Geplaatst door tol81 op 14/04/2015 - 09:59

Lid sinds 09 feb 2015

8 jaar 1 maand geleden gestopt met Nicotinepleisters.

Daar ga ik dan... met mijn billen bloot.
Ik heb zelfs getwijfeld of ik toch maar een nieuwe nickname aan zou maken, zodat niemand zou denken, oh wat een zwak persoon, voor de zoveelste keer gevallen voor de nicotine, maar wie hou ik dan voor de gek.

Nu kan ik op ieder moment zien hoe moeilijk ik het heb gehad, hoe moeilijk ik het heb.
Ik ga hier mijn (rare) hersenspinsels neerzetten, mijn frustraties en mijn dilemma's (die er eigenlijk niet zouden moeten zijn) opschrijven.

Op mijn profiel staat het al, ik wil het niet meer.. niet meer roken... waarom doe ik het dan toch iedere keer....
Iemand zei al eens tegen mij je moet er voor 100% achterstaan, anders lukt het niet.
Ik ben bang dat ik die 100% niet ga redden. Maar toch wil ik stoppen met roken.
Iemand zei, je kunt alleen stoppen als je het voor jezelf doet. Tja, ook daarin kan ik mij niet geheel vinden. Want ik vind het zelf soms helemaal niet erg om een roker te zijn. Nee, voor een deel doe ik het voor mijn meiden... Ik wil niet dat zij een slecht voorbeeld aan mij hebben, ik wil niet dat zij later die sigaret ook willen. Dat de nicotine hen in de houdgreep neemt. Ik wil niet dat zij later last hebben van de vrijheidsbeperking die ik (en mijn man) nu hebben.Mijn jongste dochter zei afgelopen week; mam, als ik later groot ben ga ik ook sigaretje roken (3,5 jaar oud)... Nou echt, dat deed wel ff zeer hoor!

Ik leef in een leven vol 2-strijd..niet alleen met het roken, ook met eten heb ik een haat-liefde verhouding.
Ik wil afvallen, maar ook lekker eten. Let ik goed op mijn eten, dan wil ik lekkere dingen eten. Eet ik lekkere dingen, dan wil ik eigenlijk de kilo's kwijt.
Ik wil niet roken, en toch wil ik met een wijntje op wel 'gezellig' met manlief een sigaretje kunnen roken..
Rook ik wel, dan wil ik niet roken. Rook ik niet dan wil ik wel roken.
Nu is eten een noodzakelijk iets... je moet, anders val je om.. Nu heb je daarin gelukkig de keuze om dan de gezonde dingen boven de ongezonde dingen te kiezen.

Roken is geen noodzakelijk iets, dus dat moet de schrappen zijn uit mijn systeem. Ik heb het al eerder gedaan, en dat beviel toen prima.

De afgelopen 4 jaar, heb ik af en aan gerookt. En eigenlijk heeft het met dubbel zo veel geld gekost, want iedere keer als ik weer wilde stoppen, kocht ik weer nicotinepleisters. Stopte een poosje, om vervolgens weer voor de bijl te gaan. Kocht weer sigaretten, om daarna weer opnieuw pleisters te kopen... en zo ging het cirkeltje rond.

als je het simpel bekijkt, brengt roken helemaal niets... ja een gat in mijn portemonnee... Maar verder, het zorgt voor onrust. Bij mij is het zo dat manlief denkt dat ik alleen op feestjes en partijen rook, en het daarna weer kon laten liggen. De werkelijkheid is anders. Steeds vaker pakte ik een sigaret. Steeds vaker rookte ik stiekem. Kom op, ik ben 33, en dan nog stiekem roken? Ja, ik hield mezelf voor dat als ik volledig zou toegeven dat ik weer rookte, dat ik dan ook thuis helemaal overstag zou gaan, dan was het hek van de dam en dat wilde ik ook niet. Dus ergens wist ik wel dat ik eigenlijk niet wilde roken. Er is 1 regel die ik hier op het forum heb gelezen; je kunt beter een niet-roker zijn die af en toe zou willen dat ie een roker was, dan een roker zijn die zou willen dat ie een niet roker was. En ik denk dat dat precies is hoe ik het voel.
Ik wil een niet-roker zijn.

De afgelopen week ging het weer mis. Ik heb weer een aantal dagen gerookt en heb constant de strijd in mijn hoofd gevoerd; Wat wil ik nou... hak de knoop nou eens door. Om vervolgens te denken; oh maar Koningsdag komt er aan, dat is gezellig, leuk, moeilijk zonder sigaret... en Oh, dat feestje komt er ook nog aan... Of te wel, allemaal excuses die ik heb verzonnen de laatste dagen. Maar eerlijk is eerlijk, die dagen zullen ook gezellig zijn zonder sigaret. Dat weet ik uit ervaring en dat zie ik in mijn omgeving, er staan genoeg mensen zonder sigaret een feestje te bouwen...

Toen ik vanmorgen naar mijn werk reed, heb ik mijn besluit genomen. Ik heb heel bewust de laatste sigaret uit het pakje opgerookt, en ik voelde opluchting. Opluchting om het besluit dat ik heb genomen. Ik wil het niet meer.
Voor de laatste keer heb ik een pleister geplakt.. En nu ga ik het stappenplan volgen, want de vorige keren werd ik na 2 weken overmoedig en dacht ik dat ik het ook wel met een halve pleister af kon. *bloos*, het resultaat is duidelijk he....
In tegenstelling tot de overige pogingen waarbij ik dacht, ik zie wel waar het schip strand, is nu mijn instelling anders; Het is klaar, ik wil geen onrust meer, geen strijd. Ja dat het nu af en toe even lastig zal zijn, weet ik ook, maar die momenten gaan voorbij en zal ik uiteindelijk in vrijheid leven...