ik heb je ontmoet ergens in 1973  en het afscheid was op 13 mei 2014 ergens laat in de avond. We waren  elkaar zo'n 25 keer per dag. innig samen...en o, wat mis ik je verschrikkelijk.

Ik mis je in de rokersruimte op het werk, waar je toch als eerste allle nieuwtjes hoort :)

 Jij hoort erbij als ik verdrietig of blij ben, Als ik opsta of juist naar bed ga. Eigenlijk is deze lijst te lang om op te noemen dus ik zal het kort zeggen, je hoort erbij op elk moment van de dag.

Het afscheid nemen was zo moeilijk dat ik zelfs medicijnen nodig heb (champix) en evengoed was het de eerste 2 weken zo hevig dat ik er ook nog soms een ander hulpmiddeltje nodig had.

Kortom, ik heb nog echt zeer moeilijke momenten en het afscheid is echt zwaar.

Maar...wat ik NIET mis zijn de hoestbuien waardoor ik  's nachts wakker werd. Ik was dan echt benauwd en wat deed ik als ik weer op adem was gekomen?   Juist, dan zocht ik troost bij jou. Ik wist wel dat jij de veroorzaker ervan was , maar ik stopte die gedachte snel weg, en dacht "ach, ik zal wel allergisch zijn, of "  ik word verkouden" 

En daarom is dit echt een afscheid voor altijd. Het kan  niet anders, want 1 ontmoeting met elkaar is onmogelijk, Dan is het meteen weer zoals het altijd geweest is,  en helaas...het is te erg voor woorden en ik schaam me om dit neer te zetten..maar .ik kan nog steeds jaloers zijn op mensen die jouw nog wel als vriend hebben.

Maar het is niet anders. Ik moet dit doorzetten en daarom heb ik het ook eens opgeschreven.  

Dag sigaret........