Geplaatst door Miele op 11/01/2014 - 10:34

Lid sinds 06 jan 2014

De gesprekken met jezelf, de discussies met jezelf, waarin je twee persoonlijkheden (de roker en de niet-roker) vechten. Het is iets waar ik zelf veel last van heb, en waar veel rokers mee kampen denk ik. Je niet-roker-ik heeft een prachtig besluit genomen, en weet zeker dat hij nooit meer gaat roken. Maar daar is dan weer de roker-ik, die de niet-roker-ik blijft overtuigen dat ééntje best wel kan, dat het bij een drankje best lekker is, en dat je het dit keer wel onder controle kunt houden.

Ik las net in een stoppen met roken e-book de volgende passage, welke toch wel goeie stof tot nadenken geeft. Ik wilde deze jullie niet ontnemen:

(bron: Gratis e-book van "Ron en Jasper", http://123gestoptmetroken.nl/ )

[quote]

Een rookvrij leven en al die stemmen in je hoofd! (delen in onszelf)
Stel je eens voor je hebt volgende week een feestje waar je geen zin in hebt.
Op het ene moment besluit je om er naar toe te gaan. Je kunt het niet
maken om thuis te blijven, er zullen mensen teleurgesteld zijn. Het volgende 
moment ben je bezig met een excuus te verzinnen waardoor je eronderuit 
kunt. Je loopt rond met de gedachte: ”ik kies eindelijk eens voor mijzelf! Ik 
heb het zo druk gehad en sta altijd maar klaar voor anderen, de wereld 
vergaat niet wanneer ik een keer lekker thuis blijf.” 
 
We kennen het allemaal, interne dialogen en doen vaak uitspraken, een deel 
van mij wil dit, maar aan de andere kant denk ik dat. Het is heel normaal, 
iedereen bestaat uit meerdere stemmen, of ikken. We doen het de hele dag 
door en gaan duaal door het leven. We hebben moeite met het nemen van 
beslissingen. We vechten tegen gedragingen en gevoelens welke we niet 
meer willen. We stellen acties uit die leiden naar het leven wat we graag 
willen. 
 
We zijn in conflict met onszelf. Er is een directe samenhang tussen een leven in 
rust en balans en de mate waarin we het vermogen ontwikkelen om uit onze 
conflicten te stappen. 
 
We moeten leren stoppen met vechten tegen onszelf, een gevecht met jezelf 
kun je niet winnen en heeft altijd een verliezer, namelijk een deel van onszelf. 
Je denkt misschien dat jij de keuzes in je leven maakt, maar het zijn eerder de 
ikken die het hoogste woord voeren binnen jezelf die de beslissingen nemen. 
Een verslaving is een extreem voorbeeld van een gevecht met onszelf. We 
nemen ons heilig voor te stoppen met onze verslaving. Ik doe het niet meer, ik 
wil het niet meer, ik mag het niet meer, enz. We ontkennen daarmee een 
deel van onszelf, we passen een soort van exorcisme op onszelf toe. We 
sturen een deel de laan uit. Dan komt er een moment en het kan ons niets 
meer schelen en grijpen naar de fles, een sigaret, eten teveel, of ieder ander 
destructief gedrag. Het lijkt wel of we even volledig de controle kwijt zijn. We 
worden dan letterlijk gegijzeld door het deel wat we zo zorgvuldig onder de 
mat hadden geschoven. Dan komt de frustratie, schaamte en soms boosheid 
naar onszelf de kamer in geslopen. Dit is een herkenbaar patroon van een 
verslaving, nietwaar? 
 
Hoe kan het anders? Door letterlijk een dialoog aan te gaan met onszelf. 
Ieder gedrag heeft een positieve intentie, weet je nog? Dus ook het deel in 
onszelf wat graag wil roken streeft iets na wat positief is voor jou. In plaats er 
tegen te vechten kun je het vriendelijk benaderen. 
Deze historie illustreert hoe aspecten in onszelf blijven vechten voor een 
belangrijk resultaat.
 
Tijdens de tweede wereldoorlog, toen de Japanse expansie in de Stille
Oceaan op haar hoogtepunt was, zaten Japanse garnizoenen verdeeld over 
letterlijk duizenden eilandjes, verspreid over een enorm gebied. Een paar jaar 
later was de oorlog voorbij en terwijl overlevende soldaten huiswaarts 
keerden, werden sommige eilandjes over het hoofd gezien. De overlevenden 
wisten niet dat de oorlog voorbij was en bleven door ploeteren: ze 
onderhielden hun roestige wapens en haveloze uniformen zo goed als ze 
konden. Ze waren totaal geïsoleerd en verlangden naar de hereniging met 
hun commando. In de jaren na de oorlog werden meer en meer geïsoleerde 
Soldaten ontdekt door vissers of toeristenschepen. Na verloop van tijd werden
deze ontdekkingen schaarser. De laatste was zo’n 30 jaar nadat de oorlog 
was beëindigd. Denk je de situatie van zo’n soldaat eens in. Zijn regering had
hem opgeroepen, getraind en vervolgens naar een woest eiland gestuurd 
om zijn vaderland te verdedigen. Als trouw en gehoorzaam onderdaan heeft
hij al die jaren alle ontberingen overleefd. Al die jaren heeft hij de strijd zo 
goed als hij kon doorgezet, ondanks de hitte, de insecten en tropische regens 
is hij trouw gebleven aan de instructies die hij zolang geleden had ontvangen 
van zijn regering. 
 
Hoe moet zo’n soldaat ontvangen worden wanneer deze wordt 
gelokaliseerd? Je zou hem kunnen uitlachen omdat hij zo stom is geweest. 
Daarentegen werd zo’n contact zeer omzichtig gemaakt. Iemand die tijdens 
de oorlog een hooggeplaatst officier was geweest haalde zijn oude uniform 
en samuraizwaard uit de kast en voer met een oud marineschip naar het 
gebied. De officier zocht de soldaat op en met tranen in zijn ogen bedankte 
hij de soldaat voor zijn trouw en moed. Pas na enige tijd werd de soldaat 
verteld dat de oorlog voorbij was en dat zijn land in vrede verkeerde, zodat 
hij niet meer hoefde te vechten. Als hij thuis kwam werd hij als een held 
onthaald met parades en medailles. Pas dan maakte dit deel weer deel uit 
van het geheel.
 
Een deel in jou is nog bezig met een gevecht wat allang is gestreden. Het 
vecht voor rust, een moment voor jezelf, gezelligheid en andere positieve 
intenties. En dit deel is er nog van overtuigt dat het een sigaret nodig heeft. 
De oorlog is voorbij, je hoeft niet meer te roken. Je kunt met de roker in jou in 
gesprek, hoe gek dit misschien nu voor je lijkt. Je kunt het de eer geven die 
het verdient, het wilde erbij horen, erkenning krijgen of omdat een rolmodel in 
jouw omgeving het deed en jij daaraan wilde voldoen. Of je wilde je afzetten 
tegen je omgeving en doen wat je niet mocht. Hoe dan ook, was er een 
positieve intentie.
[/quote]