Ik ben er nog, en ook nog steeds gestopt. Het gaat eigenlijk prima. Ik kom even gedag zeggen hier, want ik merk dat ik gewoonweg geen tijd heb om hier te schrijven of langs te komen.
Sluit me graag aan bij de augustusstoppers, mijn naam is Bert, 61jr en voor de zoveelste keer gestopt, nu een week geleden mijn laatste peuk uit gedrukt en vastbesloten het deze keer wel vol te houden en met de steun die je hier aan elkaar hebt moet dat zeker gaan lukken. vr.gr. Bert
bedankt voor je steunende berichten, heb er heel veel aan gehad. Voel me echt heel rot dat ik terug begonnen ben na drie weken cold turkey was er bijna vanaf maar ik heb het inderdaad te moeilijk nu emotioneel zoals jij het zo goed verwoord kom ik bijna om in de verstikkende gevoelens en roken helpt daar bij omdat het even de aandacht afleidt van dat allesoverheersende gevoel. We zijn nu weer een paar weken verder en ben het roken terug beu natuurlijk, het is ook iets rustiger nu bij ons. We zijn gewoon heel verdrietig, we houden van elkaar maar kunnen onmogelijk nog samenleven. Dat doet heel veel pijn en zeker omdat we kinderen en een huis hebben isdat niet zomaar een beslissing die je in één twee drie neemt. We zijn er nog altijd niet uit, het is niet zo gemakkelijk jezelf te veranderen voor je partner zoals maar blijkt. Ik ga vanavond met mijn beste vriendin uit eten en ga er met haar uitgebreid over praten want dat heb ik tot nu toe nog niet kunnen doen vandaar ook dat brandende gevoel, het moet er eens uit!
Heel erg bedankt voor alle steunende berichten. Ben vandaag na het roken van een aantal sigaretten op nicorette tabletjes beginnen zuigen, en zien wel hoe het gaat met niet te roken. Hoop dat je lichamelijk toch al een beetje beter bent door niet te roken maar wel nicotine binnen te krijgen langs tabletjes. Voel me namelijk heel erg uitgeput, heel veel slapeloze nachten omdat ik mijn hoofd maar niet stil krijg omdat ik er echt niet uitgeraak wat ik moet doen.
Ben nu in een soort apathische depressie belandt, waar het me precies allemaal niet meer kan schelen, wil gewoon slapen en rust vanbinnen.
Zeer alarmerend allemaal. zo zie je maar wat een interne oorlog kan veroorzaken ....
alles is beter zonder te roken, vandaag dag 10 en gaat eigenlijk wel goed heb wel voortdurend het gevoel alsof ik een kikker in m'n keel heb en hoest af en toe wat slijm op maar dat schijnt erbij te horen en nemen we dus maar voor lief en ondertussen blijven we gestopt.
Tjee wat moeilijk voor je Notreallyaprinces. Ik lees ook met je mee. Heb met je te doen. Ik hoop dat een gesprek met jouw vriendin wat rust brengt en opluchting. Ik wens je alle sterkte toe!
@Notreallyaprincess: Heel goed dat je vanavond met je beste vriendin gaat praten. In een situatie als deze heb je gewoon anderen nodig. Al is het alleen al om wat druk van de ketel te laten en je verhaal kwijt te kunnen. Als je in zo'n crisis met je partner zit is het bijna killing om toch de hele dag bij elkaar in huis te blijven. Soms moet je even afstand nemen anders red je het niet.
Aan de ene kant voel je best wel in welke richting je moet ingaan maar aan de andere kant zijn er nog zoveel vragen en onduidelijkheden. Ook wil je niemand pijn doen en zou je het hele proces het liefste zo geruisloos mogelijk willen laten verlopen. Je piekert je suf, ligt nachtenlang hele scenarios uit te denken en geen van alle zijn ze ideaal. Soms zou je willen dat je een toverstokje had waarmee je de tijd een half jaar of langer vooruit zou kunnen zetten.
Maar welk ideaal scenario je ook bedenkt, in een situatie als deze ontkom je niet aan pijn en verdriet. Het enige wat je kunt doen is proberen de "schade" zo veel mogelijk te beperken door respect te blijven tonen voor elkaar. Vanuit dat respect is het mogelijk tot een goede afspraken te komen en samen een zorgplan voor de kinderen op te stellen.
Wat jij een apathische depressie noemt, noem ik de roes waarin je in dit soort situaties uiteindelijk terecht komt. Emotioneel kun je het al lang niet meer handlen en je gaat op een soort automatische pilot door. Probeer wat vaker zulke momenten als vanavond in te bouwen. Je moet proberen om op wat voor manier weer een beetje energie op te bouwen. Zowel voor jezelf als voor je kinderen.
En over die interne oorlog hebben we het nog wel eens een keer als dit achter de rug is en je weer in een rustiger vaarwater bent gekomen.
Wat een wijze lieve woorden Marcel. Je slaat de spijker op zijn kop. Ik heb hetzelfde pad bewandelt. Een emotionele achtbaan. Blijf vooral bij jezelf! En geloof me hier kom je sterker uit. Een cliché weet ik. Voelt nu niet zo maar als je verder in de tijd bent zal ook jij het zo ervaren.
Ik hoop dat het gesprek met je vriendinje goed heeft gedaan. Op bepaalde momenten moet je ventileren, maar van 1 ding moet je je bewust blijven, jij en alleen JIJ, kan de knoop doorhakken. Mijn goed advies is (en ik spreek uit ervaring): volg je buikgevoel. Er rommelt zoveel in je hoofd, maar dat zijn gedachten. Maar het echte oergevoel komt vanuit je buik. En dat vertelde mij: ik kan zo niet doorgaan. En ergens denk ik dat je je beslissing ook gemaakt hebt, maar nog teveel rekening houdt met allerlei praktische omstandigheden. Maar kinderen zien hun mama en papa liever gelukkig zonder elkaar, dan ongelukkig met elkaar én daar heeft Marcel overschot van gelijk in: doe dit alles in wederzijds respect!!!! En laat de rookstop even voor wat het is, stoppen met roken is belangrijk, maar er zijn nu eenmaal dingen die voorgaan. Het zou zonde zijn dat je vanuit stress-situaties na 5 jaar teug begint te roken, maar 3 weken zijn maar 3 weken én het positieve is, dat je weet dat je het kan, alleen zaten de omstandigheden niet mee. Wees nou ook niet nog eens kwaad dat je daarin mislukt bent. First things first!!! Vanuit Antwerpen, heel veel succes én als het een troost mag zijn, ik zit in net hetzelfde schuitje en ik heb doorgezet (heb geen kids natuurlijk). Maar ben zelf wel kind van gescheiden ouders. Een hart onder de riem! Ilse xxx
Dank je wel voor de steun, marcel, ilse en lisa en iedereen.
Marcel, jouw boodschappen komen echt wel aan, moest je ooit eens in het kleine Belgenland in de Vlaamse Ardennen verzeild geraken , altijd welkom ! :) Je kan hier ook heel mooi fietsen maar wel lastig! :)
Het heeft me goed gedaan met mijn vriendin te praten. Zij heeft me even herinnerd aan mijn kracht, die was ik ergens kwijtgeraakt in al de verwarring.
Maar ze heeft gelijk, ik ben sterk en ik kan dit prima aan. Wat er ook komt. Ik was zo aan het panikeren dat ik mijn kracht helemaal kwijt was geraakt.
Het probleem is dat ik nog van hem houdt, maar ik kan zo niet verder.
Er moet veel veranderen, zoals het nu gaat hou ik het nooit vol. Maar ik moet me niet haasten. Ik neem een afwachtende houding aan.
Ze heeft me gezegd dat ik een termijn in mijn hoofd moet visualiseren, bvb als ik veertig ben en er is nog niets veranderd, dan ga ik weg. Zo hou ik het vol zonder mijn integriteit te verliezen.
Ook door jullie boodschappen voel ik me nu een pak beter, bedankt allemaal!
Ik ga dit weekend naar mijn lerares van Cranio Sacraal die me alles heeft geleerd en heel goed voor zichzelf zorgt. Ik praat eens met haar over het stoppen met roken, zij heeft ook gerookt vroeger. Misschien krijg ik dan het grote inzicht.
De apathie is gelukkig verdwenen Marcel, wat was dat lastig!
Ik blijf wel hier bijlezen want het doet me echt wel goed. En ik ben toch wel nog ergens bezig met stoppen met roken, wil er echt vanaf. Maar in deze overlevingstijd was het er te veel aan. Ik denk wel dat ik een stabiele omgeving nodig heb om echt goed te kunnen stoppen ook al weet ik best dat het me niet helpt.
@ils, mijn buikgevoel zegt wegrennen! begin opnieuw! RUN RUN RUN, maar mijn hart en hoofd zeggen blijf (; lastig hoor. Ik besef nu dat de reden dat ik altijd gelukkig was in mijn relatie, was omdat we elkaar volledig vrij lieten en ik mijn vrijheid kon behouden. Dat heb ik echt nodig. Nu is hij erin geslaagd dat van me af te nemen en voel ik me gekooid. Samen met zijn nooit meer tevreden zijn is dat te zwaar geworden voor mijn vrije spirit! Maar ik moet gewoon leren grenzen afbakenen en opkomen voor mezelf. Soit, ga jullie niet teveel meer belasten.
Als ik dit bericht herlees kom ik bijna om in de chaos, maar het is nu zo.
Ik vind dat Ilse ervoor moet
Geplaatst door yvondv op 25/08/2016 - 05:18
Lid sinds 01 feb 2014
Ik vind dat Ilse ervoor moet gaan, als het gevoel zo sterk is om te willen stoppen!
Dat is waar heel veel mensen die willen stoppen op wachten, de "goede mindset"
Ga ervoor Ilse, je kan het!
Marcel juist op de drukke weg kan het goed zijn om te leren fietsen, je leert daar alle obstakels te overwinnen.
Sterkte meiden!
Geplaatst door Lisa47 op 25/08/2016 - 17:56
Lid sinds 27 mei 2016
Sterkte meiden!
Hoi allemaal,
Geplaatst door Pluk op 26/08/2016 - 12:56
Lid sinds 06 jun 2011
Hoi allemaal,
Ik ben er nog, en ook nog steeds gestopt. Het gaat eigenlijk prima. Ik kom even gedag zeggen hier, want ik merk dat ik gewoonweg geen tijd heb om hier te schrijven of langs te komen.
Heel veel succes allemaal!
Pluk heel veel succes met
Geplaatst door yvondv op 26/08/2016 - 15:07
Lid sinds 01 feb 2014
Pluk heel veel succes met stoppen
geen idee, ik ben hier ook
Geplaatst door Bert1 op 26/08/2016 - 16:13
Lid sinds 26 aug 2016
geen idee, ik ben hier ook pas sinds vandaag en moet alles nog even uitzoeken maar we roken in ieder geval niet!
Sluit me graag aan bij de
Geplaatst door Bert1 op 26/08/2016 - 16:42
Lid sinds 26 aug 2016
Sluit me graag aan bij de augustusstoppers, mijn naam is Bert, 61jr en voor de zoveelste keer gestopt, nu een week geleden mijn laatste peuk uit gedrukt en vastbesloten het deze keer wel vol te houden en met de steun die je hier aan elkaar hebt moet dat zeker gaan lukken. vr.gr. Bert
Ha Bert, Op de foto zit je
Geplaatst door Rapunzel op 28/08/2016 - 01:04
Lid sinds 02 mei 2015
Ha Bert, Op de foto zit je daar lekker op de camping geloof ik? Maar ook dat kan heel fijn zijn zonder te roken
. Succes !
hey marcel,
Geplaatst door notreallyaprincess op 29/08/2016 - 16:51
Lid sinds 05 jan 2016
hey marcel,
bedankt voor je steunende berichten, heb er heel veel aan gehad. Voel me echt heel rot dat ik terug begonnen ben na drie weken cold turkey was er bijna vanaf maar ik heb het inderdaad te moeilijk nu emotioneel zoals jij het zo goed verwoord kom ik bijna om in de verstikkende gevoelens en roken helpt daar bij omdat het even de aandacht afleidt van dat allesoverheersende gevoel. We zijn nu weer een paar weken verder en ben het roken terug beu natuurlijk, het is ook iets rustiger nu bij ons. We zijn gewoon heel verdrietig, we houden van elkaar maar kunnen onmogelijk nog samenleven. Dat doet heel veel pijn en zeker omdat we kinderen en een huis hebben isdat niet zomaar een beslissing die je in één twee drie neemt. We zijn er nog altijd niet uit, het is niet zo gemakkelijk jezelf te veranderen voor je partner zoals maar blijkt. Ik ga vanavond met mijn beste vriendin uit eten en ga er met haar uitgebreid over praten want dat heb ik tot nu toe nog niet kunnen doen vandaar ook dat brandende gevoel, het moet er eens uit!
Heel erg bedankt voor alle steunende berichten. Ben vandaag na het roken van een aantal sigaretten op nicorette tabletjes beginnen zuigen, en zien wel hoe het gaat met niet te roken. Hoop dat je lichamelijk toch al een beetje beter bent door niet te roken maar wel nicotine binnen te krijgen langs tabletjes. Voel me namelijk heel erg uitgeput, heel veel slapeloze nachten omdat ik mijn hoofd maar niet stil krijg omdat ik er echt niet uitgeraak wat ik moet doen.
Ben nu in een soort apathische depressie belandt, waar het me precies allemaal niet meer kan schelen, wil gewoon slapen en rust vanbinnen.
Zeer alarmerend allemaal. zo zie je maar wat een interne oorlog kan veroorzaken ....
alles is beter zonder te
Geplaatst door Bert1 op 29/08/2016 - 20:04
Lid sinds 26 aug 2016
alles is beter zonder te roken, vandaag dag 10 en gaat eigenlijk wel goed heb wel voortdurend het gevoel alsof ik een kikker in m'n keel heb en hoest af en toe wat slijm op maar dat schijnt erbij te horen en nemen we dus maar voor lief en ondertussen blijven we gestopt.
Tjee wat moeilijk voor je
Geplaatst door Lisa47 op 29/08/2016 - 21:29
Lid sinds 27 mei 2016
Tjee wat moeilijk voor je Notreallyaprinces. Ik lees ook met je mee. Heb met je te doen. Ik hoop dat een gesprek met jouw vriendin wat rust brengt en opluchting. Ik wens je alle sterkte toe!
@Notreallyaprincess: Heel
Geplaatst door MarcelR op 29/08/2016 - 21:46
Lid sinds 21 feb 2012
@Notreallyaprincess: Heel goed dat je vanavond met je beste vriendin gaat praten. In een situatie als deze heb je gewoon anderen nodig. Al is het alleen al om wat druk van de ketel te laten en je verhaal kwijt te kunnen. Als je in zo'n crisis met je partner zit is het bijna killing om toch de hele dag bij elkaar in huis te blijven. Soms moet je even afstand nemen anders red je het niet.
Aan de ene kant voel je best wel in welke richting je moet ingaan maar aan de andere kant zijn er nog zoveel vragen en onduidelijkheden. Ook wil je niemand pijn doen en zou je het hele proces het liefste zo geruisloos mogelijk willen laten verlopen. Je piekert je suf, ligt nachtenlang hele scenarios uit te denken en geen van alle zijn ze ideaal. Soms zou je willen dat je een toverstokje had waarmee je de tijd een half jaar of langer vooruit zou kunnen zetten.
Maar welk ideaal scenario je ook bedenkt, in een situatie als deze ontkom je niet aan pijn en verdriet. Het enige wat je kunt doen is proberen de "schade" zo veel mogelijk te beperken door respect te blijven tonen voor elkaar. Vanuit dat respect is het mogelijk tot een goede afspraken te komen en samen een zorgplan voor de kinderen op te stellen.
Wat jij een apathische depressie noemt, noem ik de roes waarin je in dit soort situaties uiteindelijk terecht komt. Emotioneel kun je het al lang niet meer handlen en je gaat op een soort automatische pilot door. Probeer wat vaker zulke momenten als vanavond in te bouwen. Je moet proberen om op wat voor manier weer een beetje energie op te bouwen. Zowel voor jezelf als voor je kinderen.
En over die interne oorlog hebben we het nog wel eens een keer als dit achter de rug is en je weer in een rustiger vaarwater bent gekomen.
Knuffel, Marcel
Wat een wijze lieve woorden
Geplaatst door Lisa47 op 29/08/2016 - 21:53
Lid sinds 27 mei 2016
Wat een wijze lieve woorden Marcel. Je slaat de spijker op zijn kop. Ik heb hetzelfde pad bewandelt. Een emotionele achtbaan. Blijf vooral bij jezelf! En geloof me hier kom je sterker uit. Een cliché weet ik. Voelt nu niet zo maar als je verder in de tijd bent zal ook jij het zo ervaren.
Hey Ally,
Geplaatst door ils op 30/08/2016 - 05:28
Lid sinds 12 feb 2011
Hey Ally,
Ik hoop dat het gesprek met je vriendinje goed heeft gedaan. Op bepaalde momenten moet je ventileren, maar van 1 ding moet je je bewust blijven, jij en alleen JIJ, kan de knoop doorhakken. Mijn goed advies is (en ik spreek uit ervaring): volg je buikgevoel. Er rommelt zoveel in je hoofd, maar dat zijn gedachten. Maar het echte oergevoel komt vanuit je buik. En dat vertelde mij: ik kan zo niet doorgaan. En ergens denk ik dat je je beslissing ook gemaakt hebt, maar nog teveel rekening houdt met allerlei praktische omstandigheden. Maar kinderen zien hun mama en papa liever gelukkig zonder elkaar, dan ongelukkig met elkaar én daar heeft Marcel overschot van gelijk in: doe dit alles in wederzijds respect!!!! En laat de rookstop even voor wat het is, stoppen met roken is belangrijk, maar er zijn nu eenmaal dingen die voorgaan. Het zou zonde zijn dat je vanuit stress-situaties na 5 jaar teug begint te roken, maar 3 weken zijn maar 3 weken én het positieve is, dat je weet dat je het kan, alleen zaten de omstandigheden niet mee. Wees nou ook niet nog eens kwaad dat je daarin mislukt bent. First things first!!! Vanuit Antwerpen, heel veel succes én als het een troost mag zijn, ik zit in net hetzelfde schuitje en ik heb doorgezet (heb geen kids natuurlijk). Maar ben zelf wel kind van gescheiden ouders. Een hart onder de riem! Ilse xxx
Dank je wel voor de steun,
Geplaatst door notreallyaprincess op 30/08/2016 - 10:53
Lid sinds 05 jan 2016
Dank je wel voor de steun, marcel, ilse en lisa en iedereen.
Marcel, jouw boodschappen komen echt wel aan, moest je ooit eens in het kleine Belgenland in de Vlaamse Ardennen verzeild geraken , altijd welkom ! :) Je kan hier ook heel mooi fietsen maar wel lastig! :)
Het heeft me goed gedaan met mijn vriendin te praten. Zij heeft me even herinnerd aan mijn kracht, die was ik ergens kwijtgeraakt in al de verwarring.
Maar ze heeft gelijk, ik ben sterk en ik kan dit prima aan. Wat er ook komt. Ik was zo aan het panikeren dat ik mijn kracht helemaal kwijt was geraakt.
Het probleem is dat ik nog van hem houdt, maar ik kan zo niet verder.
Er moet veel veranderen, zoals het nu gaat hou ik het nooit vol. Maar ik moet me niet haasten. Ik neem een afwachtende houding aan.
Ze heeft me gezegd dat ik een termijn in mijn hoofd moet visualiseren, bvb als ik veertig ben en er is nog niets veranderd, dan ga ik weg. Zo hou ik het vol zonder mijn integriteit te verliezen.
Ook door jullie boodschappen voel ik me nu een pak beter, bedankt allemaal!
Ik ga dit weekend naar mijn lerares van Cranio Sacraal die me alles heeft geleerd en heel goed voor zichzelf zorgt. Ik praat eens met haar over het stoppen met roken, zij heeft ook gerookt vroeger. Misschien krijg ik dan het grote inzicht.
De apathie is gelukkig verdwenen Marcel, wat was dat lastig!
Ik blijf wel hier bijlezen want het doet me echt wel goed. En ik ben toch wel nog ergens bezig met stoppen met roken, wil er echt vanaf. Maar in deze overlevingstijd was het er te veel aan. Ik denk wel dat ik een stabiele omgeving nodig heb om echt goed te kunnen stoppen ook al weet ik best dat het me niet helpt.
@ils, mijn buikgevoel zegt wegrennen! begin opnieuw! RUN RUN RUN, maar mijn hart en hoofd zeggen blijf (; lastig hoor. Ik besef nu dat de reden dat ik altijd gelukkig was in mijn relatie, was omdat we elkaar volledig vrij lieten en ik mijn vrijheid kon behouden. Dat heb ik echt nodig. Nu is hij erin geslaagd dat van me af te nemen en voel ik me gekooid. Samen met zijn nooit meer tevreden zijn is dat te zwaar geworden voor mijn vrije spirit! Maar ik moet gewoon leren grenzen afbakenen en opkomen voor mezelf. Soit, ga jullie niet teveel meer belasten.
Als ik dit bericht herlees kom ik bijna om in de chaos, maar het is nu zo.
Overleven
xxx
He NRA-Princess,
Geplaatst door Rapunzel op 30/08/2016 - 11:06
Lid sinds 02 mei 2015
He NRA-Princess,
Als jullie wel nog van elkaar houden, komt het vast goed, ook al blijf je niet onder 1 dak?
En als je er niet tegen kunt om gekooid te zijn, zul je zeker ook die verslaving overwinnen!
Sterkte!
Reactie toevoegen