Hallo allemaal,
Bij deze wil ik me graag even voorstellen. Ik ben Liesbeth, gestopt sinds 3 oktober 2015. Dit ging heel goed, ik gebruik(te) nog wel een e-sigaret, maar daarbij voelde ik me al zoveel beter. Ik krijg meer lucht, ik slaap beter, kan het sporten beter en langer volhouden etc.

Maar de laatste weken merk ik dat het me meer moeite kost. Ik ben inmiddels gescheiden (toen ik stopte waren we al wel uit elkaar, maar woonden wel nog onder 1 dak), dat was uiteindelijk toch wel een hardere klap dan ik gedacht had. De laatste weken blijkt ook uit haar gedrag ineens hoe veel moeite de scheiding en het co-ouderschap mijn oudste dochter kost. Ze is 5, maar heeft wel een ontwikkelingsachterstand, waardoor ze ons niet altijd duidelijk kan maken wat ze voelt.
Maar op het moment is ze zo ontzettend opstandig en boos en verdrietig... het doet zo'n pijn om haar zo te zien, terwijl het na een aantal moeilijke jaren het afgelopen jaar eindelijk zo goed met haar ging...

Lang verhaal kort... het is zo verleidelijk nu om een pakje sigaretten te kopen en toe te geven aan het verlangen om weer te beginnen. De afgelopen weken heb ik hier en daar af en toe weer een sigaret gebietst van een collega, waardoor de drang naar een peuk ook weer sterker aanwezig is.
Ik sta voor mijn gevoel nu op een kruispunt, waar ik opnieuw moet beslissen om te stoppen, anders wordt het doormodderen en zal ik uiteindelijk weer beginnen.

Ik wil niet meer roken, ik zou me verschrikkelijk voelen als ik weer begon, maar tegelijkertijd vind ik het nu zo moeilijk....
Kortom, ik zoek een beetje steun en begrip om deze kloteperiode te doorstaan.

Groetjes