Zeven jaar geleden ben ik gestopt met roken.

Herinner me nog als de dag van gisteren hoe moeilijk ik de eerste 10 dagen vond.

En hoe trots ik op mezelf was toen ik sterker bleek te zijn dan die peuk.

Wat was ik blij op het moment dat ik voelde dat ik helemaal los was.

Af en toe dacht ik:  "hee, al bijna zes maanden niet gerookt" Of "bijna een jaar niet gerookt."

Roken deed me niks meer.

 

Na ruim anderhalf jaar ging het mis. En stak ik een sigaret op.

Wat schrok ik toen ik inhaleerde en het net leek of ik een paar uur daarvoor ook had gerookt!

Ik was niet misselijk, vond het niet vies, werd niet duizelig. ,

Voor ik het wist, rookte ik weer als vanouds.

 

Al een tijd ben ik het zat: de stank, de drang, het geklaag van mijn kinderen, het geld dat het me kost.

 

Afgelopen dinsdagavond de laatste gerookt.

Ik denk dat ik wel wat steun en peptalk kan gebruiken.

Ik ga er in ieder geval voor.  En ik weet dat deze fase  voorbij gaat.