Er zullen er nog weinig zijn die weten wie ik ben..

En dat is niet erg want dat is goed, degene die hier toen vertoefden en het wel weten

Hebben de ondersteuning niet meer nodig.

Ze hebben het begrepen, ze weten wat het is, wat een verslaving inhoud.

Een verslaving die eigenlijk is een verlangen naar een voortijdige dood,  ziekte,

Kommer en kwel met een zekere uitkomst.

Want waarom schrijf ik dit nu weer eens na al die jaren.

Ik schrijf het voor mijn Yvonne geboren 6 juni 1975 en overleden in 2004.

Voor al degene die niet stopten, die niet de kans hadden om alsnog te stoppen.

Voor al degene die wel wilden maar niet konden volgens hun eigen zeggen.

Al die mensen die te laat hoorden dat stoppen niet meer nodig was, voor alle gebroken harten

van vaders, moeders, kinderen, opa’s en oma’s, broers en zusters die iemand verloren aan een

verslaving die roken heet.

Ik wil maar een ding schrijven voor die allen en dat is vertel aan iedereen wat roken aanricht,

Vertel iedereen die het moeilijk heeft met stoppen dat ze een kans hebben die de ander niet had,

Vertel dat ze net als iedereen een brandend vuurtje hebben van willen en kunnen.

Vertel dat het zit in hun hart en dat alleen zij het kunnen opstoken om de verslaving in

Rook te laten opgaan.

Vertel aan jezelf dat je het kan.

Theo