Misschien toch leuk om een dagboekje te schrijven. Voor alle mensen die net als ikzelf steeds in herhaling vallen zeg maar en die de goede voornemens in de wilgen hangen. En dan niet omdat ik zo goed bezig ben, maar omdat er hoop is voor hopeloze gevallen - zoals ik. 

(alle andere mensen hoeven dus niet te lezen, en vooral niet doen wat ik doe want die zijn al zo goed bezig)

Jarenlang stopte ik elke maand toch minstens één keer. De voornemens waren daar, maar de uitvoering, daar ontbrak het aan.Mocht er iemand zeggen, stop met stoppen want dat kun jij niet, dan ging ik daartegenin. Maar in december gaf ik die mensen gelijk ... ik kon het niet. En toen heb ik nagedacht hoe nu verder.

Toen heb ik bedacht dat ik wel elektrisch mocht roken. Vraag me niet waarom, maar dat vond ik. Het was ook niet nodig om steeds wat minder nicotine te gaan gebruiken ik was helemaal in mijn nopjes met het idee. In het begin was het lastig om het de hele dag vol te houden. Als mijn man 's avonds thuis kwam dan bietste ik bij hem sigaretten. Dus in januari rookte ik in de avond 1tot 3 sigaretten, maar voor de rest helemaal niet.

Daarna ben ik helemaal overgestapt op dampen en in het begin speelde het nog vaak door mijn hoofd om een echte sigaret op te steken, maar ik deed het niet. Mijn man ging ook over op dampen en zo werd het nog makkelijker. Gaandeweg werd ik er steeds zekerder van dat ik nooit meer wilde gaan roken. Na enkele weken voelde ik me niet zo prettig bij het dampen en surfte wat rond op internet. Wat bleek? Mijn nicotine level was waarschijnlijk te hoog!!!  Daarop 3mg minder in het tankje gedaan en ja hoor, dat was veel beter. En zo ging ik steeds 3mg naar beneden tot ik bij 0mg aankwam.

Dat laatste, dat afbouwen naar 0 dat was wel een grote stap. Maar ik vond opeens dat ik vandaag net zo goed kon stoppen met nicotine als op elke andere dag. De eerste dag was het af en toe knap lastig en ik vond de dagen zomaar lang duren opeens. Maar ik hield mezelf voor dat, als het echt niet gaat, dan mag je gewoon dampen met nicotine. Geeft niets, dan probeer je het over drie maanden of over een half jaar nog eens. En toen lukte het opeens.

Geen druk erachter, niets moeten en zo lukt het dan uiteindelijk toch nog.

Sommige mensen zullen zeggen. 'ja hee, maar jij dampt nog'  Dat klopt, maar afgelopen weekend toen ik stopte met nicotine te gebruiken stond hier de wasem op de ramen zeg maar. Niet normaal meer. Mijn mond was gevoelig net of ik een zak zuurtjes op had. Maar na die eerste twee dagen is het al veel en veel minder. 

Het is gezellig bij de koffie en de thee en ook als ik water drink. Maar ik heb vertrouwen dat er een dag komt dat ik zal zeggen, da's raar, ik heb nog niet gedampt, helemaal vergeten. Het begint nu al. Die momentjes waarop ik hem alleen vasthoud en er niets mee doe. Ik verwacht dat er steeds meer en langere vergeetmomenten komen. Zolang ik maar mag dampen van mezelf, gaat alles goed.