ter inspiratie; stopverhalen van Ikstoppers

afbeelding van pepim

Geplaatst door pepim op 01/02/2010 - 12:33

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt

hier kun je je zelf geschreven verhaal cq gedicht over het stoppen met roken plaatsen, of mail het naar hieplijst@quicknet.nl, dan wordt het voor je geplaatst ...

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:56

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
spark wrote:
Mijn partner gaat vreemd en dat vind ik heel erg
niet met één maar met een hele berg

De deur valt dicht en ik raas en tier
want op dit moment vind ik hem een grote klier

En komt hij dan terug dan ruikt hij raar
en is hij met vreemd gaan weer even klaar

nog steeds ben ik het die trilt op haar benen
want hij gaat ze ook nog ergens lenen

Of belt ze op en haalt ze hier naar binnen
en ik ik ben weer eens buiten zinnen

en als zijn lippen dan de mijne raken
wordt ik zo wit als een laken

Want hij is degene die weer heeft geïnhaleerd
heeft hij dan nog steeds niets geleerd

Het zijn dus geen vrouwen die hij gebruikt
maar gewoon de sigaret die een ruzie ontluikt

Spark
groetjes Spark

Wo Dec 05, 2007 23:37

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:58

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
JohnMoos wrote:
Tja - wat moet ik zeggen dat al niet eerder gezegd is? Laat ik gewoon maar aangeven hoe ik er persoonlijk tegenaan kijk.

Om te beginnen is het heel belangrijk hoe je stopt. Daarmee bedoel ik dat je intenties en verwachtingen goed hebt "afgesteld". Als ik zo even globaal kijk naar de types die struikelen heb je een paar heel herkenbare groepen:

De "probeerders"...

Dat is de groep die gaat kijken of het "lukt". In feite hebben die de mislukking al "ingebouwd". Ze denken vrolijk fluitend door de onthoudingsverschijnselen heen te kunnen rollen. Zodra echter de eerste tekenen van onthouding komen opduiken, gaan ze zitten overwegen om er tóch maar ééntje op te steken en dan daarna weer verder te gaan. Kortom - alle wilskracht (voor zover al aanwezig) is feitelijk als sneeuw voor de zon verdwenen nog voordat het moeilijk wordt. Het zijn de mensen die vinden dat het zwaar tegenvalt en vinden dat het feitelijk voor een normaal mens niet vol te houden is.. Exit stopper dus...

De "smoezenzoekers"...

Dit zijn de mensen die wel met de juiste instelling beginnen, maar overvallen worden door de afkickverschijnselen. Zij hebben onvoldoende ingeschat wat nu eigenlijk een verslaving inhoudt. Ze dachten met een klein beetje ongemak van de zaak af te zijn, maar dat valt lelijk tegen. Ze hadden gedacht na een weekje of twee knokken vrolijk fluitend als niet-roker door het leven te gaan. En als het allemaal wat langer dan twee weken duurt, dan komt het punt dat ze het ongemak er eigenlijk niet meer voor over hebben. Rationeel gezien weten ze best dat ze gestopt moeten blijven. Dat hebben ze immers met zichzelf afgesproken? Het wordt dus tijd om de oorzaak van het falen buiten jezelf te plaatsen. Er wordt gezocht naar vervelende omstandigheden in de directe omgeving (er is altijd wel wát te vinden), en die worden opgeblazen tot gigantische proporties. Als dat gelukt is, is de tijd aangebroken om mede te delen dat door de "enorme" druk van de omstandigheden het opsteken van een sigaret onvermijdelijk was. Missie volbracht, en exit niet-roker..

De "oorzaakverzakers"

Dit zijn de mensen die allerlei kwaaltjes en ongemakken gaan toeschrijven aan het stoppen met roken. Als het een dagje wat minder gaat is de oorzaak het niet-roken. Als ze een maag hebben die van slag is, is de oorzaak uiteraard in het geheel niet dat je iets verkeerds gegeten hebt, maar het niet-roken. Als je een aanrijding krijgt is de oorzaak het niet-roken. Als er niks op TV is, is de oorzaak het niet-roken. Kortom - alles wat maar een beetje verkeerd gaat, of verkeerd aanvoeld wordt direct gekoppeld aan het niet-roken. Op een gegeven moment is er nog maar één oplossing om uit de misére te komen. Jawel - je raad het al... En zo is het dus weer "exit niet-roker".

De "toekomstschokkers"...

Dit zijn de mensen die gestopt zijn, en het best een poos volhouden. Toch zijn deze mensen niet volledig "om". Dat wordt merkbaar op het moment dat zij zich realiseren dat ze écht nooit meer een sigaret moeten opsteken. Ze hielden het al die tijd vol, omdat ze onbewust het gevoel hadden dat het maar een periode in hun leven was. Op een dag realiseren ze zich echter dat dit niet tijdelijk is, maar dat dit een omschakeling is die de rest van hun leven zal duren. Op dat moment beseffen ze dat ze eigenlijk onbewust gehoopt hadden dat het weer "net als vroeger" zou worden. Natuurlijk is dit niet zo, omdat "net als vroeger" gewoonweg roken inhoudt. Ze zien dan ineens een "leegte" voor zich, die ze feitelijk niet kunnen accepteren. Ze gaan zich wijsmaken dat het allemaal véél te lang duurt en dientengevolge niet vol te houden is. Ze staan nog met één been in het verleden en kunnen het niet loslaten. Gevolg? Het smoezenboek wordt driftig afgestoft, en de stopper verandert in een "smoezenzoeker". Een geldige smoes wordt -zoals hierboven al beschreven- snel gevonden of anders "gefabriceerd", met als gevolg natuurlijk.... Exit stopper...

De "ikbenhetnieters"

Dit zijn de mensen die de oorzaak van elk ongemak veroorzaakt door het stoppen buiten zichzelf zoeken. Het is iets dat hun "aangedaan" wordt. Vaak wordt er zelfs een persoonlijkheid buiten henzelf geprojecteerd en vorm gegeven. Ze gaan dan de verslavingsneigingen benoemen met namen als "nico" en "tine", het "nicotineduiveltje" enzovoorts. Als ze dan uiteindelijk de mist in gaan is het niet hun schuld, maar de schuld van het "duiveltje". Op die manier maken ze zichzelf wijs dat ze "belaagd" worden en kunnen ze "glorieus" ten onder gaan - want ze hebben toch een heldhaftig gevecht gevoerd? Natuurlijk bestaan de genoemde entiteiten niet, maar zijn een poging de verslaving te "onkoppelen" van je persoon en aldus effectief alle weerstand tegen het opgeven te verzwakken. Ik wil hier wél even zeggen dat ik niet het humoristisch gebruik van de genoemde namen bedoel, maar als deze "entiteiten" een serieuze rol gaan spelen wordt het uitkijken geblazen. Want bij de laatst genoemde situatie is het al snel... Exit stopper...

Natuurlijk zou ik nog veel meer voorbeelden kunnen noemen, maar de trent is wel duidelijk...

Het betreft hier allemaal mensen die zich niet volledig gerealiseerd hadden waar ze aan begonnen. Ze beseften niet dat roken een zware verslaving is. Ze beseften niet dat de ontwenningsverschijnselen, zowel geestelijk als lichamelijk, niet iets is dat je moet onderschatten. Ze beseften niet dat dit veel (kan) vergen van het doorzettingsvermogen. Ze beseffen niet dat er een volledige omslag in het gedrag moet plaasvinden. Ze beseften niet dat zonder de juiste instelling, zonder de juiste "mood" alles veel zwaarder is dan noodzakelijk. Ze beseffen eveneens niet dat de omslag voor het verdere leven geldt. Ze beseffen niet dat stoppen niet iets is dat je tussen neus en lippen door doet, maar dat je hard aan jezelf en je opvattingen moet werken om tot een andere levenshouding en instelling te komen.

Hoe heb ik het "volgehouden" (absoluut geen juiste benaming, maar ik weet even geen betere), en kan ieder ander het ook?

Allereerst door te beseffen dat het geen gevecht is in de zin dat je tegen sigaretten moet vechten. het is ook geen gevecht in de zin dat je jezelf moet bevechten. Het is een "omschakeling" en geen gevecht. Die omschakeling brengt ongemakken met zich mee. Soms heel vervelende ongemakken. Het is een kwestie van je goed realiseren waar je aan begint. Je moet voorbereid zijn deze op ongemakken - zeker in het begin, en je er niet door laten afschrikken of op de kop laten zitten. Je moet bereid zijn door te zetten - ook al lijkt het soms wel eens zinloos en hopeloos (hetgeen natuurlijk niet écht zo is). Je moet heel goed beseffen dat je je "oude" leven achter je laat, en dat je een aantal gewoontes moet loslaten. Je moet eveneens goed beseffen dat er geen "weg terug" meer is. Je oude gewoonten moeten afsterven om herboren te worden naar nieuwe gewoonten. Als een fenix die uit de sigarettenas verrijst. Het is onvermijdelijk dat dit een weerslag heeft op je persoonlijkheid. Je zal nooit meer de "oude" worden in die zin dat die "oude" vebonden was met een verslaving die je nu achter je laat. je zal dus veranderen - ten goede gelukkig, maar je moet je dit wél realiseren. Je lichaam zal ook mee veranderen. De giftige stoffen zijn verdwenen, en met die giftige stoffen ook een aantal effecten daarvan op je geest. Geestelijk en lichamelijk zal je dus veranderen - wéér ten goede uiteraard, maar je moet het je wél realiseren.

En als laatste - realiseer je dat dit geen tijdelijk gebeuren is, maar een stap naar een nieuw leven. Een leven dat dankzij die stap heel wat langer zal duren (ongelukken en onvoorziene ziekten uitgezonderd uiteraard) dan in het verleden het geval was. Je hebt een nieuw en langer leven - wees er zuinig op, en wees er héél blij mee... :wink:

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:58

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Wolfgang wrote:

One day in September
I’ll always remember
A tough decision to make
A lot of hurdles to take
Already for so long
I wanted to be strong
This “friend” was hurting me
This “friend” was betraying me
Always felt this is no good
But never in the mood
To give up on him
Till then
When I knew
He’s going
To destroy me
Good bye Cigarette!

afbeelding van pepim

Geplaatst door pepim op 01/02/2010 - 12:59

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt

Eta29.11.2003 wrote:

AFKICKEN Zonder te overdrijven kan ik gerust stellen dat ik het altijd en overal deed, vrijwel ononderbroken, 18 uur per dag. Ik stond er mee op en ging er mee naar bed, zeg maar. Het soort buitensporig gedrag dat eigenlijk enige correctie behoefde, maar pogingen om het wat af te bouwen waren altijd op onverkwikkelijke nederlagen uitgelopen. Ik ben nou eenmaal een mens van uitersten; maat houden komt in mijn vocabulaire niet voor. Op twee lange pauzes rondom zwanger willen worden en baby's krijgen na, deed ik het samen met mijn vriend en latere echtgenoot al zo'n jaar of veertig en de schokkende conclusie dat wij in die tijd een eengezinswoning hadden opgerookt liet zich op een bepaald moment niet meer wegduwen. Minderen was een illusie gebleken; het werd tijd voor een drastischer aanpak. Wég met het ontkenningsgedrag! Op zaterdag 29 november 2003 om tien voor elf 's morgens kondigde ik gedecideerd aan dat ik zojuist m'n laatste sigaret had gerookt. Ik zou m'n verslaving moedig te lijf gaan en de wereld eens laten zien waartoe ik in staat was. Binnen een paar weekjes zou de nicotine niet langer de baas zijn over mij. O, dat optimisme van die eerste uren... had ik dat maar vast kunnen houden. Maar allemachtig, wat een drama werd het. Die afkickverschijnselen, ze hakten er meedogenloos in. Ik was totaal niet voorbereid op de verpletterende effecten die m'n hele systeem overhoop gooiden. Wist ik veel dat mijn lichaam zo fel in opstand zou komen tegen de onthouding. Ik sliep bijna niet meer. Uit-eten was niet meer gezellig. Snauwerig en chagrijnig zat ik op kantoor en tot overmaat van ramp begonnen de aanvallen van vraatzucht sporen achter te laten. Ik werd hyperactief en m'n niet meer door kalmerende stoffen gecontroleerde temperament deed me wilde dingen zeggen en doen. Alleen de gedachte 'als je de eerste drie maanden maar door komt...' weerhield me van het vluchten in dikke rookwolken. En het bleek ook nog eens niet waar, dat van die drie maanden. Ik voelde me beduveld door de stoppen-met-roken-goeroe's. Want na die eindeloos durende eerste dertien weken dacht ik weliswaar iets minder vaak aan sigaretjes, maar mijn receptoren gaven nog steeds dringend hun nicotinebehoefte door. Overgevoeligheid bereikte de hoogste hoogten. Ongeremde reacties waren meer regel dan uitzondering. Deze twee samen bereikten een triest dieptepunt op een avond waarop ik mijn man jankend smeekte om een rondje met me te gaan lopen, om me te weerhouden van het grijpen naar dat verleidelijke pakje Barclay. O, wat miste ik m'n troost-trekjes nog lang! Maar er kwam een moment waarop ik me realiseerde dat ik al een hele dag niet aan roken had gedacht. Heel geleidelijk aan begon de kroeg weer goed te voelen en van lieverlee werd werd ik weer normaal en sociaal. De verbluffende gedachte dat alles veel plezieriger was dan vóór de stoppen-met-roken-actie kwam in de plaats van het permanent knagende verlangen. Het leven werd weer leuk. En nu, na vijf jaar zonder m'n vriendinnetje dat geen vriendinnetje bleek? Oké, als ik vooraf had geweten wat me te wachten stond... misschien had ik 't niet kunnen opbrengen. Maar wat ben ik blij dat ik heb doorgezet. Dat mijn steun en toeverlaat (echtgenoot Jan) mijn ontwenningsnukken als onvermijdelijk aanvaard en kalmpjes verdragen heeft. Want de trots voelt nog steeds zo goed. Heel heel heel heel heel heel heel erg soms denk ik er nog wel eens aan. Hoe lekker het was: dat ruiken in dat pakje, dat er eentje aansteken na de koffie, dat intense genot van diep inhaleren. Dan schaam ik me kapot. Want: er was dus helemaal niks lekker aan. ’t Was alleen maar duur en ongezond. En dan stop ik m’n stiekeme verlangen gauw weer weg. Tot dat volgende momentje-van-zwakte. Op naar het volgende lustrum!

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 13:00

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
martine1979 wrote:
Ik was 13 toen je in mijn leven kwam, een uitkomst, ik was erg onzeker en door jou werd ik een stoere chick.
Door me achter jou te verschuilen kon ik meer dan ik dacht.
Maar toen kwam de dag dat je mijn vriend niet meer was, je was een stalker geworden.
Zodra ik je neerlegde, drong je je in mijn hoofd weer op en verlangde ik naar je.
Ik wilde je al lang niet meer, maar ik moest.

En nu, nu is het moment daar, we gaan afscheid nemen, nog een paar dagen gaan we van elkaar genieten en dan scheiden onze wegen zich, we zullen geen vrienden meer zijn, slechts bekenden uit een verleden.
Ik heb van je genoten, maar de liefde is over...

Vaarwel immer trouwe sigaret!!!

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 13:01

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
JohnMoos wrote:
Een klein afscheidspresentje

Beste mensen,

Zoals ik jullie beloofd heb kom ik nog een laaste keer langs om een klein afscheidspresentje te geven. Met enige trots presenteer ik hier het wangedrocht dat ik voor boekje laat doorgaan. Het is de laatste versie van het boekje, toepasselijk genaamd "AS".

Voor de minder oudgedienden en nieuwelingen hier is wat nadere verklaring benodigd denk ik. Nou hier is 'tie dan:

Twee jaar geleden begon ik met het stoppen met roken samen met mijn vriendin Monica, ook wel "Moos" genoemd. Dit stoppen met roken bleek een groot succes, want nu -twee jaar later- heb ik nog steeds geen sigaret meer aangeraakt. Hetzelfde gaat op voor Moos.

In die eerste stopdagen was het natuurlijk niet echt supergemakkelijk voor ons (alhoewel veel makkelijker dan ik kon- en mocht verwachten). Om de bijbehorende gevoelens van ongenoegen een beetje te kanalisereren besloot ik een klein verhaaltje te vertellen. Het was een verhaaltje over een ik-figuur, die in een omgeving terecht komt die meestal gekoppeld wordt aan vuur, zwavel en verdoemenis. Daar leert hij wat notoire niet-stopers overkomt. Geen verhaaltje voor tere zieltjes dus - ge zijt gewaarschuwd. Dat verhaaltje zette ik vervolgens op dit forum neer. Al vlot ontdekte ik dat men dit wel waardeerde, en werd gevraagd om meer. Het verhaaltje groeide uit tot een vervolgverhaal dat pakweg negen weken besloeg. Elke weektekst had ik bewaard, en na een jaar gestopt te zijn bundelde ik het geheel in een enkel boekje. Uiteraard waren er wat wijzigingen nodig om de afleveringen wat beter op elkaar te laten aansluiten. toch is de orginele cliff-hanger natuur enigzins bewaard gebleven.

Dit boekje is wegens het feit dat het voor iedereen leesbaar moet zijn uitgevoerd als een enkele pfd (Adobe Reader) file. Waarom geen Word? Wel - dat is heel eenvoudig. Ik heb gewoon geen Word. Ik heb zelfs al jaren geen Microsoft Windows meer. Ik gebruik alleen Linux en doe alles met vrije en gratis Open Source software...vandaar.

De gratis reader die deze files (die overal gebruikt worden) kan lezen is hier te downloaden:
http://www.adobe.com/nl/products/acrobat/readstep2.html

Waarschijnlijk staat deze lezer allang op je computer, maar voor de volledigheid mag dit niet onvermeld blijven.

En hier is dan het boekje zelf: http://home.versatel.nl/JClosed/AS.pdf

Het boekje is gemaakt met de volgende software:
De tekst is ingetypt in Open Office: http://nl.openoffice.org/
Het boekje is opgemaakt in Scribus: http://www.scribus.net/
De omslag is gemaakt met GIMP: http://www.gimp.org/
En alles werkte op Mandriva Linux: http://www.mandriva.com/

Alle bovenstaande programma's, inclusief Mandriva Linux zijn helemaal gratis en vrij te downloaden en te gebruiken.

Het staat iedereen vrij om het boekje te downloaden, te lezen, te gebruiken en zelfs in de eigen homepagina, forum, blog of iets dergelijks te plaatsen. Je mag delen er uit gebruiken, mits je de bron vermeld. Dat is niet meer dan eerlijk nietwaar? Ik laat het boekje pakweg een jaar (onvoorziene omstandigheden daargelaten) op de genoemde URL staan, maar daarna garandeer ik niets meer.

Rest mij jullie nog leesplezier toe te wensen. Ik ga, zoals eerder gezegd, voorlopig afscheid nemen. Of ik nog eens terugkom hier? Zoals alweer eerder gezegd: "Zeg nooit nooit"

Het beste allemaal...

Geplaatst door Anoniem op 17/03/2010 - 17:15

Lid sinds 17 mrt 2010

Omdat de longarts zei: je krijgt alleen Prednison als je stopt met roken, anders is het gas geven en remmen, heb ik mij op 1 mei vorig jaar aangesloten bij het leger van niet-rokers. Het viel best mee. Een enkele keer pikte ik een mooie peuk uit de asbak bij een restaurant, nam een paar trekjes en wierp de rest dan walgend weg. En ook soms rookte ik even van een sigaret die ik uit het pakje van een kettingrokende vriendin had gepikt. Maar nu zou ik een moord doen voor een sigaret, bij wijze van spreken. Ik zit namelijk al drie dagen te wachten op een andere auto. De garageman heeft steeds een ander smoesje. Dan moet hij nog naar de APK-keuring, dan valt het ombouwen van de navigator tegen en nu moet hij nog weer het kentekenbewijs ophalen. Het is al weer vijf uur dus dat zal ook wel weer de mist in gaan.

Ik erger mij daar toenemend aan en krijg steeds meer behoefte aan een kalmerende sigaret. Als ik nu shag in huis zou hebben, had ik vandaag al zeker vijf sigaretten weggepaft. Gelukkig is er niets in huis en "gelukkig" heb ik zoveel pijnlijke spieren in mijn voeten dat ik niet naar de winkel kan lopen. En er is gelukkig niemand beschikbaar die mij even helpt. Dus gewoon maar blijven opwinden en hopen dat die garageman woord houdt ! En anders spoel ik hem door :wc

afbeelding van pepim

Geplaatst door pepim op 11/04/2010 - 22:27

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
pepim wrote:
hier kun je je zelf geschreven verhaal cq gedicht over het stoppen met roken plaatsen, of mail het naar hieplijst@quicknet.nl, dan wordt het voor je geplaatst ...

 

Geplaatst door Anoniem op 29/04/2010 - 11:24

Lid sinds 06 mrt 2008

Wat een leuk topic is dit.

Zo terloops kwam ik weer even langs om eens te kijken naar hoe of wat.
Ikstop heeft er destijds toch wel bij gedragen dat het me lukte want wanneer ik het moeilijk had stond er altijd wel iemand voor me klaar.

Op wilskracht kom je een heel eind,zeg maar zo ongeveer 6 weken maar dan komt de dip en heb je het even helemaal gehad,in ieder geval zo voelde het voor mij.

Bij de mensen in mijn omgeving hoefde ik niet aan te komen want ja die geloofden er toch niet in of hadden zoiets van ' joh,je bent er al 6 weken vanaf dan heb je het ergste toch al gehad???? '

Natuurlijk had ik het ergste al gehad maar dat nam niet weg dat ik me zo af en toe zo vreselijk alleen voelde in deze strijd.

Mijn man was ook gestopt maar hij was zo,n 'losvaste' roker,als het toevallig niet in huis was dan was het er morgen wel weer vond hij,terwijl ik zo iemand was die de hele buurt afging,of naar een tankstation reed.
Ik was verslaafd en goed ook.

Ik stond alleen in deze strijd en dat voelde zo verdomd alleen.

Wanneer ik me dan zo voelde,zo van het hoeft voor mij niet meer dan keek ik hier,las de berichten,zuchtte maar weer eens diep en ging door.
Wanneer ik me zo voelde en dacht ik trek het niet meer dan kon ik het hier wegschrijven,kreeg ik steun,wist ik dat er in mij geloofd werd,dat ik het ook kon.

Zo kwamen er momenten dat er geen moment aan roken werd gedacht en zo kwamen er momenten dat het er weer even was.

Vooral alles de eerste keer kon wel eens moeilijk aanvoelen en bracht mij terug naar herinneringen van toen ik nog rookte.

Het eerste terrasje in de zon,een verjaardag,de eerste kerst en vooral voor mij de eerste oud en nieuw,toen was ik immers een jaar gestopt.

Het is alweer 5 jaar geleden en eigenlijk kom ik hier zelden, zie ik dat er nog steeds de zelfde steun is als toen.
Na zo,n lange tijd leeft het ook niet meer,je denkt er niet meer aan,zo ook niet echt aan dit forum ikstop.
Het is geweest.

Gevoelens komen en gaan,zo kan je je even heel goed voelen omdat je gestopt bent of heel beroerd voelen omdat je gestopt bent.
Daar moet je door heen.

Ik denk als je echt weet waarom je niet meer roken wil,dat je het er echt helemaal mee hebt gehad en je dat gevoel weer even terug kan halen,dat je dan een heel eind bent.
Het lukte mij ook pas de derde keer en bij anderen lukte het de vierde of de vijfde keer,laat je daar door niet ontmoedigen.

Met goed gevoel denk ik terug aan de tijd dat ik hier ook kwam,hoeveel het voor mij betekende.
Dat ik gesteund werd en ik anderen weer steunde.
Nooit gedacht dat het me lukken zou,maar toch dag voor dag en week na week.

5 jaar alweer en als ik er even aan denk,toch even een goed gevoel.

afbeelding van Rosette

Geplaatst door Anoniem op 01/08/2010 - 17:21

Lid sinds 29 jun 2009

Ja ook mijn verhaal...Voorgoed verlost van een "rookverslaving" d4

Nu "bijna" ....1.....jaar gestopt...voor "Roset"" nooit"" meer een sigaret........... dd12

Met 15 jaar begonnen ..omdat het zo stoer was..en ik erbij wilde horen..

op iedere verjaardag stond een glaasje met sigaretten..en er waren meer "wel" dan "niet" rokers.. dd6

Heb ruim 40 jaar gerookt met "niet "roken tijdens mn 2 zwangerschappen..

tussendoor vaak pogingen gedaan....met veel meer roken tot gevolg..

mijn ommekeer kwam op het moment dat "roken" overal in de ban werd gedaan....

stond ik bij een "rookpaal"op het station....o wat voelde ik me een "paria"...

het enige plekje waar het mocht was mn eigen huis...daar kon ik mn gang gaan..

kids op zichzelf...maar kwamen ze op bezoek....dan werden de colbers van hun werk zo ver mogelijk

weggehangen zodat ze niet naar rook gingen ruiken..

het aller aller ergste vond ik....(mn schoondochter was zwanger)en ik had een geboortemand gemaakt..

met allerlei lieve baby cadeautjes.....mn kleindochter werd geboren ...en ik vol trots de mand meegenomen..

krijg ik een stille wenk van mn zoon..Ma.alles stinkt naar de rook...ik ging echt door de grond....

schaamde me verschrikkelijk..dat was het moment voor mij..dit mag en kan niet meer..

eind juni vorig jaar hier ingeschreven..1 poging 1juli ...11 dagen gest....niet gered...2e poging 13 juli.2009..

was pittig na 40 jaar roken maar met behulp van medestoppers..en doorzettings vermogen..

heb ik het gered..inmiddels is mn 2e kleinkind geboren" zoon" van mn dochter...

en weer een baby op komst...!!

en ben zelf enorm opgeknapt en voel me trots..liefde voor mn kleinkinderen...en mezelf..

want stoppen met roken is het mooste cadeau wat je jezelf kunt geven.

succes @ll...lieve gr Roset :R :R

Geplaatst door Anoniem op 25/08/2010 - 10:41

Lid sinds 14 mei 2008

Ik was een jojo. 5 jaar lang gejojo't. Wel niet roken wel niet. PLeister op, pleister af, peuk in me wammel, pleister weer op.

Tot ik 3 weken geleden bij de astma assistent kwam en ze zei je moet je pleister ophouden en als je wilt roken mag dat de eerste 2 weken. Ik dus gedaan en ja ik moest 's middag een tweede pleister erbij plakken omdat ik een zware roker was. Zo gezegd zo gedaan en ik heb welgeteld nog 3 sigaretten op met pleister en ik durfde niet goed te inhalleren en ik besefte ik wil dit niet. Ik wil niet voor eeuwig en roker zijn en verslaafd aan pleisters ik wil vrij zijn van nicotine.

En dus ben ik op 7 augustus om 9:00 gestopt met roken. Pleister opgeplakt en 's middags weer een. En de eerste dagen had ik het moeilijk. Veel cravings gehad maar niet gaan roken ik denk dan begint het van voren af en.
Diegene die me aan het denken heeft gezet ben ik nog steeds dankbaar; een goede vriendin zei een x tegen me jij legt jezelf zoveel verboden en op. je moet niks je hebt een keus, iedere x opnieuw mag je kiezen.

Ik besefte dat dat ook voor roken geldt; je kunt de aandrang hebben maar kiezen om niet te roken omdat je dat niet wilt. IK ben niet overgeleverd aan een willoos iets.

En dus ben ik definitief succesvol gestopt met roken en ik heb er 200% vertrouwen in dat het me lukt

Geplaatst door Anoniem op 06/09/2010 - 10:39

Lid sinds 19 apr 2010
evlientje wrote:
Ik besefte dat dat ook voor roken geldt; je kunt de aandrang hebben maar kiezen om niet te roken omdat je dat niet wilt. IK ben niet overgeleverd aan een willoos iets.

dat heb je heel mooi gezegd

evlientje wrote:
En dus ben ik definitief succesvol gestopt met roken en ik heb er 200% vertrouwen in dat het me lukt

super :-)

Geplaatst door Anoniem op 29/01/2011 - 09:02

Lid sinds 18 jan 2011

Vele verhalen en gedichten zijn schitterend maar deze vind ik echt GEWELDIG!!

pepim wrote:
Noor wrote:
Noor, Ut verhaal

Ik was 14 jaar toen ik hem voor het eerst echt ontmoette. Ik had hem al wel vaker gezien in gezelschap van anderen maar zelf nog geen kennis gemaakt. Ik was wel onder de indruk van zijn verschijning: lang, strak ik het vel en het leek me een hele eer om met hem om te gaan.
Ik weet het nog goed: we zaten met een stel klasgenoten op een terrasje in de zon en een van hen zei tegen me: ik stel je even aan hem voor.
Wow… eindelijk was het zover. Gelijk heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en heb hem mee naar huis genomen. Mn ouders waren niet thuis en we zijn samen op het balkon gaan zitten.
Eindelijk was hij van mij!! Het duizelde me letterlijk.

Hij was wel een allemansvriend…. Soms had ik hem voor me alleen, soms moest ik hem delen met een van mijn vriendinnen. Dat vond ik geen probleem want als ik hem nodig had was hij er altijd !!!
We hebben vele jaren lief en leed gedeeld.
Maar op een gegeven moment begon ik last van hem te krijgen, ondanks alles wat hij voor me deed.
Hij liep regelmatig in de weg. Zelfs na de sex met een lekker ding moest en zou hij zich er toch weer mee bemoeien. Zat ik in de kroeg dan liet hij me geen moment met rust. Had ik een vergadering dan probeerde hij mn aandacht te trekken en vroeg me zachtjes wanneer het nu eindelijk eens pauze was.
Bovendien moest ik altijd overal betalen voor hem.

Dit werkte op den duur niet meer. Hij nam me zo in beslag dat ik geen moment meer alleen was. Ik kreeg problemen met vrienden en mn relatie, want ik trok me steeds meer terug om maar bij hem te kunnen zijn.
Ik werd ziek van het alsmaar op tochtige hoekjes staan met hem, want in gezelschap kon ik me niet meer met hem vertonen omdat bijna niemand in mijn omgeving hem nog kon uitstaan vanwege alle aandacht die hij vroeg.

Wat had hij me nu eigenlijk al die jaren opgeleverd?
In feit had hij me meer gekost dan opgeleverd.
Geld, aandacht, gezondheidsproblemen…… hhmmm een heel fout vriendje dus.
Waarom had ik dat niet eerder gezien? Was ik zo verblind geweest? Alles wat telde was HIJ, HIJ, HIJ.
Hij vroeg zich nooit af hoe ik me voelde…. Bah wat een opdringerig type eigenlijk.

Ik ben naar hem toegegaan en heb gezegd: vanaf nu is het afgelopen. Ik ga weer kiezen voor mezelf. Ik ga uit eten zonder jou, naar de kroeg zonder jou, bijkletsen met vrienden zonder jou, lastige problemen oplossen zonder jou, bekijk het maar!!!

Het is af en toe nog moeilijk om zonder hem verder te gaan. Zoveel jaren hebben we lief en leed gedeeld, althans ik dacht dat we dat deelden, maar het was zooooo eenzijdig. HIJ wilde alle aandacht en of ik het nou wilde of niet HIJ drong zich steeds weer aan me op.
Hij probeert via vreemden en bekenden nog contact met me te krijgen. Ach kom op joh…. geef me nog een kans. Zo slecht ben ik toch niet voor je geweest? Denk eens terug aan alle mooie momenten die we samen hebben doorgebracht….
Maar NEE het is afgelopen, over, uit. Sorry maar ik heb je in de afgelopen jaren steeds weer een kans gegeven. Ik probeerde goede afspraken met je te maken. Een beperkter contact te onderhouden, je alleen op bepaalde momenten toe te laten etc. etc. Maar dat werkte niet want je hield je niet aan de afspraken en als ik je 1 vinger gaf nam je de hele hand.

Mocht je hem ergens tegenkomen…. Stop hem met zn kop in een emmer water!!
En let op!!! Hij opereert onder verschillende namen!!!
Sigaret, sjekkie, peuk, saffie……… dus je bent gewaarschuwd ;o))

afbeelding van sandra4

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2011 - 17:16

Lid sinds 02 mrt 2008

Ja Pep, mijn grote voorbeeld!!

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 10/03/2011 - 19:32

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Fvrank wrote:
Stopdagboek van Fvrank

Hi allen,

Zo heb me sinds twee weken en twee dagen kunnen losrukken uit de verslaving. Na elke dag 27 sigaretten te hebben weggepaft maar besloten om hier mee te stoppen.

Dus op 2 januari een paar naalden in mijn lijf en een paar in mijn oren. Moet zeggen ondanks dat ik hier niet in geloof heb het in ieder geval geholpen met heel onrustig zijn en het niet kunnen slapen. De behoefte aan een sigaret is wel minder maar af en toe wil je toch nog wel een moord plegen voor een sigaret dus tja.....

Ik neem de dagen maar per dag. Dus aan het einde van de dag zeggen prima niet gerookt. Ik word gek bij de gedachten nooit meer te roken dus denk ik daar maar niet aan. Ik verlang naar de dag dat de hunkering weg is. Want nu naar twee weken is ie er nog steeds en soms best heftig. Een glas water helpt het beste voor mijn gevoel. Of het volledige internet afzoeken naar hoe ongezond het is en hoe goed je bent dat je aan het stoppen bent.

Waarom las ik al die verhalen. Wou mijn lichaam voorspellen zodat ik wist waar ik aan toe was. Dus voor de net stoppers...

Dag 1
Opstaan gaat goed. Gemotiveerd en stoer geen peuk meer voor mij. Gedurende de dag gaat het redelijk tot een uur of 3 in de middag. Ik wil en wel nu!!!!! Gelukkig zo naar acupunctuur en hopen dat het helpt.
Goddank het is 18:00 uur die naalden er in. En ondanks dat ik er niet in geloof het werkt. Dank je Bas uit Amersfoort.

Dag2
Ik heb geslapen. Vroeg naar bed gegaan om mijn lijf volledig te negeren. Ik slaap toch eigenlijk best prima. Zal door die naalden komen. Bij mijn vorige poging werd ik hier gek van. Nachten lag ik wakker. Nu word ik wel wakker maar kan weer slapen. Normaal drink ik niet zoveel maar vandaag hou ik van die waterkraan.

Dag3
Volgens alle berichten is mijn Nicotineverslaving voorbij. Mijn vraag is af en toe waarom merk ik hier zo weinig van. In de middag is het moeilijkst. Ik ben maar thuis gaan werken. Ben niet te genieten en de wereld is tegen mij. Knabbels en een halve kilo kaas helpen. Vroeg naar bed.

Dag4
Het gaat iets beter. Van om de 2 minuten gaat het naar een paar keer per uur al zijn de momenten heftig. Ik vind het nog steeds niet leuk allemaal en wil dat maatje terug. Ik ben sterk en koop gewoon geen pakkie dat helpt. Een dag en niet vooruitkijken. Internet is mijn vriend geworden. De zwarte longen en ziektes zijn mijn favorieten

Dag5
Het gaat beter maar toch ik weet het niet.... De eerste positieve zaken zijn te merken. Krijg meer lucht en ga beter proeven. De koffie smaakt anders. O ja ik ga rokers ruiken. Heerlijk ruiken die. Bedenk me dat het nog maar een paar weken duurt voordat ze stinken en ik ze net zoals de Nederlandse politiek verschrikkelijk ga haten. Nee hoor ik ben tolerant.

Dag6
Gaat steeds beter. Beetje onrustig. Veel water en wat moet ik vaak plassen. Weet niet of het er bij hoort maar ben verschrikkelijk winderig en ooooooooooohhhhh die lucht. Was ik maar een roker stonk ik minder. Goed nog altijd niet gerookt. De momenten zijn minder. Denk nu 2x per uur maar niet minder heftig. Drop helpt ook even. Ademen. Veel eten is altijd goed. Ik kom toch niet aan dus dat kan ik prima doen. Mijn meisje wordt al helemaal gek van me. Ik eet alles op........

Dag7
Een lastig dagje. Moet die middag naar de acupunctuur toe. De naalden gaan van oor rechts naar links. Misschien geeft het weer een opkikkertje. De motivatie blijft lastig. Een man rookt vanuit zijn auto voor mij. Via de ventilator ruik ik het in mijn auto. Wel aardig dat je dat al weer kan na een week. Het ruikt fantastisch...... Ik willlllll. Gelukkig gaan die naalden even later weer in mijn lijf. Het helpt. Ik heb een afspraak met een vriend die rookt en we gaan eten. Voor het eerst valt me het gedrag van een roker op. Heerlijk toch dat iemand er zo van kan genieten. En inderdaad als ik langer nadenk bedenk ik me dat hij het doet om de verslaving in stand te houden en ben toch blij dat ik het niet meer hoef. Ik voel me trots.

Dag8
Ruik mijn kleren van de avond ervoor. Die gaan voorlopig niet in de was. Voor een lastig momentje. Die zijn er nu ongeveer 1x per 2 uur maar wel heftig. Soms moet ik er over praten of ja weer het internet op.

Dag9
Op internet lees ik ook dat je zaad beter gaat smaken als je niet meer rookt. Verhaal aan mijn vriendinnetje uitgelegd maar die keek nog steeds niet echt enthousiast. Goed ik dacht kan die afleiding wel gebruiken. Met een concessie bereiken we toch wat we willen. De smaak kan ik niet beoordelen maar de hoeveelheid is wel groter of ik maak het me maar wijs.

Dag10
Nog steeds van die aanvallen waarvan ik gehoopt had dat ze weg waren. De verslaving is uiteindelijk over volgens alle berichten. Water helpt het best.

Dag11 tot nu
Niet dat ik me er vanaf wil maken maar er zijn niet echt verbeteringen in gestel te merken. Beter ruiken of proeven. Meer lucht krijgen of die ochtendroggel is minder. Je zaad is meer geworden en de smaak is beter (volgens de laatste test van mijn vriendinnetje) dus nu wordt het echt moeilijk. Hier was mijn breekpunt de vorige keer ook. Het volhouden. Doe het nog steeds dag bij dag met veel water. De momenten om te roken zijn er wel alleen niet meer per uur maar om de 3 uur en kunnen wel 20 minuten duren. Klote maar weer een dag niet gerookt zeg ik maar.
O ja ben wel trots hoor op wat ik bereikt heb maar wacht nog op die geweldige beloning die ik in mijn gedachte vroeger 27x per dag kreeg en nu niet meer of eigenlijk de hele dag voortdurend.

Morgen waarschijnlijk meer. Hoop dat jullie er wat aan hebben en een stukje inzicht hebben in mijn rokersperikkelen.

Dag 19 en 20
He weekend. Met de kinderen wezen hockeyen in de regen. Weet je wat nu zo leuk is. Er is een jongetje in het team van 8 jaar die altijd tegen mij riep, je moet niet roken dat is slecht voor je. Dus ik zeg tegen hem dat ik maar gestopt ben. Hij antwoordt met daar ben ik blij om want ik wil niet dat jij zo vroeg dood gaat als mijn oma. Kijk dat is nou de kern van het stoppen. Zo jong en hij weet het. Ik heb alleen die verslaving. Wel een extra moraal. De zondag verloopt prima. Met het klussen in huis hoef ik niet te onderbreken voor een sigaret. Mijn vriendinnetje klaagt wel dat ze me nu helemaal niet ziet. Goed een glas wijn lost dit probleem ook weer op.

Reactie toevoegen

Pagina's