Gratis terugvalverzekering  (Free Relapse Insurance) 

Hoeveel zou je bereidt zijn te betalen voor een verzekeringspolis die je de garantie zou geven dat je nooit een terugval zou krijgen en dat je voor de rest van je leven nicotinevrij zou blijven? Het spijt me maar er is absoluut geen 100% garantie te geven dat een vroegere nicotine verslaafde niet dat “ene trekje” zal nemen dat zal leiden tot weer een volledige verslaving. Alhoewel er weinig garanties in het leven zijn, is er toch een manier om de mogelijkheid aanmerkelijk te verhogen dat we nooit meer dat ene trekje zullen nemen. Maar hoe moeten we dat doen?

“Degenen die het verleden vergeten, zijn er toe veroordeeld het te herleven.” Deze zin is nergens meer toepasselijk dan bij het opnieuw gaan gebruiken van drugs. Persoonlijke terugvalverzekering is niets meer dan een huidige gift van toekomstig geheugen. Eens zal de verleiding je inhalen. Stel je voor dat je, om de verleiding om weer te gaan roken te weerstaan, moet vertrouwen op je herinneringen aan je kennis van algebra of ingewikkelde wiskunde en hoe je die moet toepassen. Zou je stand houden of zou je aan de verleiding toegeven? Goddank hoeven we geen ingewikkelde berekeningen te herinneren om nicotinevrij te blijven. Maar door de manier waarop onze hersenen werken; de manier waarop de slechte en de negatieve ervaringen van het leven onderdrukt worden, zullen op een dag de eerst zo krachtige redenen om te stoppen met roken en de bereidheid om de chemische ontwenningsverschijnselen te ondergaan net zo moeilijk uit het geheugen op te roepen zijn als de kennis van algebra. Hoe komt dat?

De hersenen zijn geconditioneerd om zich de goede belevenissen te herinneren en opnieuw te beleven en niet de slechte; zo hoort het. We zouden anders zo gedeprimeerd raken, als we steeds weer de ellende en beproevingen van het leven opnieuw zouden moeten doormaken, dat het een onmogelijke opgave zou zijn om aan een nieuwe dag te beginnen. Een levendig beeld van alle pijn en leed uit het verleden is een te zware last om te dragen. Waarom zouden de hersenen van een ex roker zich levendig alle frustraties, verlangens, zorgen, gevoelens van beperktheid, kosten, ontelbare trips naar de winkels, of het gevoel van minderwaardigheid dat geassocieerd is met het blijven roken en niet in staat zijn met het roken te breken, willen herinneren? Pakje na pakje, asbak na asbak, slof na slof, kuch na kuch, jaar na jaar, we leefden als slaven van een harteloze drug die met elk trekje een stukje van onze gezondheid vernietigde. Als vader zijnde, die er twee keer getuige van was wat het woord ‘baren’ werkelijk betekent, denk ik echt dat als vrouwen gedwongen zouden worden zich levendig de echte pijn van de bevalling te herinneren, de meesten niet meer dan één kind zouden hebben.

Als je het nog niet gedaan hebt, neem dan nu ajb de tijd om een GEDETAILLEERDE lijst te maken van de redenen die je hielpen je te motiveren om te stoppen met roken. Natuurlijk weet je de redenen nu nog heel goed, maar je zult waarschijnlijk over een of twee jaar wanneer je ze juist misschien het hardst nodig zult hebben, ze lang NIET zo gedetailleerd kunnen herinneren. Neem ook even de tijd om tijdens de eerste ontwenningsverschijnselen kort maar gedetailleerd te beschrijven hoe moeilijk de beproeving, in al z’n glorie, van het stoppen was. Hoe hevig was de behoefte? Wat voelde je? Hoe reageerde je erop? Wat deed je om er mee om te kunnen gaan? Wat voor symptomen ondervond je? Hoe reageerde je op je omgeving en hoe ging je daar mee om? Zou je het weer willen doormaken? Waarom niet?

We onthouden de goede dingen, niet de slechte. Roken terwijl je ziek was, de verkoudheden, de behoefte,de verminderde gezondheid, het zorgen maken, de piepende ademhaling, de ademnood, het hoesten, de woordenwisselingen met dierbaren, de brandgaten, de as, de smoezen, het zonder zitten, de stress, het alleen buiten in de kou staan, of zelfs de vieze geurtjes: dat willen onze hersenen zich niet proberen te herinneren. We koesteren en beleven opnieuw onze goede herinneringen terwijl we de slechte herinneringen onderdrukken en vergeten. Een terugval ontstaat omdat ex rokers de motiverende redenen vergeten die ze eerst dwongen te stoppen met roken. Een terugval ontstaat omdat ex rokers de echte beproevingen die ze doormaakten gedurende de eerste ontwenningsverschijnselen vergeten. Het geheugen laat ons in de steek, inkt op papier niet.

Zo nu en dan verschijnt er een bericht op de Freedom’s message boards waarin een lid die al meer dan een maand gestopt is ons meedeelt dat hij een vreselijke dag heeft gehad en verschrikkelijk behoefte had om te roken. In de volgende alinea echter schrijft diegene dat het zo veel beter gaat en dat hij zelden nog de behoefte heeft. Wat is nu waar? Hebben de mensen die deze berichten schrijven nu wel of niet de behoefte? Gaat het nog steeds slecht of gaat het nu beter? De waarheid is dat de meeste ex rokers er gewoon niet precies zeker van zijn hoe ze zich voelen. De waarheid is dat de meesten van ons (rokers) rond de tweede (stop)maand de ware intensiteit van “Dag 3” of “Dag 4” zijn vergeten en we geen referentiepunt hebben om te beschrijven of in kaart te brengen wat de hersenen nu ervaren.

Vaak ervaart de stopper in de tweede maand geen onbewuste behoefte momenten maar is gefixeerd op bewuste “ gedachten aan het roken”. Een gedachte ontsproten uit een herinnering en een prikkel ontsproten uit een aanval van heftige behoefte zijn twee verschillende monsters. “Ik dacht er vandaag aan dat ik een sigaret wilde en de gedachte eraan was zo echt dat ik ‘m bijna kon proeven”- versus- Ik had vandaag weer zo’n verschrikkelijke behoefte om te roken dat er een huivering door mijn hele lijf ging en ik ruim twee minuten door een heftig verlangen werd overmand waardoor het wazig werd in mijn hoofd; de behoefte werd zo sterk dat het pijn deed, ik begon te zweten en werd geïrriteerd, rusteloos, gefrustreerd en ik had gedurende een korte periode wel tegen de muren op willen vliegen!” Net zo als de gedachte aan een kreeft met boter of een warme appeltaart zo echt kan zijn dat je het bijna kunt proeven, kan een “gedachte” ons niet deren en als we het willen, kunnen we de gedachte net zo snel als die opkomt weer onderdrukken. Het is misschien hoe je de woorden interpreteert maar gedurende het afkicken, is een opkomende “gedachte” niet werkelijk een “behoefte” net zo min als een stevig windje vergeleken kan worden met een orkaan. Maar als de hersenen zich niet langer kunnen herinneren wat een orkaan inhoudt, dan hebben ze geen referentiepunt en kunnen ze heel makkelijk de weg kwijt raken of verward raken.

De manier om vrij te blijven is niet om al onze herinneringen aan het roken te vergeten; juist het tegenovergestelde. Door een nauwkeurig verslag te maken van de reden waarom we rookten en waarom we bereid waren om de ontwenningsverschijnselen te ondergaan en wat voor ervaring dat was, kunnen we een terugval voorkomen. Zie jezelf weken achtereen naar een groeiende plant kijken. Het is niet ongewoon dat een stopper binnen net een paar weken veel van de bijzonderheden van de eerste stop week vergeet. In de hersenen kan het allemaal door elkaar lopen. Je hebt misschien nog steeds die behoefte momenten maar vergeleken met eerst zullen ze minder vaak voorkomen, zal er meer tijd tussen de momenten zitten en zullen ze minder heftig zijn. Als je nergens mee kunt vergelijken – zoals bijvoorbeeld als je tijdens een verblijf in een ziekenhuis geen medisch dossier hebt – dan kun je geen nauwkeurig beeld doen ontstaan van je echte vooruitgang tot nu toe. Je hersenen beginnen misschien onterecht te geloven dat de situatie domweg niet verbeterd. Je wordt misschien ongeduldig. Kleine twijfels kunnen je geest beginnen te vergiftigen. Al gauw hoor je misschien dat stemmetje, vol twijfel, in je hoofd dat zegt: “Het is het niet waard, hier komt nooit een einde aan, het wordt niet makkelijker, ik kan hier niet mee door gaan.”

De volgende stap is fataal. Het is het moment wanneer de geest van een junk de wet van de verslaving herschrijft en verklaart: “Zij hebben het mis! Door één miezerig sigaretje raak ik niet opnieuw verslaafd!”
Als we ons nieuwe leven en dit prachtige geschenk waar we zo hard voor gewerkt hebben om het onszelf te kunnen geven, koesteren, is het logisch dat we er nu de tijd in steken om het te beschermen. Schrijf je zelf een liefhebbende brief, die dient als een stevige motivatie en geheugensteuntje, en omschrijf daarin waarom je de komende paar minuten moet ondergaan. Zorg er voor dat je je “verzekering tegen terugval” brief ergens opbergt waar je ‘m gauw kunt pakken. Maak meerdere kopieën van de brief; leg er een in het dashboardkastje van je auto, een in je bureau op je werk, een in de keuken en een in je tas of portefeuille. En tenslotte als laatste maar niet minder belangrijke opdracht, beloof jezelf dat je werkelijk elk woord dat je hebt geschreven, zult lezen voordat je ook maar de neiging hebt om nicotine in je schone en genezend lichaam toe te laten. Laat het niet zo ver komen dat je door de bomen het bos niet meer ziet en de ontmoediging de overhand begint te krijgen terwijl je onterecht begint te geloven dat je herstel tot stilstand is gekomen. Neem nu de tijd om een kompas en een plattegrond van de vrijheid te maken zodat je altijd weet waar je bent. De komende paar minuten zullen dan altijd te verdragen zijn en er is maar één regel – geen nicotine vandaag, STEEK NOOIT MEER EEN SIGARET OP!

Adem diep door, dikke knuf, en leef lang!

John R. Polito, Stoppen met roken adviseur
Joel (whyquit.com)