Sinds mijn 15de rook en blowde ik me suf. Vooral door het blowen was het makkelijk het roken nooit op te geven. Ik ben 15 maanden geleden cold turkey gestopt met wiet en ondanks een kleine korte terugval kan ik nu zeggen dat ik er vanaf ben.
Sinds het stoppen met blowen ben ik uiteraard meer gaan roken. Normaal waren het (met blowen erbij) hooguit 10, het begon steeds meer te worden.
Ik heb sigaretten nooit echt lekker gevonden; het is een makkelijk tijdverdrijf. Ik merkte alleen dat het de spuigaten uitliep.
Ik ben op 3 januari geopereerd aan mijn schildklier, mijn keel deed enorm veel pijn. Toch stond ik 1 dag na opname weer op de tramhalte van het ziekenhuis, in de regen, een peuk te roken. Het is onverstelbaar. Toen ik thuis was dacht ik, waarom doe ik dit? Ik wil genezen, ik wil nergens afhankelijk van zijn. Stinken en stressen. Door weer en wind naar buiten voor die ene peuk. Je zou bijna je leven er voor geven, voor die ene sigaret. Een f*cking stink stok. GENOEG ervan. KLAAR. In mijn hoofd ook. Meer dan de helft van mijn lieve leven eraan besteed maar het is nu echt klaar.
Wat ik zo eng vind is dat ik hoor van ex rokers ( sommige al 15 jaar) dat het soms nog steeds moeilijk is.
Ik heb nicotine kauwgom en dat is mijn stok achter de deur voor nu.
Succes allemaal! Ik hoop dat het jullie allemaal gaat lukken!