Geplaatst door Poeleke op 08/04/2014 - 15:19

Lid sinds 11 mrt 2014

9 jaar 5 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

Ik ben niet eerder aan een dagboek hier begonnen omdat ik in de 1e instantie genoeg had aan het contact met verschillende mensen in de verschillende topics, maar er zijn (jammer genoeg) ook wat mensen afgehaakt en soms is het prettig om van me af te schrijven (heb ik altijd al goed gekund), vandaar dus een dagboekje.

Inmiddels ben ik al 4 weken onderweg met stoppen met roken en het voelt geweldig goed.

Net als de meeste hier heb ik echt wel mijn moeilijke momenten, maar zolang die niet overgaan in zwakke momenten, gaat het prima. Ik weet nl dat als ik nu een sigaret pak, ik helemaal verkocht ben en terug bij af. En dat wil ik absoluut niet.

Mijn allerbelangrijkste reden om te stoppen is toch wel dat ik copd heb fase 3. Ik ben 59 en rook al sinds mijn 14e, heb copd sinds 2003. Natuurlijk is het erg jammer dat ik toen niet gestopt ben, maar ik ben iemand die altijd zegt "achterom kijken is alleen handig bij het autorijden" dus vooruit met de geit. Ook vind ik het heel erg dat ik zo verslaafd ben aan iets wat ongezond is, bepalend, tijdrovend, vies stinkend en duur, bovendien zie je er niet uit als je rookt.

Dit forum helpt heel goed, ook al moet je het toch echt zelf doen.

Natuurlijk heb ik in het verleden al vaker pogingen gedaan om te stoppen met roken, zelfs al ver voordat ik wist dat ik copd had. Ik weet nog goed dat ik met mijn dochter (toen 5 jaar, nu 23) naar Disneyland ging, heel trots met nicotine pleisters op, we stopten ergens halverwege en buiten de bus bood iemand me een sig. aan, ik pakte die gewoon aan en toen ik hem aanstak, dacht ik "o ja ik heb een pleister op"........flutpoging dus. heb die pleister eraf gehaald en ben een pakje sig gaan kopen. Zielig hoor hahaha.
Daarna pas weer pogingen gedaan nadat ik te horen had gekregen dat ik copd had. De laatste in sept 2011 m.b.v. acupunctuur anderhalf jaar niet gerookt.
Heb het nog nooit CT gedaan, dit valt me dus echt mee. Maar ik merk uiteraard ook aan mijn lichaam dat ik niet meer rook, heb echt meer lucht. Ik weet dat wat kapot is aan longblaasjes nooit meer terug komt, maar ik hoop echt dat ik verdere achteruitgang op deze manier heel veel kan remmen.
Dat ik alsnog aan een dagboek begin, is ook omdat mijn dochter eind deze maand voor 3 mnd naar Curacao gaat, was tot gister toe nog onzeker omdat ze pfeiffer heeft, maar na enkele gesprekken  met o.a. haar huisarts, heeft ze vanmorgen geboekt en ik wil haar niet laten merken hoe moeilijk ik het daar mee heb en haar "gaan" mag ook geen reden zijn om weer een peuk op te steken, daarom maar schrijven, schrijven en nog meer schrijven.