Hallo allemaal,

Ik sluit mij bij jullie aan, ook ik wil rookvrij verder leven.
15 jaar rook ik veel shag, en 6 jaar dagelijks wiet.
Het belemmert mij in mijn leven zowel professioneel als privé. Adertjes worden zichtbaar op mijn wangen, ik wordt steeds energielozer, en ik ben dertig, moet weer een nieuwe man vinden (helaas helaas) en wil zo graag kinderen ben bang dat ik ze niet meer kan krijgen door mn eigen schuld.

3 dagen terug las ik het boek Zak Tabak een tragikomische verhaal van een verstokte roker. Ik stopte, voor 4 uurtjes. (is echt een aanrader dat boek! het gaat over een rokende NIET-roker)
De volgende ochtend werd ik wakker en ik wilde roken maar OOK: NIET ROKEN!
Dus ik bleef in bed liggen, en gelukkig had ik Alan Carr ook gehaald uit de bieb. Gisteren heb ik niet gerookt. Blij en opgelucht dat was ik wel. Echter heb ik een half uur geleden een shaggie in de tuin gerookt! Zonder dat ik echt er naar snakte, eigenlijk had ik het best kunnen weerstaan dus WAAROM?
Ik kan wel JANKEN!! (Neen, bén aan het janken, zo emotioneel de hele dag al) Ik liep naar de snackbar en kocht een baal shag, deze ligt weer in de vuilnisbak.
Nog steeds in mn hoofd is het rokertje zo belangrijk voor me...en Alan carr kan zo mooi zeggen dat je jezelf niets ontzegt, waar ik het MEE EENS ben, maar waarom voelt het dan niet zo??
Ik was aan het lezen op dit forum, en vooral het verhaal van Jan die COPD heeft, ik merk dat ik steun zoek met stoppen, wellicht helpt het als ik ook wat input doe op dit forum.
Gevaarlijk is het dat de sigaret zo'n langzame moordernaar is, wellicht is de basis voor COPD of een andere kanker al gelegd in mn lichaam, sluimert deze, om over een jaar of 20 zich te uiten....IK STOP ERMEE!!!