Ik ben een vrouw van 58 jaar getrouwd met 3 kinderen die al uit huis zijn. Ik rookte al vanaf 17 jaar, heb jaren gehad waar ik maar een paar sigaretten per dag rookte maar de laatste jaren heb echt behoorlijk zitten puffen. Afgelopen februari kreeg mijn schoonzus te horen dat zij longkanker had, en was al in de laste fase. Zij ging door een hel (in engeland) de pijn kan ik echt niet beschrijven wat zij door heen moesten gaan, ik was daar voor mijn broer en nichtjes. 4 maand later is ze overleden, een vreselijke dood, en dat heeft mij echt gegrepen. Ik besloot dat het mij niet zou over komen zo'n dood. Op mijn terugkeer in nederland, ben ik gelijk naar mijn huisarts gegaan en vertelde dat ik wil stoppen met roken, ook verteld dat ik al tik keer had geprobeerd, maar het lukte mij niet, altijd begon ik weer, zelfs na een jaar gestopt te zijn!!!!! Ik kreeg van hem zyban en ben ik gelijk begonnen, moet ik eerlijk zeggen mijn motivatie deze keer is heel erg sterk, ik heb die pillen een week geslikt (1 per dag) de tweede week 2 per dag,
dat was afgelopen zondag, en ik had mijn stop dag voor vrijdag gisteren dus. Wel ik moest woensdag naar het ziekenhuis toe voor controle op mijn ogen, en ben daar na langs de makro geweest, en wat andere boodschappen gedaan, toen ik thuis kwam rond een uur of 3 dacht ik, ik ben nu de hele dag zonder sigaret zo waarom zou ik nu nog roken, zo gedacht zo gedaan, al mijn rook waren ingepakt, en weg er mee. Nu 3 dagen later, zonder te roken ik voel me verloren, net of ik mijn beste vriend kwijt ben geraakt, ik ben niet depressief, maar ben in mijn hoofd op zoek, de afkick verschijnselen heb ik niet, dat doet de zyban, trek in een sigaret, is heel soms, maar is ook gelijk weer weg. Nou dit is mijn verhaal tot vandaag, ik zal jullie laten weten hoe het verder met mij gaat.