Hallo Allemaal.

Eerst even voorstellen: ik ben Mathea en ben 23 jaar.
Ik heb 7 jaar lang ong 15 a 20 sigaretten per dag gerookt.
Nu alweer 6 dagen van het roken af.
Toch maar een dagboek aangemaakt zodat ik even lekker van me af kan schrijven.
Zeker omdat ik vandaag een moeilijke dag heb, en het van me afpraten helpt.

Het Begon allemaal op de middelbare school, veel van mijn vrienden die jou nodig hadden maar
mij deed het niet zoveel. Totdat ik je leerde kennen en ik je ook nodig begon te hebben.
De jaren gingen voorbij en je was er altijd: als ik verdrietig was zocht ik troost bij jou.
Als ik boos was hielp je mij om rustig te worden. Als ik dronken was maakte je me nog vrolijker.
Maar het probleem was dat ik je steeds vaker nodig had: als ik uit bed kwam, op het werk, in de auto, als ik eten aan het koken was en even moest wachten, voor en na het eten, voordat ik naar bed ging, als ik me verveelde. Oftwel ik kon niet meer zonder je!
Totdat ik besefte dat je eigenlijk heel slecht voor me was.
Je koste me vreselijk veel geld, mijn haren en kleren stonken van jou. Je nam heel veel tijd in beslag.
En bovenal: je bent vreselijk ongezond. Door jou zijn er heel veel mensen ziek geworden en erger.
Daarom heb ik je gedumpt. Heb jou niet meer nodig!
Maar waarom zit je dan toch zo in mijn hoofd.
Waarom kan ik soms alleen maar aan jou denken, heb ik knallende koppijn, ben ik vreselijk onrustig, kan ik niet meer slapen en waarom heb ik zulke vreselijke stemmingwisselingen dat ik soms wel kan janken van onmacht?
Van alles probeer ik om maar niet naar jou te luisteren, al probeer je me nog zo vaak om me over te halen.
Soms kom je heel dichtbij en denk ik: zal ik? Maar nee ik doe het niet. Je bent het niet meer waard!!
Dus verdwijn gewoon uit mijn hoofd!!! Je kan me niet meer overhalen, ik ben helemaal klaar met jou.
Dus geef het op stomme sigaret, verdwijn en laat me met rust!!!