Hallo allemaal,

Vandaag (4 mei) is mijn eerste stopdag....

Het moest wel. Natuurlijk is roken slecht en had ik ooit willen gaan stoppen, maar een paar weken terug heb ik een verwijzing gekregen voor de vaatchirurg... Waarschijnlijk aderverkalking... Op zich niet schokkend maar met mijn 33 jaar vind ik het nogal erg vroeg.....

Vandaag wel erg zwaar gehad. Circa 10 jaar gerookt en best wel veel. In het verleden veel gevlucht in de sigaret. Dat was een soort ontsnapping aan de werkelijkheid. Daar wordt nu afscheid van genomen. Hopenlijk kan ik daardoor straks wel weer lopen zonder pijn en af zijn van koude tenen. Voor vandaag ben ik blij dat de dag er op zit en ik het heb overleefd met mijn electrische sigaret. Heb expres deze zo min mogelijk willen gebruiken en probeer er dus ook niet aan te zitten als het niet hoeft. 

Tijdens het stoppen wordt ik in ieder geval gesteund door mijn vrouw. Nadat ik te horen kreeg dat ik aderverkalking zou hebben, heeft ze meteen gezegd dat ook zij zou stopppen, samen  met mij. Gisteravond hebben we dan ook allebei de laatste sigaret gerookt.

Voor vandaag hebben we wel allebei een vreselijk humeur gehad. De kinderen waren de afgelopen dagen bij ons (rest van de dagen zijn ze bij exen) en die waren net de afgelopen dagen ook minder gezellig. Allebei al een beetje aangebrand en vandaag dan gaan stoppen. Het viel niet mee. Voor nu is het volhouden. Heeft iemand enig idee hoe lang de afkickverschijnselen aan kunnen houden?