April vorig jaar ben ik als feestende 21 jarige student begonnen met vast te roken uit sociaal oogpunt en omdat het hielp tegen stress. Begin dit jaar ging ik een halfjaar op Erasmus (buitenland studie) naar Estland, waar ik ook veel heb gerookt en zo mijn beste vrienden goed heb leren kennen. Het klinkt misschien raar, maar ik ben echt blij dat ik op Erasmus heb gerookt. De beste gesprekken zijn altijd in de rookruimte en zonder roken had ik mijn beste vrienden veel minder goed leren kennen. Ja zeg maar dat het ook zonder roken kan, maar ik vond het gewoon gezellig en ook lekker om samen een peukje te roken.

Goed, eind mei al was het laatste tentamen en duurt het ruim 3 maanden voordat ik weer naar school zou moeten. De perfecte tijd dus om te stoppen met roken. Mijn redenen om te stoppen:

1. Het kost veel energie en seks wordt er minder van
2. Ik heb mijn opa nooit leren kennen omdat hij stierf van longkanker
3. Het kost klauwen vol geld
4. De levensstijl sprak me niet langer aan

Tot zover de redenen, want daarmee alleen kom je er niet. Ik besloot om een begin aan het einde te maken na mijn laatste tentamen. Ik had nog een pakje marlboro rood, waarvan ik zo'n 7 sigaretten per dag rookte. Nadat dat pakje op was stapte ik eerst over op marlboro light. Ik dwong mezelf om bij elk trekje te denken: roken is smerig, roken is vies, roken kost geld, het kost veel energie, ik vind seks leuker dan roken en ik heb mijn opa nooit gekend door roken. Verder bouwde ik het aantal sigaretten per dag ook langzaam af. Toen mijn longen eenmaal gewend waren aan marlboro light stapte ik over op de goedkope, smerige sigaretten die zo ranzig waren dat ik ze na een paar trekjes weer weg wilde gooien.

Dat was de afbouw fase. Halverwege juni ging ik met vrienden naar Riga toe. Een van mijn vrienden zei me: als je snel niet stopt, gaat het je nooit lukken. Een confronterende gedachte, maar ik rookte later die avond nog een sigaretje met een leuke meid uit Riga.

De dag erna werd ik opgehaald door mijn ouders, die me met de auto waren komen opzoeken. Mijn vader was al 40 jaar een verstokte roker, maar voordat ik vertrok naar Estland zei hij me dat hij zou stoppen met roken. Toen hij me die dag kwam ophalen zag ik hem staan met een sigaret in zijn hand. Ik realiseerde me dat ik waarschijnlijk binnen tien jaar bij de begravenis van mijn vader sta, veel te vroeg omdat hij heeft gerookt. Ik vond het mooi geweest en heb sinds die avond ervoor geen sigaret meer aangeraakt. Ik heb één keer de behoefte gehad aan een sigaret. Dat was toen ik koffie had gezet en er eerst een sigaret bij dat ritueel hoorde. Inmiddels is het bijna twee maanden verder en heb ik nog steeds niet gerookt, hoewel de ontwenningsverschijnselen zoals veel hoesten wel opspelen. Het rookvrije leven bevalt me prima en de rookruimte gesprekken maak ik ook nog steeds vrolijk mee. Ik heb nog steeds een zippo en ga vaak met rokers mee om hun een vuurtje te geven en toch het sociale deel van roken te houden.