Het is zover ...

De cursus gaat van start. De eerste 2 bijeenkomsten mag/moet je nog blijven roken. Ik zou dus volgens de datumprikker nog 4 weken een roker zijn. De verslaafde roker... de dwangmatige roker, de angstige roker. Maar ook de gezellige roker die zo vaak zei: "nog ééntje", "de laatste"....

Ik gaf mijn sigaretten ook namen; stresspeukje, filepeukje, vakantiepeukje, crisispeukje, troostpeukje etcetera. Van al die peukjes zou ik afscheid gaan nemen. En dat maakte me ook bang.

Ik was vooral een bange roker. Een roker met angsten, onzekerheden, pieken en dalen. Roken was mijn houvast, mijn zekerheid in goede en slechte tijden. Zoals voor velen van jullie was de sigaret ook mijn beste vriend. Hij was er voor mij in voor-en tegenspoed. Net als in huwelijk. Alleen dit was een slecht huwelijk. Het zou mij op lange termijn niet gelukkig maken.

Het klinkt allemaal dramatisch, maar zo voelde het voor mij (soms nog steeds). Toch wist ik ook wel dat de sigaret geen vriend of houvast was. Ik was enkel bezig met het opheffen van mijn ontwenningsverschijnselen en kreeg daardoor een prettig gevoel als ik weer een sigaret opstak. Ik wist ook al die andere negatieve dingen die het roken van een sigaret met zich meebracht. Ik had me goed ingelezen ten slotte.

De start van de cursus vond ik spannend. 10 "losers" en een cursusleidster. Ik noemde ons clubje "losers", maar dat hebben zij nooit geweten hoor. Wat het zo bijzonder maakte is dat we 10 totaal verschillende "losers" waren; de afspiegeling van de samenleving. Jong en oud, dik en dun, reeds COPD of nog nergens last van. Gelukkig hoorde ik tot de categorie "jong en nog nergens last van". Het hielp mij om naar die mensen te kijken en mijn voorland te zien. Als ik door zou gaan met roken zou ik ook COPD krijgen, een lage stem en/of een ongezonde rokershuid of hoest (beiden waren zich al aan het ontwikkelen!) Dit motiveerde mij enorm.

Na de uitleg van allerlei medicatie en hulpmiddelen besloot ik voor de nicotinepleisters te gaan. Ooit heb ik Champix gebruikt, maar daar werd ik depressief van. Dit kan een bijwerking zijn van dat medicijn en helaas was ik daar vatbaar voor. Met behulp van Champix was het mij gelukt om 2 weken te stoppen met roken. Nicotinepleisters, kauwgom en al dat soort hulpmiddelen zag ik helemaal niet zitten. In mijn beleving was alleen maar Champix heilig. Doordat de dokter mij dit niet wilde voorschrijven was ik genoodzaakt om andere hulpmiddelen te gebruiken. Het gebruik van nicotinepleisters was volgens de cursusleidster ook erg succesvol dus besloot ik dit hulpmiddel te gaan gebruiken.

15 februari om 19:25 uur rookte ik mijn laatste sigaret, mijn afscheidspeukje. Om 19:30 uur die avond begon de 3e bijeenkomst van de cursus "stoppen met roken" en daarmee mijn nieuwe leven.