Beste allemaal,

Afgelopen maandag 12/11/18 was het zover.

Mijn man en ik zijn naar een bijeenkomst geweest van ikstopermee. Deze duurde vier uur. Daarna maakten we beiden rond 22.30 onze laatste sigaret uit :-0!! Mooie bijeenkomst was dat heel veel geleerd, hoe gemeen roken is, hoe geniepig en al die troep erin om je maar verslaafd te houden. Ook goed om te zien dat er van allerlei pluimage rondloopt!! Jong, oud, dik, dun, arm, rijk, chique, sloeberig. Het maakt dus geen FUCK uit - de peuk kan iedereen grijpen!! En daarin zijn we allemaal gelijk. 

Ik ben een vrouw en heb ongeveer 30 jaar gerookt.  Soms weinig, soms niet of alleen met stappen, nooit tijdens mij werk.... maar de laatste jaren nam het toe en rookte ik dagelijks zo'n 20 sigaretten. Op zich is het niet aan mij te zien, ik word altijd jonger geschat en ik voel me ook niet slecht erdoor (fysiek). Maar de angst dat ik er wat van zou krijgen nam steeds meer toe. Ook het schaamte en het schuldgevoel. We hebben drie dochters van 21, 23 en 12 jaar oud. Je moet er toch niet aan denken dat ze van een van ons vroegtijdig afscheid zouden moeten nemen?

Kortom: gezondheid belangrijkste motivatie! Op zich valt het tot nu toe wel mee: wel last van huilerigheid, kort lontje, en een heel vervelend knagend onrustig gevoel van binnen.....

Ik wil echt graag gestopt blijven maar soms is het ERG lastig!! Als ik bang ben overstag te gaan lees ik de blog van Annemarie, dat is die jonge vrouw met longkanker die nu samen met Wanda de Kanter de tabaksindustrie aanklaagt. Dat helpt dat iemand die zo ziek is geworden, nog zo vecht voor anderen. En zo ziek hoop ik niet te worden want dat is dat shotje nicotine gewoon niet waard!! En dat is het he? Een shotje. WE leefden van shotje naar shotje... te erg en niks gezelligs aan.... Maar toch wat HEB IK ER SOMS ZIN IN!!!! 

Veel succes allemaal en hopelijk hebben we wat aan elkaar!!

Liefs van Kristzina