Hoi medestoppers!

Mijn naam is Dennis. Ik ben 41 jaar en heb daarvan zo'n 25 jaar stevig gerookt.

In die 25 jaar nooit geprobeerd te stoppen, omdat ik van mezelf wist dat het toch niet zou gaan lukken. De wil om te stoppen ontbrak volledig.

Zes weken geleden stak ik 's-morgens op mijn werk een sigaret op. Ik zag nog zeven sigaretten in het pakje zitten. Waar het vandaan kwam snap ik nog steeds niet, maar ineens had ik in mijn hoofd: Na die zeven sigaretten stop ik ermee! Een gedachte die ongepland er ineens was. Ook was ik meteen overtuigd dat het me ging lukken. Ik had een enorme wilskracht. Geen idee waar dat ineens allemaal vandaan kwam.

Gedurende de werkdag vijf sigaretten gerookt, één aan een collega gegeven, en de laatste mee naar huis genomen. Na het eten een bak koffie gepakt en enorm van die allerlaatste sigaret genoten. Meteen daarna de asbak schoongemaakt en opgeborgen.

Phoe, ik had dit toch wel behoorlijk onderschat. Wat een hel waren de eerste weken! Zweet aanvallen, slecht slapen, dromen (vaak over roken), zeer prikkelbaar en vaak helemaal gek van mezelf worden. En waar ik verwachtte dat het steeds makkelijker zou worden, werd het steeds moeilijker met als toppunt na vier weken. Ik had vaak de gedachte om sigaretten te gaan kopen, maar was dan ook wel weer trots als ik dat niet had gedaan.

Ik zit nu op zes weken, en ik moet zeggen het begint nu echt een stuk makkelijker te worden. Ik heb al een week nergens last meer van. Alleen af en toe trek in een sigaret. Dit is van zeer korte duur, zo'n 10 seconden en komt nog maar een paar keer per dag voor. Het voelt voor mij inmiddels niet meer als een stoppoging, maar ik rook gewoon niet!

Ik ben erg blij en trots dat ik gestopt ben! Succes aan alle andere stoppers!

Groeten, Dennis