Geplaatst door Lia 1960 op 12/02/2014 - 22:19
Lid sinds 04 nov 2010
Nu ruim 10 maanden gestopt maar nog steeds zo moeilijk.
Is de knop dan niet om bij mij, ben ik te verslaafd geweest, wil ik onbewust niet stoppen, zie ik de voordelen misschien niet duidelijk genoeg.....?
Ik weet het zelf niet, weet alleen dat mijn gedachten nog zo ontzettend vaak gaan naar het sigaretje, het missen van.....
ik kan dan voor mezelf wel de voordelen opnoemen maar het lijkt gewoon niet door te dringen? Ik geef mezelf een schop onder mijn kont en zoek afleiding en dat helpt soms wel maar je gaat toch weer een keer zitten en dan zijn de gedachtes er meteen weer. Ik krijg het water in mijn mond als ik mensen zie roken of eraan denk. ik vind het nog steeds lekker ruiken. Ik ben chagerijnig nu en down, begin het zo zat te worden allemaal omdat het alleen maar op wilskracht moet lukken en dan is elke dag weer lang en een gevecht.
Ik weet dat ik schuldgevoelens krijg als ik zou roken, bang ben voor de gevolgen van roken en dat laatste is ook mijn motivatie om te willen stoppen. Geld, lekker ruiken, meer conditie Ed zijn dingen die ik gemakkelijk onder de mat schuif, gezondheid niet...dat is mijn motivatie nog steeds maar......het blijft zo moeilijk
Zitten mijn hersenen nu anders in elkaar of wat? Kan of heb ik de befaamde knop nog steeds niet gevonden?
Ik rook nu ruim 10 maanden al niet meer maar voel me nog steeds niet trots of blij.
Ben het boek De opluchting maar weer aan het lezen.....elke hulp is welkom.
iemand enig idee of en wat ik fout doe, waarom het zo lang duurt voordat ik eens een dag ga krijgen dat ik er niet aan hoeft te denken, waarom mijn gedachten maar blijven malen om het roken etc?
Gaat dit me ooit nog lukken of ben ik nu gewoon even depri en is het een kwestie van volhouden?
Lieve groet Lia
het is een verslaving hoor.
Geplaatst door Juul op 15/02/2014 - 20:01
Lid sinds 29 mei 2012
het is een verslaving hoor. Is logisch dat het niet makkelijk gaat toch.
Ik zei nooit tegen mensen als ik het moeilijk had. Want dan moest ik het daar over hebben en werd het nog moeilijker. Ik zei altijd dat het een eitje was. Want dat sloeg ook de deur meteen dicht om dan toch overstag te gaan.
Als mensen een sigaret aanboden zei ik ook nooit: nee dank u, ik ben gestopt.
Want dan heb je het daar meteen weer over, dat wilde ik niet.
Ik zei altijd, nee dank u. Of: nee dank u, ik rook niet.
Gelijk geen gesprek meer en de deur om toch te roken zat meteen dicht.
Dat kan ik dus blijkbaar nog
Geplaatst door Lia 1960 op 16/02/2014 - 21:18
Lid sinds 04 nov 2010
Dat kan ik dus blijkbaar nog niet???
Als iemand het al vraagt aan me dan vertel ik dat ik het nog moeilijk vind.......zou ik dan toch stiekem dat deurtje open houden op een kier?
Het lijkt haast wel he?
Stof tot nadenken Juul!
Hai Lia, Zat even te kijken
Geplaatst door Yvondv op 03/03/2014 - 14:16
Lid sinds 01 feb 2014
Hai Lia,
Zat even te kijken en kwam deze topic tegen, hoe zwaar je het toen eigenlijk had, ruim 3 weken geleden, hoe gaat het daar nu eigenlijk mee, heb je het nog steeds zo moeilijk?
Groetjes Yvon
Ja, dat is niet zomaar weg
Geplaatst door Lia 1960 op 03/03/2014 - 21:15
Lid sinds 04 nov 2010
Ja, dat is niet zomaar weg Yvondv helaas maar ik lees nu een boek en ik lees hier veel en ik rommel weer verder.
Soms gaat het redelijk en soms weer niet. Mijn broer doet er ook al zo lang over en ikd nek dat het dus iets in onze genen is waardoor we gewoon langer bezig zijn om het roken uit ons systeem te krijgen.
Ik ga nu naar een jaar en heb ws gewoon langer nodig, misschien wel twee jaar.
Het hunkeren naar kan ik wel weerstaan, gewoon mijn poot stijf houden. Het obsessief denken is oervervelend, daar moet ik vanaf zien te komen.
Enfin, we zijn er nog en we blijven gewoon doorgaan, elke dag is er weer eentje!
Hoi raar is dat eigenlijk he
Geplaatst door Yvonne1963 op 06/03/2014 - 19:26
Lid sinds 20 feb 2014
Hoi
raar is dat eigenlijk he jij bent haast 1jaar gestopt en af en toe heb jij nog de neiging
heb dat ook niet temaken met hoe lang je rookte en hoeveel op een dag
mijn man heeft er minder last van als ik Maarja ik werk niet
en hij werkt 40uur in de week
ik moet toch maar een hobby gaan zoeken of zo
dat ik er niet aan denkt
want als ik weg bent heb ik er geen last van
Maarja iedere dag de hort op doe ik ook niet
jij ken je gedachte met lezen doen
ik hou niet van lezen hihihi
hier lees ik mee
ik vind het knap dat je het vol hou hoor
ga zo door
Het obsessief denken wordt
Geplaatst door Juul op 06/03/2014 - 20:50
Lid sinds 29 mei 2012
Het obsessief denken wordt vanzelf minder. Ik dacht werkelijk aan niks anders de eerste tijd. En in ene komt dat moment dat je erachter komt dat je er even niet aan gedacht hebt. Dat is echt zooooo cool. Want die momenten komen steeds vaker tot ze aan elkaar vast zitten zeg maar. Klinkt heel luguber, maar dat gebeurt ook als je iemand hebt verloren. Dan denk je er constant aan totdat je er in ene tot je schrik achter komt dat je er een keer niet aan gedacht hebt!
de vergelijking met een rouwproces is zo gek nog niet hoor. Maar zet door, die zon gaat vanzelf weer schijnen!
Ik ben gaan hardlopen toen ik stopte. Niet bewust ofzo maar het hoorde een beetje bij het negatieve gevoel wat ik over mezelf had. Niet fit, verslaafd, enz enz.
Vond het eerst echt niet leuk, dat lopen, en nu ook niet altijd , maar inmiddels loop ik halve marathons. En achteraf voel ik me super, je maakt ook endorfines aan met sporten. Het is ook niet voor niets een bewezen hulpmiddel bij depressie bijvoorbeeld.
en nu voel ik me zo top. Heb vandaag medische keuring gehad voor mijn nieuwe baan en die was nogal uitgebreid. En met vlag en wimpel geslaagd.
longfunctie 110%!!!
longinhoud ruim 8 liter, voor iemand van mijn postuur is 7 normaal
conditie ver boven gemiddeld (fietsergometrietest)
ECG prima
BMI 20,5
vetpercentage 29%, mag tussen 25 en 35 liggen in mijn geval.
Draai het om! Ipv je rot te voelen en te wachten tot niet-roken normaal is geworden, besef dát je al een niet-roker bent en laat je zelfvertrouwen groeien met elke peuk die je niet rookt!
He hallo Juul, Ik las e ders
Geplaatst door Lia 1960 op 06/03/2014 - 21:29
Lid sinds 04 nov 2010
He hallo Juul,
Ik las e
ders al van je nieuwe baan en hoe blij je daar mee bentz, Gefeliciteerd en wat spannend allemaal voor je!
Las ook elders de uitslagen van je testen vandaag, wat zul jij je vanavond geweldig voelen?! Alles goed en eigenlijk prima en zeker als je weet dat je zolang hebt gerookt en dat het nu dan zoooo goed is!! Geweldig nieuws toch?
Ik denk dat jij mijn obsessief denken wel zult herkennen, ik las ergens dat jij in het begin ook zo bezig was met het stoppen. Ik kan niet zeggen dat ik steeds in mijzelf bezig ben met; zal ik wel of niet weer beginnen of weer gaan kopen, dat is het niet. Ik ben bezig met....tja......niet roken, of denken aan wat ik voel of dat ik het moet missen of ......moeilijk te beschrijven eigenlijk..?
Het beroerde is dat obsessief denken moeilijk is te stoppen, dat afleiding niet altijd te vinden is, niet altijd helpt of dat niets door dat denken heen komt......
Ik had gisteren en vandaag wel even momenten dat ik niet aan het niet roken heb gedacht...?
Dat zijn de momenten waar jij het over hebt Juul, ik koester ze!!!!!
Vind het zooooo lief dat je af en toe even wat schrijft, tips geeft want ik heb er echt wat aan!!!! Dank je!!!!!
Lieve groet Lia
Nou ik doe het graag! Ik
Geplaatst door Juul op 07/03/2014 - 01:29
Lid sinds 29 mei 2012
Nou ik doe het graag!
Ik had t precies zoals jij, ook niet dat ik wilde roken maar ook heel bewust van wat ik voelde en wat ik ervan vond. En veel nadenken over het fenomeen 'nooit-meer-roken'.
Aan de andere kant, is het niet heerlijk dat je er op deze manier over denken kunt ipv steeds maar te hunkeren? Vond ik wel hoor! Zou het gewoon lekker laten gebeuren,het is de goede variant haha
het was heel obsessief maar is voor mij wel heel functioneel geweest. Want na verloop van tijd was dat concept van 'nooit-meer' me helemaal eigen en ook niet meer eng. Ben wel heel blij dat mijn man dus niet rookt, en verder heb ik zo'n propvol leven dus verveling was geen aanleiding.
en die uitslag is een prachtige bevestiging van iets wat ik eigenlijk al wist, al is het wel boven verwachting.
Lia, ik ben het helemaal met
Geplaatst door Heintje op 07/03/2014 - 09:37
Lid sinds 13 apr 2013
Lia, ik ben het helemaal met Juul eens. Van het begin af aan heb ik altijd tegen een ander gedaan of het een makkie was. Kreeg altijd veel complimenten, wat ik heel fijn vond. Het was heus niet altijd makkelijk en had er ook wel eens zin in hoor. Maar als je zegt dat het wel meevalt is men uitgepraat maar als je laat merken dat je het moeilijk hebt begint men gelijk van, zou je niet dit of zou je niet dat. Daarom wil ik daar niet teveel over praten, praat liever over andere dingen.
Mijn man is nu 7 maanden dood en heb het er nu nog moeilijker mee als in het begin. Als een ander vraagt hoe het nu gaat zeg ik meestal dat het wel goed gaat. Een ander kan er ook niets aan veranderen en iik wil er verder niet over zeuren. Gisteravond had ik het ook ineens te pakken en begon een paar keer flink te janken omdat ik hem zo mis. Mijn tekkel komt dan gelijk naar me toe om te knuffelen en na een paar minuten is het weer over. En nu belde er even een lieve vriendin van me die vroeg hoe het met me ging en dan zeg ik ook alweer dat het goed gaat. Wil er niet altijd over praten. Maar ga nu boodschappen doen en nog effe op de koffie.
Liefs van mij
Heintje en Juul, Ik begrijp
Geplaatst door Yvondv op 07/03/2014 - 10:27
Lid sinds 01 feb 2014
Heintje en Juul,
Ik begrijp wat jullie bedoelen, je wil er niet aan toe geven hoe erg je iets mis, want je wil niet zwak overkomen of je zwak voelen.
Nee dat is het niet echt.
Geplaatst door Juul op 07/03/2014 - 11:30
Lid sinds 29 mei 2012
Nee dat is het niet echt. Want het is geen zwakte, dat klinkt negatief. Maar als je zegt dat het moeilijk is, volgt er gewoon geheid een gesprek. Waar je geen zin in hebt. Omdat het het moeilijke versterkt ofzo. Dan ga je dat veel meer voelen. Snap je wat ik bedoel?
Heintje wat kort nog maar zeg! Wil je het alsjeblieft geen zeuren meer noemen? Het is je man en je mag er zoveel of zo weinig over praten als je zelf wilt.
ik herken wat je zegt Heintje.
wij hebben ons eerste kind verloren aan een hartafwijking. Daarna nog 2 kerngezonde kinderen gekregen. Na een begin van over niets anders praten, met het bijbehorende gevoel, wilde ik dat niet altijd. Dus als mensen vroegen: hoeveel kinderen heb je?
tja, ik kan 3 zeggen met als gevolg dat mensen meer details gaan vragen en er weer over gepraat wordt, met de bijbehorende daling van de stemming
Ik kan ook 2 zeggen zodat de stemming luchtig blijft. In het begin had ik het gevoel dat ik m'n kind verloochende. Maar ook dat heb ik na zelfberaad verworpen. Ik verloochen mijn kind niet, ik kies er bewust voor om het niet altijd te melden. Om het makkelijker te maken. Om er even niet mee bezig te hoeven zijn. Je wil toch juist die afleiding?
het zijn keuzes. Je ziet het op het forum ook.
Tja Juul, Het is echt een
Geplaatst door Yvondv op 07/03/2014 - 16:44
Lid sinds 01 feb 2014
Tja Juul,
Het is echt een onderwerp om over na te denken en vind het ook best wel moeilijk te verwoorden, ja oké ik begrijp het wel, maar zie het toch ook wel een beetje van hoe ik het zei, je wil niet toegeven aan jezelf en zeker niet aan een ander dat je het moeilijk heb. Je wilt je eigen sterk voelen.
Haha ik snap bijna niet meer wat ik heb verteld
Ja denk eigenlijk dat we
Geplaatst door Juul op 07/03/2014 - 21:28
Lid sinds 29 mei 2012
Ja denk eigenlijk dat we hetzelfde bedoelen.
Hoi Heintje, ik heb je een
Geplaatst door rainwomen op 08/03/2014 - 09:42
Lid sinds 08 sep 2013
Hoi Heintje, ik heb je een privebericht gestuurd.
Juul, ik las het net over je kindje. Gekondoleerd met je groot verlies.
Groetjes allemaal
Hoi Rainwoman, dank je
Geplaatst door Juul op 08/03/2014 - 09:48
Lid sinds 29 mei 2012
Hoi Rainwoman, dank je wel.
Is dit jaar alweer 11 jaar geleden.
Reactie toevoegen