Geplaatst door Stopje op 20/11/2017 - 21:43
Lid sinds 20 nov 2017
Hallo allemaal.
Ik kan wel wat herkenning gebruiken.
Ik ben inmiddels 8 weken gestopt met roken en de laatste dagen zo labiel.
Emotioneel, huilen om vanalles en nog wat.
Ik wil echt doorzetten en ik hoop dat iemand dit herkent en mij kan vertellen dat het snel beter word!
Ik zit echt een beetje in de put, bah.
Hoi Stopje!!
Geplaatst door musti op 20/11/2017 - 23:34
Lid sinds 04 aug 2017
Hoi Stopje!!
Balen dat je je nu zo voelt! Maar hou vol hoor, je bent al 8 weken gestopt dat is hartstikke goed! Dat wil je echt niet opgeven nu dus wat er ook gebeurt en hoe je je ook voelt...niet gaan roken please dat lost niks op.
Dat emotionele labiele dat is heel herkenbaar. MIsschien heb je inmiddels al meer rondgeneusd hier op het forum en dan zul je gezien hebben dat veel stoppers daar doorheen gaan.
Maar...het wordt beter hoor echt waar daar moet je in geloven. Ik denk dat het komt doordat je in de eerste stopweken nog heel blij en trots en euforisch bent dat je niet rookt, en vol motivatie. Na een aantal weken wordt het allemaal wat normaler, dat niet roken, en dan zakt dat gevoel van trots/blij/euforisch een beetje naar de achtergrond. Daardoor komt er ruimte voor andere emoties. En eentje daarvan is , wat ze hier vaak noemen, een gevoel van rouw. Die K..sigaret was toch jarenlang (ik weet niet hoe lang je gerookt hebt?) jouw beste maatje, en nu besef je ineens dat je die voor altijd moet missen. En ja, natuurlijk wist je dat ook op het moment dat je ging stoppen want daarom stoppen we immers ook he?!
. Maar wat je weet en wat je voelt ligt niet altijd op 1 lijn.
Ik kan je niet vertellen hoe snel dit overgaat helaas. Bij sommigen is het maar een paar dagen, en dan komt ineens dat besef van hee wacht es effe, ik ben er klaar mee, er valt niets meer te rouwen en te missen ik ben nu gelukkig zonder jou. Dan komen gevoel en verstand weer samen en ben je erdoor heen. Bij anderen duurt het iets lannger. Het ligt er ook een beetje aan hoe je er zelf in zit denk ik.
2 tips in elk geval:
1) blijf tegen jezelf zeggen dat je nog steeds de beste keuze gemaakt hebt door te stoppen met roken. Dit is het mooiste kado ever dat je jezelf hebt gegeven!!!
2) Probeer niet te vechten tegen emotionele buien, of ze tegen te houden. Meestal helpt dat niets. Laat maar gewoon over je heen komen, bliijf rustig en dan ebt het weer weg. Wees lief voor jezelf, en doe leuke dingen (in 8 weken heb je bijvoorbeeld al heel wat rookged bespaard, gebruik dat om iets heel moois voor jezelf te kopen of ga lekker een paar daagjes ertussenuit als dat kan).
Verder geldt natuurlijk...doe je voordeel met dit forum, dus lees alles waar je iets aan denkt te hebben, en as je meer contact wil met andere stoppers dan kun je gewoon meekletsen in de maandclubs die er zijn (die van november is vol en gezellig, die zijn wel allemaal veel minder lang gestot dan jij maar zijn nog wel volop bezig met moeilijke momenten enzo dus die kunnen je zeker steunen als je ff wat opbeurende woorden nodig hebt)
Oja...als dit gevoel echt nog weeeken continu aanhoudt, of als je in het verleden ervaringen hebt met depressies ofzo, dan is het aan te raden om toch ff langs je huisarts te gaan hoor. In dat geval moet je niet alleen blijven doormodderen want dan heb je meer aan tijdelijke medicatie misschien. Maar als je verder nooit last hebt gehad dan zou ik gewoon bovenstaande tips uitproberen
Heel veel succes en blijf geloven in jezelf!!!!
Wow bedankt voor je bericht.
Geplaatst door Stopje op 22/11/2017 - 13:26
Lid sinds 20 nov 2017
Wow bedankt voor je bericht. Hier heb ik veel aan! Ik denk inderdaad dat je gelijk hebt. De eerste weken ben ik ook vooral zo bezig geweest met niet roken, niet toegeven. Ik had verder niet eens tijd om ergens over te denken of iets anders te voelen. Nu denk ik weinig meer aan een sigaret en de standaard tijdstippen dat ik altijd even rookte zijn nu vaak al voorbij voordat ik er aan denk. Maar nu die tranen en dat labiele gevoel. Ik voel me niet depressief ik heb wel zin om dingen te ondernemen, ik slaap prima en ben niet somber in de zin van dat ik nergens meer het leuke van inzie maar ik word overmand soms door huilbuien en op die momenten denk ik dus wel van was ik maar niet gestopt dan had ik dit niet gehad of zoiets in die trant. Ik ben de geestelijke verslaving denk ik dus echt nog niet te boven. Ik was een echte stressroker dus ergens ook wel logisch. Ik heb me voorgenomen wat meer afleiding te zoeken en me hier toch echt doorheen te bikkelen. Ik hoop dat het tij snel keert. Maar gaan roken dat ga ik niet meer doen. Gelukkig besef ik ook dat dat geen echte oplossing zou zijn.
Bedankt voor je lieve bericht.
Ik wil ook graag mijn verhaal
Geplaatst door brunette2016 op 11/12/2017 - 21:31
Lid sinds 31 mrt 2017
Ik wil ook graag mijn verhaal kwijt.
Ik ben bijna 3 maanden gestopt met roken.
Ik voel me sinds vorige week zo neerslachtig.
Kan om de kleine en stomste dingen huilen, niet normaal.
Ik voel me een beetje depresief, gevoel alsof ik nergens zin in heb. Ik doe wel mijn dingen, alsof ik geen plezier heb in mijn leven.
Ik was eerder al 8 maanden gestopt met roken, en voelde me toen niet eens zo depressief.
Nu weer gestopt, dit gevoel is echt niet leuk.
Ik moest dit verhaal van mij afschrijven.
Ik hoor graag feedback van jullie
Reactie toevoegen