1600 sigaretten niet gerookt. Hoeveel is dat!!

Ik ben nog niet helemaal nicotine vrij omdat ik nog pleisters plak. Ik heb echt het gevoel dat ik dit nog nodig heb. Al denk ik maar dat het helpt dan is het ook goed. Soms ben ik zo trots en soms kan ik wel janken omdat ik wil roken. Ik bedenk me dan dat een sigaret niets oplost. Dat een sigaret maar tijdelijk is. Echter kost me dat vaak moeite. Verstand versus gevoel... Met mijn verstand weet ik heel goed dat roken niets oplost. Het maakt alles erger.

Mijn huid wordt weer grauw, ik krijg weer last van angsten, de sigaret beheerst mijn leven en zorgt voor onrust. Ik zal weer gaan hoesten. Natuurlijk weet ik dat allemaal. Maar gevoelsmatig blijf ik in de achtbaan. Het zijn vooral de loopings naar beneden... Ik kom er steeds meer achter dat ik de pieken van mijn dalen rookte. De pieken van mijn pieken zijn geen probleem. Natuurlijk denk ik dan wel eens aan een sigaret, maar in een piek van de piek kan ik die gedachte makkelijk weerstaan.

22 jaar versus 2 maanden.... Tja wat verwacht ik dan ook.

Een collega van mij is al 2,5 jaar gestopt met roken en heeft onlangs onverwacht haar vader verloren. Intens verdrietig was en is ze. Ik vroeg haar pas of ze behoefte had aan een sigaret en of ze er veel aan dacht. Ze vertelde me dat het geen moment in haar op was gekomen. Ze liep over van verdriet en er was nergens anders ruimte voor... Zelfs niet voor haar opvliegers. Hoe bijzonder is dat en hoe bijzonder zit ons systeem/menselijk brein en lichaam in elkaar....

Ik ga door met mijn pieken en mijn dalen... met opgeheven hoofd.... Ik zet de strijd voort tegen dat ellendige stomme stokje waar ik 22 geleden ben ingestonken en dat laatste bedoel ik letterlijk en figuurlijk.....!

Fijne vakantie voor wie vakantie heeft!