Geplaatst door Maksy op 10/07/2015 - 22:46

Lid sinds 20 apr 2015

9 jaar 2 weken geleden gestopt met Cold Turkey.

Omdat het zo ontzettend stil is in de aprilgroep en ik het lastig vindt om binnen een groep alleen te schrijven, het is ten slotte geen dagboek, heb ik deze maar geopend. Ik hoop uiteraard snel van mijn mede april-stopper het goede nieuws te horen dat het duiveltje ze nu met rust laat.

Een dagboek als deze begin je denk ik met een soort introductie. Ik ben Maksy, 33 jaar oud en ik ben in vergelijking met de rest denk ik vrij laat begonnen met roken. Het begonnen tijdens het uitgaan en een jaar of 13 geleden ben ik volledig gaan roken. Ik ben tijdens de zwangerschappen en de volgende voedingsperiodes gestopt geweest, maar uiteindelijk door verschillende stressfactoren weer met één begonnen, en omdat 1 er nu eenmaal niet maar 1 blijft, ook weer fulltime gaan roken. Het roken was altijd mijn rustmomentje, even naar buiten, heel even tijd voor mezelf uit de hectiek (thuis of op mijn werk). Vorig jaar baalde ik enorm van mezelf, mijn conditie was ver beneden peil (een bekend rokerskwaaltje denk ik) en was 's avonds constant moe etc. Dus ik besloot er iets aan te gaan doen, vooral voor mijn conditie, qua gewicht zat ik wel goed, al had ik er niets op tegen als het hier en daar (buik) wat strakker werd. De keuze viel op hardlopen, lekker naar buiten, ideaal met onregelmatige diensten, omdat er geen vaste tijden aanzitten. Dus evy gedownload en begonnen, tijdens de verschillende lessen krijg je ook allerlei tips en ideeën aangedragen en ik merkte dat ik niet elke avond meer zin had om te snacken, of ook wel eens een appeltje pakte in plaats van een koekje. Ik ben absoluut geen gezondheidsfreak geworden. Maar me wel bewuster van dingen. Ik eet nog steeds met heel veel smaak een frietje of ga met de kinderen naar de Mac, maar weet ook dat ik dat prima kan hebben, omdat ik die week ook wel weer een rondje van 7 of 8 km ga hardlopen, balans. Het enige wat ik niet kon laten liggen waren de sigaretten en als er iets is waarmee je geen balans kunt maken zijn het wel sigaretten. Ik baalde er zo van dat als ik net een lekkere training achter de rug had, ik al druppende van het zweet een sigaret opstak, omdat ik dat zo nodig had. Ik baalde ervan dat mijn longblaasjes die helemaal openstonden door de inspanning volgezogen werden met sigarettenrook. Ik wilde het niet meer het stond me tegen, maar ik kon het nog steeds niet laten, durfde het niet in eigenlijk het juiste woord. Maar als je een paar keer een spiegel voor gehouden krijgt, de kinderen die buiten aan het spelen zijn met een stokje in hun mond (wij roken ook een sigaretje mama), dan ga je er toch voor.

Dat is nu bijna 3 maanden geleden en ik heb nog geen minuut spijt van mijn besluit. Ik geef toe het is niet makkelijk, vergt zeker doorzettingsvermogen, maar is ook ontzettend bevredigend. Ik denk dat er nog wel moeilijke momenten zullen komen, ten minste tot het eerste jaar, maar het is het dubbel en dwars waard. Ik heb genoeg motivatie, het is goed voor mijn conditie en gehele gezondheid, mijn kinderen hebben geen hinder meer van mijn rookgedrag en krijgen het goede voorbeeld mee, mijn longen hebben genoeg te verduren gehad en verdienen minstens zoveel rookvrije jaren als ze rookjaren gehad hebben. Het financiële plaatje en alle andere voordelen daar gelaten. Ik geniet al dagelijks van mijn rookvrije leven, mijn conditie is met sprongen vooruit gegaan en ik heb van het hardlopen, mijn moment gemaakt, ipv die sigaret en dat heeft er in geresulteerd dat ik bijna twee weken geleden mijn eerste 10 km run heb gelopen. En dat gevoel was geweldig en nooit wil ik weer terug naar die piepende krakende longen van voorheen.

Oeps het is wel een flinke lap tekst geworden. Het voor even maar hier bij laten.