Hoi stoppers en niet-rokers,

ik, HannahSolo, ben sinds 1ste Kerstdag opgehouden met roken, mijn 4de poging om de voor mij nog steeds goed smakende verslaving achter me te laten.
Jawel, de 4de poging alweer... Omdat ik op het thuisfront geen enkele steun (meer) krijg, hoop ik hier af en toe te mogen zeuren:
- over de tegenwerkers
- over de valkuilen
- over de ontwenningsverschijnselen
- over de moeilijke momenten
- over alles waar jullie ook over zouden willen zeuren ;) 

1½ jaar geleden ben ik gestopt, tijdens de vakantie, en toen kreeg ik nog wél steun. Maar na 6 weken maakte ik iets rottigs mee en dacht er ongestraft eentje te kunnen opsteken om te kalmeren. FOUT!
Poging 2 was bijna een jaar later met een volgende vakantie. Wel schouderklopjes van vrienden en bekenden, niet van het thuisfront. 4 weken gestopt en na een fikse ruzie weer eraan.
Poging 3 was afgelopen herfst. Veel ernstige gevallen met COVID in mijn omgeving. Maar weer NUL steun van het thuisfront. Na 2½ week de poging maar weer opgegeven.

En nu dus poging 4. Wederom met Tabex. Nee, ik volg de dosering sinds de eerste 2 fiasco's (en 2 x het volledige schema) niet meer. Ik doe waar ik me goed bij voel. Een tabletje en een anders dan andere handeling op moeilijke momenten en voor de rest lijkt het op Cold Turkey. En jullie raden het natuurlijk al: weer geen enkele steun van het thuisfront dat al de binnenruimtes waar ik moet zijn volblaast met tweedehands nicotine. Ik ben nu zover dat ik maar naar de wc ga als er iemand weer eentje opsteekt.... Maar dat kan toch niet lang goed gaan? Wat zij uitblazen en opbranden, vind ik stinken. Maar zelf vind ik een sigaret nog steeds lekker....... of zit dat tussen mijn oren?

Als we weer voltallig samen mogen zijn, kan ik beter een buitenplee voor mezelf huren om de verleiding te kunnen weerstaan!

Ondanks alles fijne feestdagen nog!

Liefs en veel sterkte gewenst,

HannahSolo