Geplaatst door SilverShadow op 07/10/2014 - 10:58
Lid sinds 05 jun 2009
15 jaar 11 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.
Op verzoek plaats ik hier mijn ervaringen uit het verleden zodat mogelijk de (nieuwe)stoppers daar wat aan zullen hebben: ik wil absoluut niet op mijn borst gaan slaan hierdoor met de intentie van "kijk hem nou" want daar doe ik het niet voor. Vroeger was het voor elkaar en met elkaar zullen we deze strijd aan gaan en ik hoop dat die regel nog steeds geldt. Het zijn geen kleine stukjes want als ik eenmaal aan het schrijven was ging ik gewoon door.
Alweer een mooi verhaal, ik
Geplaatst door Yvondv op 08/10/2014 - 20:36
Lid sinds 01 feb 2014
Alweer een mooi verhaal, ik ben nu die 8 maanden net voorbij, alleen had ik niet een voor uitgestippeld doel, mijn doel kwam plotseling, geen afscheid genomen van mijn roken en rookgedrag, in een seconde tijd beslist, ik ben een niet roker! Klaar! Ik blijf ook een niet roker!
Inderdaad mooi geschreven, ik
Geplaatst door Gil op 08/10/2014 - 20:46
Lid sinds 15 mrt 2012
Inderdaad mooi geschreven, ik lees het met plezier Silvershadeow. Ik ben wel nieuwsgierig of je een man of vrouw bent :)
Ze zeggen dat mannen iets makkelijker kunnen stoppen met roken, er is een wetenschappelijk onderzoek geweest ofzoiets. Maar goed ik vind t knap als mensen niet meer roken.
Yvon, ik denk dat dat wel t beste is, dat je meteen weet dat je een niet roker bent, laatst boek van eric erally gelezen, makkelijk stoppen met roken en hij beschrijft dat ook in zijn boek.
Gil wrote: Inderdaad mooi
Geplaatst door SilverShadow op 08/10/2014 - 23:00
Lid sinds 05 jun 2009
[quote=Gil]
Inderdaad mooi geschreven, ik lees het met plezier Silvershadeow. Ik ben wel nieuwsgierig of je een man of vrouw bent :)
Ze zeggen dat mannen iets makkelijker kunnen stoppen met roken, er is een wetenschappelijk onderzoek geweest ofzoiets. Maar goed ik vind t knap als mensen niet meer roken.[/quote]
Ik ben een man, mijn naam is Thomas.
Ik zag aan mijn mannelijke collega hoe moeilijk hij het ermee had om te gaan stoppen dus weet niet zo zeker of mannen het minder moeilijk hebben dan vrouwen. Hem zien blijven roken heeft mij enorm geholpen om juist gestopt te blijven want ik begon zijn gewoonte en automatisme te bestuderen en door te krijgen.
Ik bestudeerde ook rokende
Geplaatst door Juul op 09/10/2014 - 09:09
Lid sinds 29 mei 2012
Ik bestudeerde ook rokende mensen, heb er dezelfde ervaring mee als jij Thomas. Hoe langer ik er naar keek, hoe raarder ik de gewoonte vond en hoe zieliger de mensen die het deden. Ze gingen "lekkerr" of "gezellig" even roken, maar het enige wat ze deden was dat zeurende stemmetje van binnen de mond snoeren voor heel even. En dat ervaren we als lekker, uiteraard. Als een jengelend kind de mond gesnoerd wordt, ervaar ik dat ook als lekker.
Maar wat ze niet beseften, is dat ik dat lekkere gevoel altijd heb, namelijk dat ik nooit meer een jengelend kind om me heen heb.
De reclame van een paar jaar geleden, waar je mensen op zo'n feesttoetertje ziet blazen ipv op een sigaret, kwam me elke keer voor ogen. Want aan een sigaret hijsen is net zo raar, dat besefte ikk me steeds meer.
Ik ben ook samen met mijn man
Geplaatst door Gil op 09/10/2014 - 09:20
Lid sinds 15 mrt 2012
Ik ben ook samen met mijn man gestopt met roken, maar hij is weer begonnen. Hij is maar een avondje gestopt geweest Thomas, dus kan voor de mannen ook lastig zijn.
Juul, ik snap je, maar ik wil niet zo denken. Mijn man en dochter van 20 roken nog en ik heb dat liever niet natuurlijk, maar als ik ga denken zielig dan kan ik daar de hele dag mee zitten en wil ik absoluut niet dat ze gaan roken, vooral mn dochter. Ik zeg ook zielig voor haar longetjes, maar ze moet echt zelf willen stoppen anders ben ik zo een zurende moeder en dan help ik haar niet.
@Juul, als je al zo lang
Geplaatst door SilverShadow op 09/10/2014 - 10:27
Lid sinds 05 jun 2009
@Juul,
als je al zo lang rookt dan weet je niet meer hoe het is om dat niet meer te doen en hoe goed het is om verse lucht naar binnen te krijgen. Natuurlijk ervaarde we dat als we een dagje niet meer rookte maar dat was gewoon tekort.
Daarnaast, kan ik mij nog heel goed herinneren, als ik een dag niet rookte en de volgende dag een zwaar shaggie opstak tolde mijn hoofd als een gek waardoor ik even moest gaan zitten. Ik was toen al zo stom en verslaafd om te zeggen:
"Zie je wel ..... ik moet blijven roken want dan heb ik daar geen last meer van, mijn lichaam heeft het gewoon nodig".
@Gil
Mijn vrouw rookt een peuk in de maand a 2 maanden omdat ze "dat lekker vindt". Voor mij mag ze. Gebeurd nooit thuis maar altijd bij iemand anders en dan ook buiten de deur.
Mijn oudste dochter heeft vanaf haar 15de gerookt tot aan 18 weken geleden: ze wilde zwanger raken/worden en dat is ze dus ook 2 weken later geworden.
Heb een paar keer gezegd tegen haar dat als ze slim is dat ze moet gaan stoppen maar voor de rest nooit teveel op zitten hameren. Ze heeft ook 2 pogingen ondernomen waardoor mijn schoonzoon het gevoel had om "in de hel te zijn" dus is ze beide keren weer gaan roken.
Nu is dat heel anders mogelijk doordat ze niet wilt dat het ongeboren kindje daar last van gaat krijgen. Schoonzoon is tegelijk met haar gestopt.
Andere 2 dochter roken niet en zullen dat ook niet gaan doen.
1ste rookvrije jaar. - 35
Geplaatst door SilverShadow op 09/10/2014 - 11:51
Lid sinds 05 jun 2009
1ste rookvrije jaar.
- 35 jaar geleden heb ik de keuze gemaakt om te gaan roken
- 35 jaar was de sigaret/shag mijn vriend en beste maatje
- 35 jaar hield hij mij gezelschap en had hij mij in zijn greep
- 35 jaar lang was ik mijn eigen langzaam aan het vergiftigen
- 35 jaar lang was het dus mijn stille en dodelijke moordenaar
- 35 jaar lang heb ik hier bewust voor gekozen
Wat kan een mens toch raar in elkaar zitten.
Wat kan een mens toch afhankelijk raken van een bepaalde stof.
Wat kan een verslaving toch erg zijn.
Hoe ver moet het gaan voordat je tegen je eigen gaat zeggen en daar ook bewuster van raakt dat roken niet goed voor je is.
Hoe ver moet het gaan voordat je gaat beslissen dat je nu moet gaan stoppen.
Hoe ver moet het gaan voordat je de kans met beide handen aangrijpt om daadwerkelijk te gaan stoppen.
Wie, wanneer en wat moet er eerst gaan gebeuren voordat je het echt door hebt dat het rotzooi is.
Een paar sommen om mezelf gek te maken:
- 25 peuken per dag (konden er meer maar ook minder zijn)
2,50 euro gemiddeld per dag aan onkosten (sigaretten, shag, vloei, aanstekers)
- 25 x 365 x 35 = 319.375 peuken/shaggies
- 319.375 x 7cm = 22,5km aan rotzooi
- 2,25 x 365 x 35 = 28.744 euro afgerond
Wat zijn het toch mooie cijfers, wat heb ik toch veel plezier gehad.
En dat meen ik ook nog: ik genoot gewoon van Nicotine, het gaf mij rust, het gaf mijn plezier en ik liet hem langzaam mijn lichaam van binnen kapot maken. En deze keuze heb ikzelf bewust gemaakt dus ik kan niemand anders iets verwijten.
Mijn klachten begonnen zich 2 jaar geleden erger te profileren:
- Hartkloppingen
- Last van druk op mijn borst/longen
- Snel moe, snel buiten adem
- Last van mijn keel
- Kuchen en hoesten als een gek
- Last van knobbels in de aderen van mijn benen
- Langdurig mijn adem inhouden tijdens het slapen (volgens mijn Lady)
- Een conditie van ……. welke conditie eigenlijk?
Mijn Lady begon ook meer last te krijgen van haar astma en van der allergie (hooikoorts) toen ik alvast besloot om thuis definitief niet meer te gaan roken: dat was voor mij eigenlijk al het begin om langzaam af te bouwen en mogelijk stoppen met roken.
Op mijn werk rookte ik nog steeds normaal en dronk daarbij net zoveel koffie, een prachtige combinatie was dat, een hele dodelijk om eerlijk te zijn: 15 bakken koffie en 15 sigaretten.
Thuis na 18:00 uur rookte ik nog maar 3x een shag per avond en niet eens meer helemaal op want zo gezellig vond ik het eigenlijk ook niet meer, zeker niet als het koud was en/of regende.
Een half jaar heb ik het nog zo gedaan en vol weten te houden totdat ik merkte dat ik weer thuis wilde gaan roken.
Mijn jongste dochter begon ook steeds meer tegen mij te zeggen hoe slecht eigenlijk het roken was (ze was toen erg bezig met de dood en we hadden net 2 hamsters en een kat verloren) en waarom ik nou niet wilde gaan stoppen.
Ik stelde mijn toen een keuze: je gaat gewoon verder met roken of je gaat stoppen, een andere keuze heb je niet !!
In de tussentijd had ik net een collega verloren aan longkanker en een andere was getroffen door een TIA: alles bij elkaar vond ik dat mijn toekomst er niet meer zo rooskleurig uit zag.
Het werd dus stoppen, direkt, de Cold Turkey methode: wilde het zonder medicijnen proberen.
Voordat ik deze stap zou gaan ondernemen heb ik wel tegen mijn Lady gezegd dat ik het éénmalig kans zou gaan geven en dat ik daar dan ook voor de volle 100% achter zou gaan staan: mocht ik echter chagrijnig worden of mocht ik anders gaan doen dan normaal dan moest ze mij dat ook gaan vertellen, ik zou dan eerst kijken of ik daar verbetering in kon brengen voordat ik weer de beslissing zou nemen om toch weer te gaan roken en mijn eigen leven verder bewuster naar de knoppen brengen, dit ondanks alles.
Het moest dus gewoon normaal gaan verlopen zonder al teveel problemen en/of gezeik.
Mijn opbouw om te stoppen was heel simpel:
- 3 maanden lang moest ik vechten om niet meer te roken, niet vallen of anders, hoe moeilijk dat ook zou zijn.
- 3 maanden lang moest ik wennen aan het idee dat ik niet meer mocht roken.
- 3 maanden lang moest ik accepteren dat roken verleden tijd was en het een plek gaan geven, er vrede mee hebben.
- 3 maanden lang moest ik het leven als niet roken normaal ervaren.
Ik las op diverse Forums dat vaak de problemen om de 3 maanden kwamen dus dit leek mij een mooie stappenplan.
Wat had ik daarbij allemaal nodig:
- Motivatie
- Een goede drijfveer als wilskracht
- Doorzettingsvermogen
- Overtuiging
- Strijdlustigheid
Waren er nog meer dingen die ik moest gaan veranderen om het stoppen wat makkelijker te maken?
Jazeker, ik moest standaard gewoontes ook gaan aanpassen nl:
- Minder koffie drinken want die riep bij mij vaak de zin op om te gaan roken
- Minder alcohol gaan nuttigen (dronk al zowat niets door de weeks)
- Meer water gaan drinken
- Meer fruit en groente gaan eten
- Meer bewegen oftewel lopen en fietsen
Ik was dus klaar om de strijd aan te gaan met een tegenstander die het klappen van de zweep als geen andere kent: Nicotine.
Ik wist dat het niet makkelijk zou worden maar wist ook dat het te doen was gezien andere mij al voor waren gegaan.
Ik wist dat ik sterk in mijn schoenen moest blijven staan en dat ik mijn eigen constant moest oppeppen.
Ik wist ook heel duidelijk dat dit de enige kans was die ik mij zou gaan geven om te gaan stoppen dus ik was zeker super gemotiveerd.
Destijds heb ik zonder problemen bewust gekozen om te gaan roken en nu 35 jaar laten heb ik bewust besloten om te gaan stoppen.
Destijds was ik nog een kind die niet beter wist maar nu als volwassener was ik toch beter op de hoogte van het één en andere, daarnaast was ik ook overtuigd dat ik deze strijd zou gaan winnen.
Dag na dag bracht ik rookloos door, niet teveel kijkend naar de toekomst want ik wist toch niet hoe ik die door zou gaan brengen: iedere dag was voor mij weer een overwinning als ik niet had gerookt.
Ik begon mij ook beter te voelen:
- Het kuchen en hoesten was langzaam verdwenen
- Ik had geen hartkloppingen meer
- Geen last meer van een drukkend gevoel op mijn borst of aan mijn longen
- Was niet meer zo snel buiten adem
- De knobbels in mijn been aderen waren verdwenen (hier was ik super blij om)
- Het voedsel smaakte mij veel lekkerder en ik kon ook beter ruiken
Mijn eigen familie en vrienden stonden achter mij en als ik het ff moeilijk had waren hun degene die mij op de been hielden: nooit heeft er eentje vervelend tegen mij gedaan, ook niet degene die nog rookte: die waren juist heel trots dat ik het vol hield en ook jaloers omdat het hun niet lukte, nog niet in ieder geval.
Doordat ik mij beter en beter ging voelen wilde ik ook weer wat aan mijn conditie gaan doen oftewel (hard)lopen en fietsen: kan niet zeggen dat het mij makkelijk af was gegaan in het begin maar dat komt ook omdat ik te enthousiast was begonnen. Later heb ik het gewoon rustig opgebouwd en dat heeft zijn vruchten geworpen: ik (hard)loop nu tussen de 7 a 10km, 3x per week. Ben er nog lang niet, heb nog een lange weg te gaan maar kan wel zeggen dat het begin er is en daar ben ik blij om.
Hoe kijk ik terug op het afgelopen jaar en wat is er allemaal veranderd en/of gebeurd?
Alles is verlopen zoals ik wilde, de 3 maanden stappenplan is precies gegaan zoals ik dat wilde.
De moeilijke momenten heb ik hoofdzakelijk in de 1ste fase gehad van mijn plan daarna werd het steeds minder en makkelijk om vol te houden: natuurlijk zaten daar ook dagen tussen die vervelend waren maar ik kon ze makkelijker overwinnen.
Een mindere periode was voor mij de maand januari toen ik meer last ging krijgen van mijn tanden: een bezoek aan de Paradontoloog en later aan de kaakchirurg bracht naar voren dat mijn tandvlees en kaakbot niet meer zo goed waren en dat mogelijk daar wat aan gedaan moest worden. Meer dan een goed gesprek met mijn eigen tandarts was er niet voor nodig om een beslissing te gaan nemen: alle tanden mochten van mij getrokken worden want ik had geen zin om een lange lijdensweg in te gaan waarbij niet zeker was of alles nog goed zou komen (door zowel de Paradontoloog als de kaakchirurg bevestigd).
Eenentwintig tanden werden er in totaal getrokken (ik had namelijk al een plaatje boven met daarop 5 tanden zitten) en direct na het trekken werden er twee protheses in mijn mond geplaatst. Het trekken heeft totaal geen pijn gedaan, de tandarts was heel netjes te werk gegaan: geen hechtingen werden gegeven ondanks het feit dat ik toch wat last van bloed had (ik geloof dat de protheses ook als een soort dichting te werk gingen).
Echter de twee dagen daarop leefde ik op Paracetamols omdat de pijn die ik had toch heftiger werd dan ik had verwacht: het grootste gedeelte van de dag probeerde ik ook te slapen zodat de tijd wat sneller voorbij ging.
Een extra domper deed zich echter op dat moment ook voor toen mijn Lady tegelijkertijd opgenomen moest worden in het ziekenhuis omdat ze last had van der buik: de controlerende arts dacht in eerste instantie dat ze een blindedarm ontsteking had: in het ziekenhuis werd echter geconstateerd dat ze een abces van 5cm had op der eierstok. Hierdoor had ze een CPR oftewel ontstekingwaarde van der bloed opgelopen van 380, wat normaal tussen de 0 a 5 moet zijn.
Een week lang moest ze in het ziekenhuis blijven om te herstellen: de eerste paar dagen bleef de CPR waarde hoog maar uiteindelijk bracht de antibiotica kuur een positief resultaat naar voren oftewel de CPR waarde was gezakt tot 70 waardoor ze weer naar huis mocht gaan echter moest ze nog rust houden voor een periode van minimaal 10 dagen. Daarna zijn we nog een keer naar het ziekenhuis geweest voor controle en toen was de CPR waarde weer helemaal gezakt tot 0.
De oorzaak van de ellende was uiteindelijk het spiraaltje die ze nog had, deze was dan ook de 1ste dag in het ziekenhuis verwijderd door de arts en voor controle opgestuurd naar een laboratorium die met bepaalde resultaten later kwamen.
Je leert op zulke momenten wie je echte vrienden zijn omdat die dan klaar voor je staan: mijn kinderen werden door hun opgevangen en mochten daar blijven eten, dat zorgde voor minder spanning bij mij waardoor ik van mijn werk direct naar het ziekenhuis kon gaan om bij mijn Lady te zijn: daarnaast kon ik toch nog niets eten dus voor mij was het geen gemis. Nu wist ik dat mijn kinderen goed werden verzorgd en dat ze niets tekort kwamen.
Ik loop nog steeds bij de tandarts, laat nog steeds de protheses aanpassen (bijslijpen en/of vijlen) en hoop binnenkort deze te kunnen laten opvullen waardoor ze nog beter vast gaan zitten en ik weer heel goed kan gaan kauwen, nu is dat maar voor 85% in orde. Begreep dat als het jaar voorbij is ik uiteindelijk een definitieve prothese ga krijgen, geen idee wat ik mij daarbij moet voorstellen maar dat zien we dan wel weer.
Ik ben in de tussentijd wel 5kg aangekomen maar daar lig ik niet wakker van, het zal namelijk met de tijd er ook wel weer vanaf gaan zeker nu ik weer aan het (hard)lopen en fietsen ben: kon het daarnaast wel hebben (1,83 en 84kg nu).
35 jaar gerookt en nu 1 jaar gestopt, ben goed op weg maar ben er nog lang niet: de eerste prachtige mijlpaal is wel binnen.
Ik ben nu een ex-verslaafde, een ex-junkie en weet donders goed dat ik het gewoon in de gaten moet blijven houden, niet zoals in het begin maar toch ……
Ik kan niet verwachten dat het binnen 1 jaar volledig verbannen is, ik kan er wel mee leven en heb er ook vrede mee (3de stappenplan) en weet wel dat mijn behoefte om te roken er niet meer is momenteel en dat wil ik vol blijven houden.
Ik weet ook dat ik er zo weer eentje zou kunnen roken zonder problemen maar weet ook dat ik dan weer verkocht ben.
Iemand die nooit verslaafd is geweest aan het roken kan dat gewoon niet begrijpen en kan zich ook nooit voorstellen wat het allemaal met ons doet of heeft gedaan. Het gevecht die we leveren om er vanaf te komen is zwaar en voor sommige zelfs onmogelijk want die gaan net zolang door totdat ze niet meer kunnen, zo erg kan het lopen.
Als ex-roker zou ik graag iedereen willen motiveren en helpen om te stoppen maar uiteindelijk moet men het zelf wel willen doen: ben je nog niet zeker van je eigen en twijfel je doe het dan niet want uit ervaring weet ik dat je het niet gaat redden.
Ik ben ook geen anti-roker maar vraag wel vriendelijk aan iemand die rookt om niet de rook uit te blazen in mijn gezicht want dat vind ik niet lekker (ook nooit lekker gevonden toen ik nog rookte). Ik zal ook geen feesten vermijden maar hou wel in de gaten dat ik niet tussen de rokers ga zitten voorlopig. Merk wel in mijn omgeving dat er steeds meer mensen zijn die zich bewust bezig houden met het stoppen.
Thuis wordt er niet meer gerookt, door niemand want dat wil ik niet meer: het ruikt nu gewoon fris en dat wil ik zo houden en mijn meiden vinden het prima zo.
Vanaf nu ga ik ook niet meer zeggen dat ik niet meer roken of dat ik gestopt ben, vanaf nu ga ik zeggen:
IK ROOK NIET !!!
Ik kan iedereen aanraden om te gaan stoppen want je krijgt er echt heel veel voor terug.
Ik weet dat het niet makkelijk is maar je zal toch door de zure appel heen moeten bijten als je iets wilt bereiken.
Geef niet te snel de moed op, wees niet bang en blijf knokken.
Stoppen is stoppen, wees overtuigd dat je dat wilt en wees overtuigd dat je dat ook kan.
Er is nooit een goed moment om te stoppen, je moet gewoon een duidelijk beslissing gaan nemen van wanneer je dat wilt gaan doen en daar ook voor de volle 100% achter staat.
Tussentijds toch nog roken is niet goed want voordat je het weet ben je weer helemaal verslaafd geraakt aan het roken.
Ga niet als een JOJO te werk mocht het niet de eerste keer lukken, je hebt dan 2 keuzes:
-Direct weer stoppen en verder gaan met het niet roken
-Nieuwe datum vaststellen, je eigen goed motiveren en weer opnieuw starten
Ga niet stoppen, roken, stoppen, roken, stoppen, roken……je maakt je eigen gek en je gaat een hekel aan je eigen krijgen omdat je vind dat je een zwakkeling bent: ga dan voor 2de keuze.
Er bestaat geen excuus of reden om weer te gaan roken, praat je eigen dat nooit en nimmer goed aan. Je stopt omdat je wilde stoppen en om dat ook te blijven en je weet donders goed waarom je het doet, niets kan dat goed praten.
Dat klopt, je beseft je dat
Geplaatst door Juul op 09/10/2014 - 14:59
Lid sinds 29 mei 2012
Dat klopt, je beseft je dat pas als je hoofd staat te tollen van de hoeveelheid zuurstof en de toegenomen longfunctie waardoor je ongemerkt staat te hyperventileren. DAn pas weet je hoe het is om frisse lucht te hebben.
Zielig, niet als in om te huilen hoor. Maar voor mij voelde het als een soort openbaring. DAt ik zou willen dat ik die schakelaar die ik kennelijk bij mezelf had gevonden, bij hun ook vond. Maarja, ieder doet dat op zn eigen tijd en bij sommigen is het een dimmer.
ROKN EN STOPPEN: Wat kan
Geplaatst door SilverShadow op 11/10/2014 - 08:24
Lid sinds 05 jun 2009
ROKN EN STOPPEN:
Wat kan het toch een strijd zijn voor een heleboel mensen.
Wat kan het toch moeilijk zijn om er vanaf te blijven.
Waarom kan het niet makkelijk zijn om er afscheid van te nemen?
We hebben allemaal destijds een bewuste keuze gemaakt om te gaan roken en het is niemand anders zijn schuld dat we nu met de gebakken peren zitten.
We worden ouder, mogelijk wat wijzer en we gaan een andere richting op in ons leven, we kiezen voor een ander traject waarbij er geen plaats meer is voor roken.
Voor de één is het een probeersel, de andere moet omdat het niet zo verder kan gaan en voor een andere is het een bewuste keuze: stoppen met roken. Maar weten we eigenlijk wel heel goed wat we gaan doen? Zijn we echt bewust van de stap die we gaan ondernemen? Weten we ook wel wat je er allemaal voor moet gaan doen en wat het voor de omgeving kan betekenen als je gaat stoppen? Willen ze jou ook helpen en houden ze ook rekening met het feit dat je mogelijk wat kan veranderen wat betreft je karakter?
Stoppen omdat je moet voor je gezondheid lijkt wel een keuze die je eigenlijk niet had willen maken want je vind het roken heel lekker maar door omstandigheden moet je het toch gaan opgeven.
De één stopt met behulp van middelen en de andere pakt het heel rigorieus aan door te kiezen voor de Cold Turkey methode. Hoe is eigenlijk niet belangrijk, wat wel telt is je motivatie, je doorzettingsvermogen en zeker ook het geduld om het vol te willen houden.
- Ben al jaren verslaafd, heb het al zo vaak geprobeerd maar het wilt gewoon niet lukken om te stoppen.
- Ben al een maand of twee gestopt maar buiten het hosten merk ik toch niet zoveel verbetering.
- Ben al één maand gestopt, hoe lang gaat het nog duren voordat ik er vanaf ben? Als het zo door blijft gaan hou ik het niet vol.
- Ik twijfel of het gaat lukken.
Jaren heb je de kracht gehad om te gaan roken, jaren heb je er over gedaan om een echte roker te worden en nu verwacht je dat het binnen no time over is? Dat je binnen de kortste keren niet meer verslaafd bent? Dat je er zo vanaf bent?
Als je het al tig keer hebt geprobeerd en het is niet gelukt dan weet je in ieder geval wat een verslaving is, wat het betekend om ergens heel erg afhankelijk van te zijn, hoe het voelt om een junkie te zijn.
Wil je nou stoppen of niet? Stoppen is stoppen en betekend niet mindere, betekend ook niet dat je over twee maanden er weer eentje mag opsteken, of over 6 maanden. Stoppen is voor altijd, dat is een bewuste keuze die je gaat maken.
Maar ben je bewust van wat dat allemaal inhoud?
Heb je je goed voorbereid en ben je er klaar voor?
Weet je dat heel, heel zeker?
Het wordt de moeilijkste strijd van je leven, de hardste confrontatie met een hele sterke tegenstander. Maar het kan, meerdere zijn je voorgegaan.
Ga echter niet als een JOJO te werk, je maakt je eigen alleen maar gek: voordat je het weet ben je 2 jaar verder en ben je nog niets opgeschoten. En in al die tijd heb je je eigen alleen maar ellendig gevoeld want de strijd die je aan het leveren was was heel hard en moeilijk omdat je er te makkelijk over dacht.
Heb een collega verloren verleden jaar aan longkanker, heb een collega die een TIA heeft gehad en ondanks dit weer op zijn oude niveau van roken is, heb een buurman met hartklachten die verleden week overleden is maar in zijn ziekteperiode wel flink door bleef roken alsof dit een verbetering bracht.
Allemaal dingen die mij alleen maar sterker hebben gemaakt, bewuster hebben gemaakt van het feit dat stoppen gewoon het beste is en dat ik die kans gewoon moest gaan pakken.
Wat is er voor nodig om jou ook bewust te maken dat roken slecht is ondanks je het lekker vind? Hoeveel moeten er om jou heen "vallen" voordat je het in de gaten hebt?
Stoppen is stoppen, kan er niets anders van maken.
En met geduld ga je er zeker komen, zorg alleen dat je er mentaal heel sterk voor staat en ga geen strijd aan als je twijfels hebt want dat is bij voorbaat al gedoemd om te mislukken.
En als een kind naar je toe komt en tegen je zegt dat roken slecht is, dat je er aan dood kan gaan en dat ze toch liever hebben dat je stopt waardoor je niet z'n enge ziekte kan krijgen dan vraag ik mij toch af wie er belangrijker is: je eigen kind die nog heel lang van je aanwezigheid wilt genieten in alle gezondheid of de peuk die je kapot maakt en er voor kan gaan zorgen dat je kind je straks vroegtijdig moet wegbrengen?
Als je kiest voor dat laatste dan ben je erg egoistisch ben ik achter gekomen, dat heb ik geleerd door te luisteren naar mijn kind.
Geef je eigen een keuze: links je kind en rechts je peuken.
Welke kan je missen? Welke wil je gaan missen?
Ben ik nu hard?
Is het anders dan? Moet ik het soms zachter zeggen dat het niet zo hard aankomt?
Fuck zeg......als je die keuze gaat krijgen.....grijp hem dan ook met beide handen aan en laat het niet meer los.
1000 de excuses om misschien toch weer te gaan roken maar eentje om zeker gestopt te blijven: je gezondheid !!!
Makkelijk praten?
35 jaar gerookt, zware shag, 17 maanden vrij van die shit.
Nooit zo goed gevoeld, nooit zo lekker in mijn vel gezeten.
Moest er ook hard voor knokken, net als een andere maar de wil en zin om gestopt te blijven was duidelijk aanwezig. Goede en slechte tijden meegemaakt (ben door ontstekingen in mijn mond mijn tanden kwijt geraakt en draag nu 2 protheses).
Opgeven? Bestaat niet: net zo bewust gekozen om te gaan stoppen als destijds om te gaan roken dus we gaan dat ook volhouden de komende 35 jaar !!!
Geplaatst door Yvondv op 11/10/2014 - 08:41
Lid sinds 01 feb 2014
Goed verhaal Silver, geweldig
Geplaatst door whoopiee op 11/10/2014 - 09:05
Lid sinds 13 mei 2011
Goed verhaal Silver, geweldig en zo enorm waar .....
Dank je wel Silver.
Geplaatst door marjan49 op 11/10/2014 - 13:41
Lid sinds 01 aug 2011
Dank je wel Silver. Confronterend verhaal. Maar je hebt helemaal gelijk!
mooi geschreven Silver. Als
Geplaatst door jonnie.2010@live.nl op 11/10/2014 - 20:16
Lid sinds 27 jan 2012
mooi geschreven Silver. Als ik voor mezelf spreek zelfs bewuster gestopt dan destijds begonnen. Ik was ca. 15 toen ik begon en ik wist wel dat roken slecht was mijn moeder was absoluut tegen roken maar als tiener zie je de consequenties niet op lange termijn. Dus dat die leeftijd naar 18 is verhoogd een goede zaak.
Sommige stukken komen
Geplaatst door SilverShadow op 12/10/2014 - 10:19
Lid sinds 05 jun 2009
Sommige stukken komen misschien hard over, neem mij dat niet kwalijk, maar het zijn mijn gedachtes. Ik wil er niemand mee kwetsen maar geef enkel maar mijn gevoel door over het één en andere.
20 november 2010
Komt door het stoppen dat ik mij zo voel.
"Ik zit niet lekker in mijn vel"
"Ik kan niet meer normaal functioneren op mijn werk"
"Alles zit mij tegen momenteel"
"Niemand die mij begrijpt, ook thuis niet"
"Ik kan wel uren janken"
"De muren komen op mijn af"
"Slaap heel slecht de laatste tijd waardoor ik overdag brak ben"
Maar ze hebben wel een oplossing voor de hand liggen:
"Als ik weer ga roken dan voel ik mij weel 100% goed"
"Ik heb een sigaret nodig, die heb ik nu nodig, dan gaat het weer prima"
Logisch nadenken zit er niet meer in als je net gestopt bent want je kan geen link leggen tussen de diverse klachten en het feit dat je net gestopt bent.: je snap niet dat het stoppen iets met je lichaam doet dat je niet bent gewend.
Hiervoor dacht je een DRUG nodig te hebben om te functioneren, een produkt wat VERSLAVEND was en dat jou in zijn greep had. Problemen werden tijdelijke verschoven door deze DRUG te nemen maar uiteindelijk, bij uitwerking, kwamen ze weer terug. Dus wat is er makkelijker om weer wat DRUG tot je te gaan nemen om geen pijn en andere dingen meer te voelen?
Nu ben je gestopt en dat voelt heel vreemd aan. Is ook heel normaal want je lichaam is zich aan het cleanen. Je weet ook donders geod dat je deze DRUG niet nodig hebt om te functioneren maar je hersenen zeggen wat anders en je lichaam is er afhankelijk van geworden.
Verwacht nou niet dat het binnen een paar dagen, paar weken of paar maanden voorbij is deze VERSLAVING: daar gaat zeker tijd overheen. Ga echter niet weer beginnen of er tijdelijk eentje opsteken omdat je "denkt deze nodig te hebben": voordat je het weet zit je weer op je oude nivo en ben je weer oude JUNKIE die VERSLAAFD is aan een bepaald produkt.
Wees bewust van het feit dat je hebt gekozen om te gaan stoppen, wees zeker van je eigen. Weet dat geen enkele excuses het roken weer goed gaat praten als je duidelijk hebt gekozen om te gaan stoppen..
Laat je lichaam wennen aan het feit dat NICOTINE geen deel meer gaat uitmaken van het leven en dat je vanaf nu een andere weg bent ingeslagen waar ROLKEN geen deel meer van gaat uitmaken. Wees bewust van deze stap.
En kom niet met:
"Ik heb pijn, ik moet er eentje gaan roken om me weer beter te gaan voelen....BULLSHIT !"
Je kan het stoppen niet de schuld geven, geef je eigen de schuld dat je deze stap hebt ondernomen: weet wel dat het een BEWUSTE stap is geweest toen je besloten hebt om te gaan stoppen.
Mooi verwoord, had ik net
Geplaatst door Gil op 12/10/2014 - 12:43
Lid sinds 15 mrt 2012
Mooi verwoord, had ik net nodig.
Reactie toevoegen