Geplaatst door Miele op 06/01/2014 - 08:43

Lid sinds 06 jan 2014

Ik zal me eens even voorstellen.

Ik ben 25 jaar oud, en woon in Groningen. Ik ben op mijn 20e begonnen met roken, wat best wel stom is aangezien ik de "moeilijke" periode van de middelbare school etc nooit heb gerookt. Goed, eigenlijk al vanaf de eerste maanden dat ik rookte wilde ik stoppen.
Sinds die tijd heb ik dit ook echt enorm vaak geprobeerd. Vele malen cold turkey, met pleisters, zuigtabletten, en Allen Carr.

Allen Carr was voor mij de meest succesvolle stoppoging; 3 maanden niet gerookt, maar wel doorgegaan met blowen. Op een gegeven moment werd dit haast een vervanger voor roken, en bedacht ik dat het toch beter zou zijn om gewoon weer te roken en niet zo veel te blowen. Weer een poging mislukt....

Zo ging het nog even door, paar maanden roken, stoppoging (max 2 weken gelukt telkens), paar maanden roken, stoppoging, etcetc...

Toen het nieuwe jaar begon te naderen vond ik dit weer een mooi moment om het te gaan proberen - NEE, GEWOON NOOIT MEER TE ROKEN! Ik ben me gaan voorbereiden door Allen Carr te herlezen, aantekeningen maken, en voor mezelf mijn rookgewoonte op papier te zetten. 
Ik kocht een klein notitieboekje, waar ik in de eerste pagina's een korte samenvatting van Allen Carr heb opgeschreven, wat gedachtes van mezelf, en een ondertekende belofte aan mezelf om mooit meer in deze valkuil te vallen. Elke dag schrijf ik mijn bevindingen op, de positieve effecten, of als ik toch trek heb in een sigaret maar het heb weerstaan, een soort dagboekje zegmaar.

Dit is 5 dagen goed gegaan, tot ik gisteravond op een gezellig drinkavondje met wat vrienden weer heb gerookt. Een vriend (gelegenheidsroker) vertelde beschaamd dat hij nadat hij van de sportschool kwam direct een pakje peuken had gehaald. Ik liet hem weten dat het wel een goed idee was om gewoon even 1 peukje te roken; als hij het zo onder controle kan hebben, kan ik dat toch ook wel? Na 4 sigaretten schaamde ik me enorm dat ik mezelf nog steeds geloofde dat "1 peukje" wel kan....

Vandaag toch maar weer doorzetten. Ik zie het nu zo, iedereen maakt fouten. Maar betekent 1 fout meteen dat ik mijn hele leven weer een slaaf van de sigaret ga zijn? NEE! Dus ik ga het weer oppakken. 

Eén verschil is, dat ik eigenlijk altijd zonder hulpmiddelen wilde stoppen, maar voor de zekerheid toch al wat zuigtabletjes had gekocht. En daar ben ik vanochtend maar weer mee begonnen, toen ik de neiging kreeg om bij collega's een sigaretje te bietsen. Dan ben ik liever nog even een paar weken verslaafd aan nicotine, maar dan wel alleen de tabletjes, dan dat ik meteen weer de fout in ga.

Ik zal jullie hier op de hoogte houden van hoe het verder gaat, en zoals ik in de titel al zeg, ik kan wel een klein beetje steun gebruiken om deze keer definitief er van af te zijn.