Geplaatst door jackstoptnuecht op 18/01/2012 - 23:04

Lid sinds 10 jan 2012

12 jaar 1 maand geleden gestopt met Cold Turkey.

Hey allen welkom op mijn persoonlijke plekje. Ik ben dus Jack, 37 Jaar vanaf 25 Januari en woon samen met mijn vriendin. We hebben nog geen kinderen maar dat gaat rap veranderen als het aan mijn vriendin ligt. Ik ben helaas werkeloos op het moment vanwege een herniaoperatie 2 jaar geleden. Ik ben op het moment denk ik wel weer sterk genoeg voor werk, maar vanwege de crisis (denk ik) word ik nog niet eens uitgenodigd. Vaak hoor ik niet eens iets op een sollicitatie. Maar goed we blijven maar gewoon positief en er zal wel eens wat gaan gebeuren. Ben vanaf 3 Januari gestopt met roken en ik kan wel zeggen dat het meevalt, maar dan zou ik liegen. Het is fiks pittig, eerste paar dagen gingen wel, toen de zesde dag was echt een regelrechte hel, zo n sterke craving en dat een uur of 9 lang, hoe weet ik niet maar ik heb het volgehouden en zo erg heb ik het tot nu toe ook niet meer gehad. Die dag had ik trouwens altijd  bij mijn vorige stoppogingen, altijd zo de 5de of 6de dag en tegen de middag kocht ik dan weer sigaretten. Om er 1tje te roken yeah right. Het is net of je een asbak in je mond leeggooit maar toch is die eerste peuk weer genoeg om je binnen 2 weken nog meer te laten roken als voorheen. Na die dag kwamen de afkickverschijnselen, pijn in mijn hoofd, duizelig, niet kunnen concentreren, warm en koud tegelijk, zweten, emotioneel, sterke stemmingswisselingen, en niet of slecht slapen. Het meeste is wel voorbij gegaan, op dit moment slaap ik nog altijd heel onrustig en vaak kort. De eerste 2 weken zijn inderdaad, zoals ik meestal al hoorde, het moeilijkst. Maar dan komt het doorhalen, het is echt ongelooflijk hoe snel ik de resolute stem kwijtraak in deze dagen. Er is eigenlijk constant een gevoel van leegte over me en alhoewel je beter weet, dat word onherroepelijk geassocieerd aan die smerige peuken. Weer even terug naar het forum, o ja, de anderen hebben het ook ik ben niet apart. Ik wil gewoon echt niet meer roken, die smerige troep vond ik ook niet eens meer lekker, elke dag pijn in mijn keel, adem tekort pijn op de borst. En toch is die peuk zo aantrekkelijk. Naja die peuk is niet aantrekkelijk, maar die illusie die het schept van blijdschap op die bekende rokersmomentjes. Want ik walg echt van die sigaretten nu, het stinkt en ik weet nog heel goed hoe ik me er bij voelde. En al zoveel voordelen merkbaar na die relatief korte 2 weken. Een hele prestatie natuurlijk, maar toch ongelooflijk hoe je lichaam sprongen vooruit maakt in zo n korte tijd. En toch wil je roken, nee niet roken, maar wat dan? Hoe krijg ik die leegte weg, ja peukie opsteken, nee onzin dat weet jezelf ook wel. Om gek van te worden, het lijkt je hele leven te beheersen. Maarja dit is de prijs die ik zal moeten betalen, iedereen wil zonder afkickverschijnselen van het roken afkomen, maar helaas gaat dat voor bijna niemand op, zeker niet voor mij daar ben ik wel achter. Maar ja doorbikkelen is het devies, en gewoon volhouden aan het feit dat je nooit ergens hebt gelezen, of nog nooit van iemand hebt gehoord dat ze dit nog steeds voelen als ze een jaar gestopt zijn. Ik ben nog niemand tegen gekomen die na een jaar zei, pfffff ik heb het nog steeds moeilijk elke dag, het is er nog wel, maar nog maar heel soms en maar heel kort en maar heel lichtjes. Een mugje wat je van je jas afmept, terwijl je nu nog het gevoel hebt geplet teworden onder het gewicht van een olifant. Je denkt echt dat het te zwaar is en dat het niet meer minder word, maar dat is dus wel zo. En daar probeer ik me dan maar aan vast te houden, want dat is alles wat ik heb, en zoveel mogelijk afleiding zoeken al is dat soms ook gewoon niet genoeg, want de ellende zit soms gewoon in je poriën en dan is er geen ontkomen aan. Maar ja dat is de realiteit, daar zal je doorheen moeten en dat is de rede dat zoveel mensen het alleen maar proberen, maar nooit kunnen stoppen. Ik ben ooit eens een half jaar gestopt en het rare is dat ik me eigenlijk helemaal niet kan herinneren wanneer dat absolute ellende gevoel weg gaat. Maar moet minder als 6 maanden zijn, want tegen die tijd had ik het onder controle want ik kon makkelijk van die zooi afblijven. Toch maar ff 1 peukie, gewoon kijken hoe het nu is. Maakt niks uit heb er nu geen moeite meer mee, is gewoon grappig om 1 keer te proberen. Boem hooked again. Het duurde wel een aardig tijdje voor ik weer op het oude niveau aantal sigaretten zat maar langzaam maar zeker ging ik er weer heen. Goeie les voor nu, niet meer aanraken, noooooiiiiiiiitttt meerrrrr. Die rookdemon is zo ontzettend slim, eerst maakt ie je helemaal gek, maar als die in de gaten krijgt dat ie geen grip meer heeft, dan gooit ie het ineens over een andere boeg. Hij gaat je prijzen, wauw man wat goed, al zes maanden gestopt neem eens een peukie. Gewoon om te kijken hoe het nu was, je bent nu toch de baas dat heb je wel laten zien. Griezelig gewoon, maar constant alert blijven en hij heeft geen schijn van kans, maar het vraagt gewoon een ontzettende inzet. Ik denk dat dit ook de rede is dat de meeste mensen niet kunnen stoppen, omdat niemand verwacht dat het stoppen minimaal 6 maanden je leven zo gaat bepalen dat alles 10 keer moeilijker lijkt, en soms ook echt zo is! Maar ja zo raar is het niet, je verwacht het niet natuurlijk, maar raar is het niet. Jaar in, jaar uit is dat ding er altijd geweest voor je, na het eten, na het slapen, na de stress , tijdens de hond uitlaten, na de sex, na het drinken met je vrienden, op de verjaardag, op het koude station s'morgens en ga nog maar even door zo. Ineens is bij al die dingen die je doet die peuk er niet meer en dat moet langzaam wegebben. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dacht dat het verdriet na het overlijden van mijn opa nooit meer weg zou gaan. Zo overtuigd van het feit dat je nooit meer zal kunnen lachen, dat je nooit meer van iemand kan houden, ( mijn opa was 1 van de weinige mensen met wie ik in die tijd een band had), maar het gaat over, de pijn word minder, en uiteindelijk kan ik weer lachen en durf ik weer van mensen te houden het is een rouwproces zoals zoveel mensen die kennen en zo is het ook met die peuk, maar in zekere zin nog moeilijker, want de dood is buiten onze controle, maar die peuk kan je opsteken wanneer je wilt. Compleet overtuigd moet je dus zijn om die peuk te laten liggen terwijl je denkt dat het leven nooit meer normaal zal zijn. Ijzersterk om de illusie te kunnen weerstaan dat die peuk je weer compleet maakt en de ellende doet ophouden. Want het is een vieze verslaving, een zeer slimme demon en een wolf in schaapsklederen. Roken is geen optie.
Zo dat had ik ff nodig om mijn wil weer te sterken want het werd een beetje schommelig hier, met een hamer in het koppie stampen dat die peuk echt niet de oplossing is.
Groetjes Jack.