Mensen, stoppers, niet rokers, vechters, eindbazen, mijn verhaal

Allereerst zal ik even kort vertellen wat mijn situatie is. Ik ben gestopt met roken. Cold turkey. Sinds 1 juni 2014. Tot dusver niet meer gerookt. En ik ben toch een partij trots! Dat durf ik wel te zeggen nu. Het is trouwens niet mijn eerste 'stoppoging'. Maar dit is wel de eerste serieuze stoppoging. Waarom is dit de eerste serieuze stoppoging? Verschillende eerdere pogingen waren achteraf niet serieus genoeg omdat ik nu weet wat ik anders doe. Ik heb veel gefaald, maar ook héél veel geleerd. Deze lessen uit het verleden hebben mij geholpen om nu met een gevoel rond te lopen dat roken gewoon geen optie is. Mijn hele leven lang. Ik heb gemerkt dat dat een hele heftige, extreme gedachten is als je wilt stoppen. Maar laten we eerlijk zijn, dat is toch je ultieme doel? Een rookvrij leven.

Meerdere keren stond ik met een verkeerde gedachten/levenstijl tegenover stoppen met roken. De gedachten alleen al maakte me gek. Dit zorgde er tevens voor dat mijn poging per definitie gedoemd was om te falen. Ik heb een poging of 4 gedaan die ik maximaal 2 weken volhield. Alleen zag ik op dat moment gewoon niet waarom het zo snel zou mislukken. Meerdere keren ging het mis, omdat ik de cyclus niet begreep, ik was niet goed voorbereid, ik was naïef, ik had een geromantiseerd beeld van een niet-roker die achteraf (nu) compleet vertekent was omdat ik me het gewoon niet voor kon stellen hoe het zou zijn. Ik was chagrijnig, geirriteerd, gestressed, alles ging mis en ik faalde tegenover vrienden en bekenden door te zeggen dat ik (weer) was gestopt. Niet echt geloofwaardig, motiverend en goed voor je ego, om het maar zacht uit te drukken.

Na al deze stoppogingen en falen ben ik al rokend (pakje per dag) na gaan denken waarom het nou steeds mis zou gaan. Ik ben gaan analyseren hoeveel invloed sigaretten hadden op mijn leven. Wow, dat was schrikken. Want het zat namelijk zo. 'S ochtends opstaan, 2 koppen koffie, 2 a 3 peuken erbij om maar enigzins wakker te worden. Dat betekende ook dat ik niet ontbeet. Ik gebruike sigaretten als mijn ontbijt. Ik rookte ieder uur wel een sigaret, dit ging vaak gepaard met koffie. Want dat leek de perfecte combi. Koffie met suiker, om maar energie te krijgen. Vervolgens vóór de lunch nog even snel een sigaret en ná de lunch uiteraard ook, want dat zijn de lekkerste toch? (Uhummm). Sigaretten nemen eetlust weg. Dat betekent dat mijn lichaam minder voedingsstoffen binnenkreeg omdat ik minder (gezond) at, mijn energie pijl zakte. Wat krijg je dan? Juist, je neemt koffie om weer energie te krijgen. Met uiteraard een peuk. Stukje fruit? Nee joh, ik neem wel een kopje koffie. Werkt veel beter. Omdat mijn lichaam daar aan gewend was!! Shit, verslaafd aan peuken én koffie? Ik wilde dolgraag stoppen maar was niet gemotiveerd door de verschillende keren gefaald te zijn. Ik werd er nonchalant van. Én ik kwam tot de conclusie dat ik er nog een verslaving bij had; koffie met suiker. Niet al te best. 

Door mijn energie (wat je maar energie wil noemen ;-)) in stand te houden met geraffineerde suikers en sigaretten begrijpen jullie waarschijnlijk al dat sporten niet echt in mijn levensstijl zat. Laat staan meerdere malen per week. Ik voelde me al een lassie als ik de trap op liep. Tong over de grond, slijm in mn keel en 10 minuten bijkomen. Nee niet letterlijk, maar de stoppers weten wat ik bedoel! Door mijn lage energie had ik ook moeite met opstaan. Wat een drama. Helemaal stuk en niet uitgerust wakker worden. Maar dat nam ik voor lief, er lag namelijk zo'n heerlijk vriendje op me te wachten als ik me even sterk maakte en wel op tijd m'n bed uitkwa,. Tja.. Heerlijk hoor.. Dacht ik altijd. Maar ik besefte maar nauwelijks dat ik geen keus had. Erg hé? En welke sigaret vond ik nou echt lekker? Eerlijk? Achteraf geen een. Laat staan dat ik me kon herinneren aan het einde van de dag welke sigaretten ik nou bewust heb gerookt.. Dat waren er niet veel kan ik zeggen.

Lazen jullie dat stukje over levensstijl en sporten? Ik besefte dat het niet persé gaat om de strijd aan te gaan tegen de sigaret, want die verloor ik per defintie (wat een lafbek was ik zeg). Ik mijn geval realiseerde ik dat het niet zozeer de sigaret op zichzelf is die het zo moeilijk maakte om te stoppen maar dat het gevolg van roken het probleem is. Mijn levensstijl was fucked up. Dóór die sigaretten, en zolang ik een sigaret uit mijn leven wilde verbannen zonder mijn levensstijl daar op aan te passen was het wéér een poging die zou mislukken binnen twee weken. Eigenlijk zit je stoppogingen ook in een cyclus. Damnit, dacht ik. Dit is wel heel heftig. Het stoppen met roken is dus niet ff simpelweg gewoon geen sigaret meer roken. Nee, voor mij betekende het mijn levenstijl omgooien. Mijn god.. HOE ga ik dat nou doen dan? Je levensstijl aanpassen en door blijven voeren is een van de moeilijkste dingen die ik heb moeten doen in mijn leven. Ja bijzonder hé, moeilijker dan stoppen met roken. Ik kon, op het moment dat ik mijn levensstijl aan wilde passen nog niet beseffen dat dat zo moeilijk zou worden. Dat merkte ik pas toen ik er serieus mee begon.

Nadat ik me ben gaan verdiepen in de definitie van een levensstijl kwam ik tot de conclusie dat een levensstijl heel erg samenhangt met gewoonten en gewenning. EN dat het inderdaad een van de moeilijkste dingen is om te veranderen. Oeioeioei, wat haal ik op mijn hals. Wil ik dit wel? Heb ik die energie om het te doen? Is dit het juiste moment? Kan ik Opnieuw beginnen aan een rookvrij leven? Gaat dit me bevallen? Hoeveel tijd gaat mij dit kosten? En hoeveel geld gaat dit me kosten? Het was nogal een stap.

Maar ik wilde persé stoppen en na mijn analyse had ik min of meer geen keus meer. Ik ben 1 juni 2014 gestart. Nu, 1 maand later nog steeds rookvrij. Het gaat goed en vertel met trots aan iedereen over mijn nieuwe leven. Je kan de jaloezie bij rokers op hun gezicht aflezen terwijl ze quasi nonchalant bemoedigen wat ik doe! 

HEERLIJK! Vragen? Brand los!