Hoi allemaal!

In de afgelopen 1,5 jaar ben ik regelmatig op dit forum terecht gekomen en heb veel aan jullie verhalen en ervaringen gehad. Tijd om mijzelf ook maar eens voor te stellen. 

Ik ben net 33, heb ruim 13 jaar gerookt. Vorig jaar september, op mijn verjaardag, had ik besloten dat het mooi was geweest met dat gerook. 
Ik ben gestopt met behulp van een e-cigaret en het ging mij goed af. 
In mei 2018 toch weer terug gevallen door 'steggel' cigaretjes te roken. Iedereen om mij heen rookte nog (vrienden, moeder, collega's, mijn vriend waarmee ik samen woon). Ik was er klaar mee als enige niet te 'mogen' roken. 

Nu, weer bijna op dezelfde dag als vorig jaar dacht ik; ik had nu al een jaar gestopt kunnen zijn. Nu moet ik weer die hele afkick ellende door. Maar ik ga het toch weer doen, hetzij met volle tegenzin. Ik ben nu weer 2 weken rook en nicotine vrij, want mijn e-cigaret heeft nooit een vloeistof met nicotine. 

Opnieuw afkicken:
- Slecht slapen
- MEGA chagrijnig en aggressief, vooral in het openbaar vervoer/ supermarkt etc. 
- Heel rusteloos en opgejaagd
- Concentratievermogen van een prei
- Vreten als een beest/ snacken
- Niet lekker in je vel zitten (erge moodswings, bij het depressieve af). 

De afkickverschijnselen waren erg heftig te noemen. Ik heb half tot niet gefunctioneerd in de afgelopen 2 weken. Gelukki ghad ik niet 2 weken lang hoofdpijn zoals bij mijn eerste stoppoging. Maar is wist dus wel van te voren wat me te wachten stond.

Ik heb het gevoel dat ik sinds 3 dagen het ergste hiervan achter de rug heb. Er komt weer wat meer rust over me heen en haal af n toe rustig diep adem, en dat voelt goed. Ik merk nu al dat ik weer meer energie op een dag heb, heerlijk. Dit wist ik nog van mijn eerste keer stoppen met roken. Mijn gezondheid en vooral die extra energie op een dag zijn voor mij de belangrijkste motivatie; ik wordt er oprecht vrolijker van als ik met minder moeite en met een goed humeur méér dingen gedaan krijg op een dag.

Ik heb nog steeds cravings, en die zullen ook wel langs blijven komen voorlopig. Mijn vriend rookt nog steeds vrolijk door, alle rookwaar liggen zo voor het oprapen door ons huis. Ik weet waarom ik stop, en waarvoor ik het doe, maar ik ben er nog steeds niet superblij mee. 'Zonde he dat zoiets lekkers zo ongezond moet zijn?' (Rare gedachte). 

De moodswings worden minder, ik wordt vrolijker, even volhouden nog en dan is het ergste wel achter de rug denk ik. Vooral gezien ik direct op 0 nicotine ben gegaan. Ik had geen zin om het afkick process onnodig te verlengen. (Maakt het overigens niet makkelijker). 

Dank aan iedereen op dit forum; ik heb al lang en veel van jullie verhalen gelezen, en kom hier toch iedere keer weer terug als ik net even dat stukje extra motivatie nodig heb om gestopt te blijven. Heel knap van jullie allemaal!

Groeten, 

Yvy