Ik ben een vrouw van 27 jaar, heb ruim 8 jaar gerookt (1 pakje zware sigaretten per dag) en ben nu sinds 5 dagen gestopt met behulp van nicotine pleisters.

Ik begin nu in te zien, en schrik er zelf van, hoezeer mijn leven verweven was met 'het roken'. Overal hoorde een sigaret bij; bij het opstaan, de koffie, verveling, gezelligheid, gewoonte, maar met name bij stress. Ik kan/kon mijzelf niet los zien van de sigaret, het was een deel van mij geworden. Er was altijd wel een reden om NIET te stoppen (moeder gediagnosticeerd met kanker, stress op het werk, vriend die het had uitgemaakt), tot ik steeds meer begon in te zien hoe afhankelijk ik was geworden. Het momentje ontspanning van de sigaret woog niet meer op tegen het (onbewust) continu bezig zijn met wanneer ik de volgende sigaret kon/zou roken. Het speelde al even in mijn hoofd, maar ik ben vorige week 'cold turkeý' gestopt. Na 1 dag kreeg ik enorme lichamelijke afkick verschijnselen (diepe zuchten, huilbuien, zweten) en ben ik weer gezwicht. Nadat ik besefte dat ik helaas nooit 'een paar sigaretjes op een dag' zou kunnen roken, ben ik de volgende dag weer gestopt, met behulp van nicotine pleisters. Eerste dagen begonnen met de zwaarste pleisters van 21 mg. Ik merkte direct ontspanning in mijn lijf, ik hunkerde niet meer naar een sigaret. Vastbesloten dat dit een goede manier is om te stoppen, probeer ik nu 'nieuwe genietmomentjes' te creeren, dus 's ochtends aan tafel bewust een kopje koffie drinken, in plaats van op het balkon met een sigaret. Als gevolg van de pleisters, kan ik het lichamelijke en geestelijke afkickproces scheiden; mijn lijf krijgt nog wel nicotine, maar ik voer de handeling van het roken zelf niet meer uit. Ik zie al langzaamaan de voordelen van het niet-roken in (niet in de kou buiten staan, kleding en haren die lekker fris blijven ruiken, huid lijkt er beter uit te zijn, ik bespaar geld). De tweede nacht met de pleister op (ik droeg ze 24u in de angst om in de ochtend wakker te worden met enorme behoefte aan een sigaret) heb ik vreselijk nare levensechte dromen gehad, en overdag was ik doodop. Ik heb toen de pleister gehalveerd (tip; plak hem vast met leukotape, blijft dan de hele dag goed zitten) en haal hem een half uur voordat ik naar bed ga ervan af, en dat gaat prima; ik slaap weer goed.

Over het algemeen ben ik behoorlijk down en weet ik niet zo goed wat ik met deze nieuwe versie van mijzelf aan moet. Stiekem ook al een beetje trots, en ook al bang voor het moment dat ik over een paar weken zonder pleister zal moeten gaan proberen. Vandaag zelfs voor het eerst een stukje hardgelopen met behulp van een hardloop-app, heeft me werkelijk goed gedaan, en ik wil het graag volhouden! Ik wil niet meer afhankelijk zijn, gezond zijn, geld besparen, fris ruiken, en conditie opbouwen! Ik ga ervoor!