....even uitleggen.....vorige week woensdagochtend stond ik wederom als altijd buiten een sigaret te roken en bedacht me voor de zoveeltste keer hoe smerig de gewoonte eigenlijk is en hoe erg ik mezelf aan het vervuilen ben. Ik heb em uitgedrukt en besloot spontaan om een begin te maken aan stoppoging 3192 (of zoiets). Al vrij snel in de ochtend werd ik licht in mijn hoofd en vanaf die tijd stond ik alleen maar te zweven op mijn benen, kon me slecht op gesprekken concentreren en was gedurende de dagen zo moe van de strijd tussen mijn oren dat ik letterlijk iedere avond "out" in mijn bed heb gelegen. Op onverklaarbare wijze was ik dit ontheemde gevoel gisteren zo enorm zat dat ik de sigaretten uit de handen van mijn vrouw (die nog rookt) trok en er 1 opstak. In één klap had ik mijn vertrouwde gevoel weer terug en kon met die verse rook die smerige metaalsmaak die al dagen in mijn mond zat tenminste weer naar de achtergrond drukken. Ik heb gisteren de ene sigaret met de andere aangestoken. Ik zat al op de 5de dag en in één klap is het stoppoging 3193 (of zoiets) geworden. Tegen het einde van de middag voelde ik me steeds misselijker worden en moest nog rennen naar de pot om het te halen...Ik heb de hele handel eronder lopen kotsen. Zo snel als ik de rook naar binnen aan het halen was zo snel wilde het zich nu weer naar buiten vechten. Daar boven die pot besefte ik dat dit niet het einde moest zijn van mijn zoveelste stoppoging, maar dat ik een behoorlijke uitgleider had gehad om alles weer eens op scherp te zetten. Het is nu weer een dag later en ik rook niet (heb nu ook geen behoefte). Ik denk nog veel over het circus van gisteren! Uiteindelijk is dit mijn tweede eerste dag van het stoppen met roken!