Geplaatst door Lia 1960 op 12/02/2014 - 22:19
Lid sinds 04 nov 2010
Nu ruim 10 maanden gestopt maar nog steeds zo moeilijk.
Is de knop dan niet om bij mij, ben ik te verslaafd geweest, wil ik onbewust niet stoppen, zie ik de voordelen misschien niet duidelijk genoeg.....?
Ik weet het zelf niet, weet alleen dat mijn gedachten nog zo ontzettend vaak gaan naar het sigaretje, het missen van.....
ik kan dan voor mezelf wel de voordelen opnoemen maar het lijkt gewoon niet door te dringen? Ik geef mezelf een schop onder mijn kont en zoek afleiding en dat helpt soms wel maar je gaat toch weer een keer zitten en dan zijn de gedachtes er meteen weer. Ik krijg het water in mijn mond als ik mensen zie roken of eraan denk. ik vind het nog steeds lekker ruiken. Ik ben chagerijnig nu en down, begin het zo zat te worden allemaal omdat het alleen maar op wilskracht moet lukken en dan is elke dag weer lang en een gevecht.
Ik weet dat ik schuldgevoelens krijg als ik zou roken, bang ben voor de gevolgen van roken en dat laatste is ook mijn motivatie om te willen stoppen. Geld, lekker ruiken, meer conditie Ed zijn dingen die ik gemakkelijk onder de mat schuif, gezondheid niet...dat is mijn motivatie nog steeds maar......het blijft zo moeilijk
Zitten mijn hersenen nu anders in elkaar of wat? Kan of heb ik de befaamde knop nog steeds niet gevonden?
Ik rook nu ruim 10 maanden al niet meer maar voel me nog steeds niet trots of blij.
Ben het boek De opluchting maar weer aan het lezen.....elke hulp is welkom.
iemand enig idee of en wat ik fout doe, waarom het zo lang duurt voordat ik eens een dag ga krijgen dat ik er niet aan hoeft te denken, waarom mijn gedachten maar blijven malen om het roken etc?
Gaat dit me ooit nog lukken of ben ik nu gewoon even depri en is het een kwestie van volhouden?
Lieve groet Lia
@Jonnie2010, Dat omschrijf je
Geplaatst door Shek (niet gecontroleerd) op 21/10/2014 - 22:03
Lid sinds
@Jonnie2010,
Dat omschrijf je heel goed. De 1 krijgt idd eerder last en de ander nooit. Maar mocht iemand die is gestopt over een aantal jaren wel wat last krijgen dan heb je er vrede mee dat je in ieder geval was gestopt. Maar ik hoop natuurlijk dat niemand last krijgt laten we daarin duidelijk zijn :-)
@gil, ja ik zie het nu maart
Geplaatst door jonnie2010 op 21/10/2014 - 22:25
Lid sinds 27 jan 2012
@gil, ja ik zie het nu maart 2012 ben je lid geworden, voor mij en voor zovelen is deze keer ook niet de 1e keer dat we gestopt zijn.EUR 3000,- is inderdaad veel geld daar kun je veel leuke dingen van doen. In de tijd dat ik gestopt ben zijn de sigaretten/chag (schrijf je het zo?) ook alweer stuk duurder geworden en ze zullen alleen nog maar duurder worden.
En geloof me dat stemmetje wordt echt steeds minder en zo zwak en zo zeldzaam dat je er geen last meer van hebt.. Gewoon doorgaan inderdaad en je komt er vanzelf achter.
@shek, in de auto roken inderdaad ziet er inderdaad nu stom uit, toch deed ik het ook wel eens omdat af en toe te laat en op het werk niet mogen roken dus moest het nog gauw even van te voren in de auto, in de herfst, winter terwijl het hardstikke koud was of regende met het raam open zodat het minder zou stinken in de auto, niet dus. Deze stoppoging is gewoon weer anders als je vorige en ook al krijg je het moeilijk ook dat gaat weer voorbij als je doorzet6.
@shek precies. Buiten andere
Geplaatst door jonnie2010 op 21/10/2014 - 22:57
Lid sinds 27 jan 2012
@shek precies. Buiten andere ziektes zoals hart en kanker, copd waarvoor roken natuurlijk slecht is. in mijn familie hebben bv mijn vader en broer diabetes II en dus heb ik daar erfelijk verhoogde kans op en 1 van de risicofactoren is ook voor deze ziekte roken.
Ja Jonnie, je hebt gelijk.
Geplaatst door nelleke57 op 22/10/2014 - 16:47
Lid sinds 27 sep 2014
Ja Jonnie, je hebt gelijk. Toen ik van de ene seconde op de andere stopte en dat tien jaar volhield, heb ik nooit last gehad van wat dan ook. Ik dacht ook niet aan roken, hoewel mensen om me heen gewoon rookten. Het interesseerde me niet. Heb ik me nou een spijt. Ik ben nu pas een week of drie gestopt en het is ZWAAR.
Ik snap t niet, hoe kan dat
Geplaatst door Gil op 22/10/2014 - 17:32
Lid sinds 15 mrt 2012
Ik snap t niet, hoe kan dat Nelleke? Wat heb je toen anders gedaan? Misschien je leefsituatie was toen anders? Kleine kinderen?
Hoi Gil, ja, leefsituatie was
Geplaatst door nelleke57 op 22/10/2014 - 17:43
Lid sinds 27 sep 2014
Hoi Gil, ja, leefsituatie was heel anders. Getrouwd, nee geen kinderen (wel geprobeerd), verliefd en alles was hemels. Nu ben ik zoveel jaar verder, weer alleen (niet helemaal, heb vriend LAT), veel ellende meegemaakt (nee ben NIET zielig) en verhuisd van Den Haag naar Limbabwe. Had honden, nu katten gezien mijn problemen met rug. Dus idd, leefsituatie was anders. Misschien is dat het? Alles is moeilijker. Wel veel vriendinnen.
Ik denk dat jij weet waar t
Geplaatst door Gil op 22/10/2014 - 17:49
Lid sinds 15 mrt 2012
Ik denk dat jij weet waar t aan ligt als je goed nadenkt. Mss kwam het door je honden, omdat je ze steeds uit moest laten......
Maar we komen er wel, vorige week ging ik ook zomaar even huilen.
Och Gil, nee, mijn honden
Geplaatst door nelleke57 op 22/10/2014 - 17:56
Lid sinds 27 sep 2014
Och Gil, nee, mijn honden waren mijn alles. Ik liet ze altijd uit, dat waren mijn kindertjes! Maar er bleef er na de scheiding maar eentje over en dat was mijn Sam, een Golden. Die moest ik drie jaar geleden wegens harttoestanden in laten slapen. Dat kostte me tien jaar van mijn leven. Dat beest lag bij me op bed, ik op een hoekie, was mijn allergrootste troost. Heb nu dan twee katjes. Doe ik ook alles voor. Maar Sam.... heeft groot plekje in mijn hart.... mis hem.. God, misschien loop ik daarom te janken?? Komt wel weer goed Gil.
Oh ja Gil, en dan natuurlijk
Geplaatst door nelleke57 op 22/10/2014 - 18:13
Lid sinds 27 sep 2014
Oh ja Gil, en dan natuurlijk de heiwandelingen met mijn hond. Ik mis de natuur vreselijk. En het barst hier van de natuur. Ik kan zo verrekte slecht lopen. Maar ik ga me hierin trainen. Want ik wil terug naar die natuur. En het bankje waar Sam in staat gegraveerd. En dat ik zo verliefd was op mijn ex dat ik dacht dat ik kapot ging toen hij wegging. Dat ging ik ook. En mijn vriend? Ja God. Het is allemaal anders he. XX
Gil en iedereen die dit las,
Geplaatst door nelleke57 op 22/10/2014 - 18:30
Lid sinds 27 sep 2014
Gil en iedereen die dit las, IK WEET DAT DIT EEN NIET-ROKERS FORUM IS. SORRY DUS. Denk dat ik wat te ver ging.
Je hoeft geen excuses aan te
Geplaatst door Gil op 22/10/2014 - 18:54
Lid sinds 15 mrt 2012
Je hoeft geen excuses aan te bieden Nelleke. Je mist Sam en t lopen in de natuur. Ik heb ook een poesje, ze is best lief maar is toch anders dan een hond, deze kan je niet uitlate haha. Nelleke je doet t hartstikke goed!
@nelleke, je hoeft je
Geplaatst door jonnie2010 op 22/10/2014 - 19:55
Lid sinds 27 jan 2012
@nelleke, je hoeft je inderdaad niet te verontschuldigen. Je hebt inderdaad nogal wat meegemaakt. Dus het is logisch dat je het zwaar hebt. Je mag vertellen wat je wil. Goed van je dat je wel vasthoud aan je doelen ik hoop dat het je lukt. Vorige keer was je heel lang gestopt lees ik wel 10 jaar, ik bij lange na zolang nog niet maar misschien omdat je toen zo'n lange tijd gestopt bent geweest is de eerste moeilijke tijd van toen ook wat weggezakt.
Even om misverstand te voorkomen, ondanks dat ik niet in de verleiding ben geweest om weer te gaan roken in het begin heb ik het zeker de eerste weken ook zwaar gehad met het stoppen alleen ik werd er niet verdrietig of chagrijnig van en was ook trots op mezelf en telde in begin ook gewoon ook echt de uren, dagen en weken etc. Op een gegeven moment wordt het ineens makkelijker en weet je bv ook niet meer hoeveel weken je gestopt bent. Jullie komen ook weer op dit punt.
Hallo allemaal, heel
Geplaatst door Nikita op 22/10/2014 - 23:09
Lid sinds 22 jan 2009
Hallo allemaal,
heel herkenbaar wat ik allemaal lees. Het moeilijkste vond ik de emoties die ik niet meer kon onderdrukken door te roken. En die waren flink heftig de eerste tijd! Dat was eigenlijk ook de reden waarom ik steeds struikelde. De gedachte dat ik dat roken nodig had, om de emoties aan te kunnen. Met mijn laatste stop ben ik heel klein begonnen. Ik had zelf heel wat rook-klachten. Dus steeds als ik wilde roken, dacht ik bij mijzelf, wil ik die klachten dan terug?? Nee natuurlijk niet. Dus ik wilde helemaal niet roken, ik wilde van de craving af, en van die heftige emoties.
Ik ben tegelijk qua (vr)eten heel streng geweest. Dit werkt vast niet bij iedereen, maar hierdoor had ik soms meer last van het niet snacken dan van het niet roken. Alleen op de meest moeilijke momenten vrat ik alles wat los en vast zat, verder alleen maar veel water, rauwkost en meer van dat soort ellende
Ik had voor mijzelf echt zoiets, ik ga niet mijzelf 20 kilo aan laten komen omdat ik ben gestopt met roken! Dus ben ik 5 kilo afgevallen in de stopperiode.
Achterdeurtjes open laten is inderdaad heel gevaarlijk. Ik werd zelf erg onrustig bij de gedachte nooit meer roken. Dus ik hield het vooral bij de dag. En met iedere rookvrije dag, ging er een extra grendel op de deur. Het is immers zo zonde om na een maand, of 2 maanden, weer te gaan roken. Iedereen weet dat die ene niet bestaat. Als je er 1 opsteekt ben je weer een roker, zo simpel is dat. NIet een struikelaar die weer een doorstop maakt, dat is maar heel weinig mensen gelukt. 1 peuk maakt je weer een roker, punt. Het is gewoon zwart/wit, of je rookt, of niet. Zit niks tussen, een beetje roken bestaat niet. Dus hou je die illusie ook niet voor!
Zoek de balans tussen streng en lief zijn voor jezelf. Vind je sterkste motivatie, dat is wat je in het begin extra motiveert. Of dat nou geld, gezondheid nu of later, stinken etc is, maakt niet uit. En lees de ervaringen van langer gestopten, en bedenk dat bijna iedereen moeilijke momenten hebben gehad. Maar wij zijn denk wel het bewijs dat er doorheen te komen is.
Iedereen heel erg bedankt
Geplaatst door nelleke57 op 23/10/2014 - 09:25
Lid sinds 27 sep 2014
Iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties, ik dacht oh God wat heb ik nou gedaan, alle emoties kwamen eruit (een deel dan) en jullie hebben me niet afgekraakt. Had ik best een beetje verwacht. Ik kon er niets aan doen, Gil had in haar bericht het woord "hond"en mijn woorden vlogen er gewoon uit. Ik lees alles pas 's morgens omdat ik of 'savonds of 'snachts moet werken, maar ik ben weer helder en ga gewoon door met stoppen. De drang naar een sigaret is niet meer zo dwingend aanwezig. Het stemmetje is er wel, en die stamp ik dan de grond in. Ik ben een pond aangekomen en dat is voor mij een wonder. Ik weeg mijn hele leven al 50 kg en ik ben 165, dus ik was stomverbaasd. En jahaa, ik eet gewoon alles. Maar ik snoep niet, nooit gedaan. Ik ben meer een fruitmens. En koffie dronk ik al nooit, dat was altijd kruidenthee. Wel liters water. Even doorspoelen dat lijf. Ik ben er weer en blijf gestopt! IEDEREEN BEDANKT!
Reactie toevoegen