Dat conflict, die oorlog die je in je zelf voelt, is er niet voor niets. Er is een deel van jouw wezen dat schreeuwt dat het zo niet meer verder wil. Je schrijft dat er een tijd is geweest dat jullie elkaar redelijk vrij lieten en dat je je toen gelukkig voelde. Maar je schrijft ook dat je partner dat van je afgenomen heeft en dat je je nu gekooid voelt. Tegelijkertijd heb je het over afwachten en veranderen (jezelf, je partner?) en heb je het over leren grenzen afbakenen en voor jezelf opkomen.
Zie je het conflict? Er zijn een aantal zaken die nooit gaan werken in een relatie en elkaar willen veranderen en jezelf gekooid voelen zijn er daar twee van. Tijd (afwachten) lost daarin niets op.
Een liefdesrelatie, zeker in combinatie met kinderen, is complex. Je hebt te maken met jouw persoonlijke vlak, dus het vlak waarop jij jezelf in het leven ontplooid. Zijn persoonlijke vlak, dus het vlak hoe hij zich in zijn leven ontplooid. Daarnaast is er het gezamenlijke vlak van jullie liefdesrelatie, dus datgene wat jullie samen delen (sex, gezamenlijke interesses, etc.). En om het nog ingewikkelder te maken is er ook nog het vlak waarop jullie als gezin existeren.
In de meest ideale situatie is het een geoliede machine en zijn julie allemaal in staat je op alle vlakken evenredig te ontwikkelen. Maar zodra er op één van de vlakken een langdurig conflict ontstaat heeft dit onmiddelijk invloed op de andere vlakken. In gezinnen waar de aandacht 100% naar het vlak van het gezin uitgaat, zullen er bijvoorbeeld na verloop van tijd grote problemen op de andere vlakken ontstaan. Iemand voelt zich wellicht gevangen omdat hij/ij niet aan persoonlijke ontwikkeling toekomt. Of het liefdesleven van beiden staat op een heel laag pitje. Partners praten niet meer echt met elkaar. Tenminste niet over de dingen die er echt toe doen en langzamerhand groeien ze uit elkaar. Erger wordt het dan nog als één van beiden zich wel verder begint te ontwikkelen en er bij de ander een onuitgesproken jaloezie of frustratie ontstaat met als basis de angst om de ander te verliezen. Onbewust ontstaat er vanuit deze gevoelens een machtspel waarbij de één de ander probeert te kooien.
Stel jezelf in je partner voor in een roeibootje op een woelige zee. Het bootje dreigt om te slaan en inplaats van dat jullie samenwerken en allebei aan één kant van het bootje gaan hangen zodat het niet omslaat, doen jullie het tegenovergestelde en gaan ieder aan een kant van het bootje hangen.
Wat mensen vergeten in een relatie is naar elkaar luisteren zonder het meteen op zich zelf te betrekken. Vaak zie je dat de één een gesprek begint over zijn/haar verlangens, gevoelens, problemen, etc. en dat de ander dit meteen afkapt (bachetaliseerd) of zwaar in de verdedging schiet omdat hij/zij zich aangevallen voelt. Hoe zou het zijn om eens een avond gewoon te luisteren of om een hele avond een luisterend oor te hebben zonder meteen een weerwoord te krijgen? Vaak is dit de sleutel in relationele conflicten. Je moet van elkaar (zonder schaamte) weten wat je individule behoeftes zijn, waarin je wilt groeien maar vooral ook wat je angsten zijn. Als je dat met elkaar aandurft is er geen zee te hoog en kn je met elkaar alles aan.
Je schreef al eerder dat je nog ontzettend veel van hem houdt als dat gevoel er bij hem ook nog is dan is er nog een basis waar je samen naar terug zou kunnen keren. Misschien kun je in eigen woorden hem bovenstaande vertellen en samen naar een goede therapeut in de buurt zoeken die jullie daarbij kan helpen.
Ik had het laatst over het kruispunt waar je nu op staat, maar in feite zijn er maar twee keuzes: samen verder (al dan wel of niet samenwonend) of niet. Afwachten in de hoop dat er iets gaat veranderen werkt niet en zal het uiteindelijk alleen maar verder escaleren. En dat heb jij, jouw kinderen maar ook jouw partner niet verdiend.
Goede tip. Zal hem onthouden. Nu ik er weer even ben probeer ik het opnieuw. Ik had je zeker niet het advies gegeven om te wachten tot je Veertig wordt. Wachten waarop.....verandering van zijn kant? Dat bereik je niet door stilletjes te wachten. Dan zullen jullie beiden in therapie moeten. Je bent er zo zeker van dat je wel van hem houdt maar samenleven geen optie is. Dan zul je, hoe eng ook, knopen moeten Door hakken ook voor jullie kindjes. Je omschreef laatst een ruzie waar ik echt versteld van stond. Ik en mijn man hebben nooit ruzie. Wel eens een meningsverschil of een woordenwisseling maar ruzie waarbij respect voor elkaar ver te zoeken is nooit. Je ervaart nu " rust" en kan het handelen omdat je het voor je uit schuift. Ook dat gaat irriteren. Als je er echt nog niet uit bent voor jezelf wellicht een idee om eens een laar weken apart te gaan wonen als dat kan even letterlijk afstand nemen. Nu leef je in een achtbaan van emoties en zit je er letterlijk te dicht op om een juiste beslissing te kennen nemen. Als je het wel zeker weet neem je beslissing en houd je daaraan Hoe moeilijk ook maar ook voor jou, hem en je kindjes gaat de zon schijnen. Maar de keus die je nu hebt gemaakt daar is niemand bij gebaat denk ik. Veel liefs
Nog vergeten neer te zetten. Mijn tip is luister naar je verstand. Ik heb hele moeilijke beslissingen moeten nemen (scheiding, mijn zoon uit huis moeten plaatsen vanwege zijn beperkingen ). Ik ben blij dat ik mijn verstand erbij heb gehouden en niet mijn gevoel achterna ben gegaan. Gevoel en verstand gaan in dezen nu eenmaal niet samen. Liefs
Sinds 25 augustus gestopt. Wat een achtbaan.......keelpijn, hoesten, huilen, alles is stom en weer huilen..... Het lijkt of met het weg spoelen van het gif uit mijn lichaam al mijn emotionele gif ook weg spoelt. Ik ben normaal een taaie zelfstandige vrouw maar nu een hoopje ellende. Wat valt mij dit zwaar zeg!! Gisteren heb ik een prachtig gesprek gehad met iemand die regelmatig terug valt in zijn heroïne verslaving en hij geeft aan dat de afkickverschijnselen hetzelfde zijn en gemener omdat de peuken letterlijk voor je neus op straat liggen. Mij verbaast het meest wat het met mij doet, ik ben letterlijk ziek in mijn lijf en psyche door het stoppen met roken, maar ik zet door. Dag 7 breekt aan, ik zie er niet uit, voel me nog slechter...... Maar we gaan door. Na dit nooit meer deze ellende. Het is duidelijk dat ik geluk en rust verwarde met roken, die sigaretjes stonden voor zoveel meer dan dat sigaretje. Wat een verwarring, angst, boosheid, irritatie en verdriet, dan nog hoesten roggelen en moe zijn.... Wat een ontzettende rot verslaving. Nooit meer roken! En er een spannende opdracht van maken wat ik met de gewonnen tijd en geld ga doen. Sterkte allemaal!!
Sinds 25 augustus gestopt. Wat een achtbaan.......keelpijn, hoesten, huilen, alles is stom en weer huilen..... Het lijkt of met het weg spoelen van het gif uit mijn lichaam al mijn emotionele gif ook weg spoelt. Ik ben normaal een taaie zelfstandige vrouw maar nu een hoopje ellende. Wat valt mij dit zwaar zeg!! Gisteren heb ik een prachtig gesprek gehad met iemand die regelmatig terug valt in zijn heroïne verslaving en hij geeft aan dat de afkickverschijnselen hetzelfde zijn en gemener omdat de peuken letterlijk voor je neus op straat liggen. Mij verbaast het meest wat het met mij doet, ik ben letterlijk ziek in mijn lijf en psyche door het stoppen met roken, maar ik zet door. Dag 7 breekt aan, ik zie er niet uit, voel me nog slechter...... Maar we gaan door. Na dit nooit meer deze ellende. Het is duidelijk dat ik geluk en rust verwarde met roken, die sigaretjes stonden voor zoveel meer dan dat sigaretje. Wat een verwarring, angst, boosheid, irritatie en verdriet, dan nog hoesten roggelen en moe zijn.... Wat een ontzettende rot verslaving. Nooit meer roken! En er een spannende opdracht van maken wat ik met de gewonnen tijd en geld ga doen. Sterkte allemaal!!
Sinds 25 augustus gestopt. Wat een achtbaan.......keelpijn, hoesten, huilen, alles is stom en weer huilen..... Het lijkt of met het weg spoelen van het gif uit mijn lichaam al mijn emotionele gif ook weg spoelt. Ik ben normaal een taaie zelfstandige vrouw maar nu een hoopje ellende. Wat valt mij dit zwaar zeg!! Gisteren heb ik een prachtig gesprek gehad met iemand die regelmatig terug valt in zijn heroïne verslaving en hij geeft aan dat de afkickverschijnselen hetzelfde zijn en gemener omdat de peuken letterlijk voor je neus op straat liggen. Mij verbaast het meest wat het met mij doet, ik ben letterlijk ziek in mijn lijf en psyche door het stoppen met roken, maar ik zet door. Dag 7 breekt aan, ik zie er niet uit, voel me nog slechter...... Maar we gaan door. Na dit nooit meer deze ellende. Het is duidelijk dat ik geluk en rust verwarde met roken, die sigaretjes stonden voor zoveel meer dan dat sigaretje. Wat een verwarring, angst, boosheid, irritatie en verdriet, dan nog hoesten roggelen en moe zijn.... Wat een ontzettende rot verslaving. Nooit meer roken! En er een spannende opdracht van maken wat ik met de gewonnen tijd en geld ga doen. Sterkte allemaal!!
hallo lisa, dank je wel. ik heb geen hulp middel. ik neem smorgens wel alka greens, een mega goede aanvulling op je voeding, het lost mij zoveel energie, dus ik dacht dat extra vitamines en mineralen wel welkom waren. ik voel me heel rot maar wie weet helpt het. puur biologisch, dus baat het niet.. jij ook net gestopt? hoe gaat het met jou? groetjes tak.
Ik durf het bijna niet meer te zetten maar ik ben ruim drie jaar geleden gestopt met roken. Kennis gemaakt met de e-cigaret en daar aan verslaafd geraakt. Maandag ga ik er voor eens en voor altijd mee stoppen! Je zal een van de vele voorbeelden voor mij zijn. Ik moet gewoon bikkelhard zijn. Ik gebruik dagelijks Chlorella net zo iets als wat jij gebruikt denk ik? Ik vind je echt een doorzetter hoor! Heb je een partner die wellicht wel rookt?
hallo, ja, chlorella is een bestandsdeel van alka greens. ik ben alleenstaande moeder, geen partner. maar wel heel lieve vrienden die mij steunen. uiteindelijk moet je het zelf doen. gister avond voelde ik mij heel slecht, een vriend gebeld en heel hard gehuild, vanmorgen stond ik met dikke ogen en een fikse hoestbui op. nu erg benauwd maar strijdlustig om van dag 7, dag 8 te maken...... hou vol hoor! je bent niet alleen en je moet er door heen.... heel veel sterkte.
"En er een spannende opdracht van maken wat ik met de gewonnen tijd en geld ga doen."
Mooie oneliner Takkie, dus ik haal hem er even uit (met als t goed is een 'citaatblok', maar weet niet zeker hoe dat moet).
Ik ken een verhaal over een vrouw die NOOIT meer ging roken, omdat ze het afkicken nooit meer wilde meemaken.. Zelfs toen ze later een dwarslaesie kreeg en bijna volledig verlamd raakte, ging ze niet meer roken. Echt gebeurd hoor, ik heb het van haar schoondochter.
Hey Ally,
Geplaatst door MarcelR op 30/08/2016 - 12:46
Lid sinds 21 feb 2012
Hey Ally,
Dat conflict, die oorlog die je in je zelf voelt, is er niet voor niets. Er is een deel van jouw wezen dat schreeuwt dat het zo niet meer verder wil. Je schrijft dat er een tijd is geweest dat jullie elkaar redelijk vrij lieten en dat je je toen gelukkig voelde. Maar je schrijft ook dat je partner dat van je afgenomen heeft en dat je je nu gekooid voelt. Tegelijkertijd heb je het over afwachten en veranderen (jezelf, je partner?) en heb je het over leren grenzen afbakenen en voor jezelf opkomen.
Zie je het conflict? Er zijn een aantal zaken die nooit gaan werken in een relatie en elkaar willen veranderen en jezelf gekooid voelen zijn er daar twee van. Tijd (afwachten) lost daarin niets op.
Een liefdesrelatie, zeker in combinatie met kinderen, is complex. Je hebt te maken met jouw persoonlijke vlak, dus het vlak waarop jij jezelf in het leven ontplooid. Zijn persoonlijke vlak, dus het vlak hoe hij zich in zijn leven ontplooid. Daarnaast is er het gezamenlijke vlak van jullie liefdesrelatie, dus datgene wat jullie samen delen (sex, gezamenlijke interesses, etc.). En om het nog ingewikkelder te maken is er ook nog het vlak waarop jullie als gezin existeren.
In de meest ideale situatie is het een geoliede machine en zijn julie allemaal in staat je op alle vlakken evenredig te ontwikkelen. Maar zodra er op één van de vlakken een langdurig conflict ontstaat heeft dit onmiddelijk invloed op de andere vlakken. In gezinnen waar de aandacht 100% naar het vlak van het gezin uitgaat, zullen er bijvoorbeeld na verloop van tijd grote problemen op de andere vlakken ontstaan. Iemand voelt zich wellicht gevangen omdat hij/ij niet aan persoonlijke ontwikkeling toekomt. Of het liefdesleven van beiden staat op een heel laag pitje. Partners praten niet meer echt met elkaar. Tenminste niet over de dingen die er echt toe doen en langzamerhand groeien ze uit elkaar. Erger wordt het dan nog als één van beiden zich wel verder begint te ontwikkelen en er bij de ander een onuitgesproken jaloezie of frustratie ontstaat met als basis de angst om de ander te verliezen. Onbewust ontstaat er vanuit deze gevoelens een machtspel waarbij de één de ander probeert te kooien.
Stel jezelf in je partner voor in een roeibootje op een woelige zee. Het bootje dreigt om te slaan en inplaats van dat jullie samenwerken en allebei aan één kant van het bootje gaan hangen zodat het niet omslaat, doen jullie het tegenovergestelde en gaan ieder aan een kant van het bootje hangen.
Wat mensen vergeten in een relatie is naar elkaar luisteren zonder het meteen op zich zelf te betrekken. Vaak zie je dat de één een gesprek begint over zijn/haar verlangens, gevoelens, problemen, etc. en dat de ander dit meteen afkapt (bachetaliseerd) of zwaar in de verdedging schiet omdat hij/zij zich aangevallen voelt. Hoe zou het zijn om eens een avond gewoon te luisteren of om een hele avond een luisterend oor te hebben zonder meteen een weerwoord te krijgen? Vaak is dit de sleutel in relationele conflicten. Je moet van elkaar (zonder schaamte) weten wat je individule behoeftes zijn, waarin je wilt groeien maar vooral ook wat je angsten zijn. Als je dat met elkaar aandurft is er geen zee te hoog en kn je met elkaar alles aan.
Je schreef al eerder dat je nog ontzettend veel van hem houdt als dat gevoel er bij hem ook nog is dan is er nog een basis waar je samen naar terug zou kunnen keren. Misschien kun je in eigen woorden hem bovenstaande vertellen en samen naar een goede therapeut in de buurt zoeken die jullie daarbij kan helpen.
Ik had het laatst over het kruispunt waar je nu op staat, maar in feite zijn er maar twee keuzes: samen verder (al dan wel of niet samenwonend) of niet. Afwachten in de hoop dat er iets gaat veranderen werkt niet en zal het uiteindelijk alleen maar verder escaleren. En dat heb jij, jouw kinderen maar ook jouw partner niet verdiend.
Knuffel, Marcel
Lap tekst getypt weg tekst
Geplaatst door Lisa47 op 30/08/2016 - 12:58
Lid sinds 27 mei 2016
Lap tekst getypt weg tekst pfff. Ben het met Marcel eens die heeft het goed omschreven. Sterkte
Lisa,
Geplaatst door MarcelR op 30/08/2016 - 13:02
Lid sinds 21 feb 2012
Lisa,
Dat is mij in het verleden ook een paar keer overkomen. Daarom tik ik mijn berichten voortaan eerst in notepad en kopieer ik de tekst daarna.
Goede tip. Zal hem onthouden.
Geplaatst door Lisa47 op 30/08/2016 - 13:12
Lid sinds 27 mei 2016
Goede tip. Zal hem onthouden. Nu ik er weer even ben probeer ik het opnieuw. Ik had je zeker niet het advies gegeven om te wachten tot je Veertig wordt. Wachten waarop.....verandering van zijn kant? Dat bereik je niet door stilletjes te wachten. Dan zullen jullie beiden in therapie moeten. Je bent er zo zeker van dat je wel van hem houdt maar samenleven geen optie is. Dan zul je, hoe eng ook, knopen moeten Door hakken ook voor jullie kindjes. Je omschreef laatst een ruzie waar ik echt versteld van stond. Ik en mijn man hebben nooit ruzie. Wel eens een meningsverschil of een woordenwisseling maar ruzie waarbij respect voor elkaar ver te zoeken is nooit. Je ervaart nu " rust" en kan het handelen omdat je het voor je uit schuift. Ook dat gaat irriteren. Als je er echt nog niet uit bent voor jezelf wellicht een idee om eens een laar weken apart te gaan wonen als dat kan even letterlijk afstand nemen. Nu leef je in een achtbaan van emoties en zit je er letterlijk te dicht op om een juiste beslissing te kennen nemen. Als je het wel zeker weet neem je beslissing en houd je daaraan Hoe moeilijk ook maar ook voor jou, hem en je kindjes gaat de zon schijnen. Maar de keus die je nu hebt gemaakt daar is niemand bij gebaat denk ik. Veel liefs
Nog vergeten neer te zetten.
Geplaatst door Lisa47 op 30/08/2016 - 13:37
Lid sinds 27 mei 2016
Nog vergeten neer te zetten. Mijn tip is luister naar je verstand. Ik heb hele moeilijke beslissingen moeten nemen (scheiding, mijn zoon uit huis moeten plaatsen vanwege zijn beperkingen ). Ik ben blij dat ik mijn verstand erbij heb gehouden en niet mijn gevoel achterna ben gegaan. Gevoel en verstand gaan in dezen nu eenmaal niet samen. Liefs
Sinds 25 augustus gestopt.
Geplaatst door takkie op 31/08/2016 - 06:23
Lid sinds 29 aug 2016
Sinds 25 augustus gestopt. Wat een achtbaan.......keelpijn, hoesten, huilen, alles is stom en weer huilen..... Het lijkt of met het weg spoelen van het gif uit mijn lichaam al mijn emotionele gif ook weg spoelt. Ik ben normaal een taaie zelfstandige vrouw maar nu een hoopje ellende. Wat valt mij dit zwaar zeg!! Gisteren heb ik een prachtig gesprek gehad met iemand die regelmatig terug valt in zijn heroïne verslaving en hij geeft aan dat de afkickverschijnselen hetzelfde zijn en gemener omdat de peuken letterlijk voor je neus op straat liggen. Mij verbaast het meest wat het met mij doet, ik ben letterlijk ziek in mijn lijf en psyche door het stoppen met roken, maar ik zet door. Dag 7 breekt aan, ik zie er niet uit, voel me nog slechter...... Maar we gaan door. Na dit nooit meer deze ellende. Het is duidelijk dat ik geluk en rust verwarde met roken, die sigaretjes stonden voor zoveel meer dan dat sigaretje. Wat een verwarring, angst, boosheid, irritatie en verdriet, dan nog hoesten roggelen en moe zijn.... Wat een ontzettende rot verslaving. Nooit meer roken! En er een spannende opdracht van maken wat ik met de gewonnen tijd en geld ga doen. Sterkte allemaal!!
Sinds 25 augustus gestopt.
Geplaatst door takkie op 31/08/2016 - 06:23
Lid sinds 29 aug 2016
Sinds 25 augustus gestopt. Wat een achtbaan.......keelpijn, hoesten, huilen, alles is stom en weer huilen..... Het lijkt of met het weg spoelen van het gif uit mijn lichaam al mijn emotionele gif ook weg spoelt. Ik ben normaal een taaie zelfstandige vrouw maar nu een hoopje ellende. Wat valt mij dit zwaar zeg!! Gisteren heb ik een prachtig gesprek gehad met iemand die regelmatig terug valt in zijn heroïne verslaving en hij geeft aan dat de afkickverschijnselen hetzelfde zijn en gemener omdat de peuken letterlijk voor je neus op straat liggen. Mij verbaast het meest wat het met mij doet, ik ben letterlijk ziek in mijn lijf en psyche door het stoppen met roken, maar ik zet door. Dag 7 breekt aan, ik zie er niet uit, voel me nog slechter...... Maar we gaan door. Na dit nooit meer deze ellende. Het is duidelijk dat ik geluk en rust verwarde met roken, die sigaretjes stonden voor zoveel meer dan dat sigaretje. Wat een verwarring, angst, boosheid, irritatie en verdriet, dan nog hoesten roggelen en moe zijn.... Wat een ontzettende rot verslaving. Nooit meer roken! En er een spannende opdracht van maken wat ik met de gewonnen tijd en geld ga doen. Sterkte allemaal!!
Sinds 25 augustus gestopt.
Geplaatst door takkie op 31/08/2016 - 06:23
Lid sinds 29 aug 2016
Sinds 25 augustus gestopt. Wat een achtbaan.......keelpijn, hoesten, huilen, alles is stom en weer huilen..... Het lijkt of met het weg spoelen van het gif uit mijn lichaam al mijn emotionele gif ook weg spoelt. Ik ben normaal een taaie zelfstandige vrouw maar nu een hoopje ellende. Wat valt mij dit zwaar zeg!! Gisteren heb ik een prachtig gesprek gehad met iemand die regelmatig terug valt in zijn heroïne verslaving en hij geeft aan dat de afkickverschijnselen hetzelfde zijn en gemener omdat de peuken letterlijk voor je neus op straat liggen. Mij verbaast het meest wat het met mij doet, ik ben letterlijk ziek in mijn lijf en psyche door het stoppen met roken, maar ik zet door. Dag 7 breekt aan, ik zie er niet uit, voel me nog slechter...... Maar we gaan door. Na dit nooit meer deze ellende. Het is duidelijk dat ik geluk en rust verwarde met roken, die sigaretjes stonden voor zoveel meer dan dat sigaretje. Wat een verwarring, angst, boosheid, irritatie en verdriet, dan nog hoesten roggelen en moe zijn.... Wat een ontzettende rot verslaving. Nooit meer roken! En er een spannende opdracht van maken wat ik met de gewonnen tijd en geld ga doen. Sterkte allemaal!!
Hai Takkie,
Geplaatst door yvondv op 31/08/2016 - 06:43
Lid sinds 01 feb 2014
Hai Takkie,
Super dat je bent gestopt, het moeilijkste ben je doorheen.
Het zal allemaal wel beter worden, geef het de tijd.
Positief blijven!
heel veel succes!
dank je wel! de steun hier op
Geplaatst door takkie op 31/08/2016 - 06:49
Lid sinds 29 aug 2016
dank je wel! de steun hier op de site betekent veel voor mij
Takkie ik heb heel veel
Geplaatst door Lisa47 op 31/08/2016 - 07:32
Lid sinds 27 mei 2016
Takkie ik heb heel veel respect voor jou! Wat ben jij een doorzetter zeg! Gebruik je en hulpmiddel? Hou vol !!
hallo lisa, dank je wel. ik
Geplaatst door takkie op 31/08/2016 - 07:38
Lid sinds 29 aug 2016
hallo lisa, dank je wel. ik heb geen hulp middel. ik neem smorgens wel alka greens, een mega goede aanvulling op je voeding, het lost mij zoveel energie, dus ik dacht dat extra vitamines en mineralen wel welkom waren. ik voel me heel rot maar wie weet helpt het. puur biologisch, dus baat het niet.. jij ook net gestopt? hoe gaat het met jou? groetjes tak.
Ik durf het bijna niet meer
Geplaatst door Lisa47 op 31/08/2016 - 08:08
Lid sinds 27 mei 2016
Ik durf het bijna niet meer te zetten maar ik ben ruim drie jaar geleden gestopt met roken. Kennis gemaakt met de e-cigaret en daar aan verslaafd geraakt. Maandag ga ik er voor eens en voor altijd mee stoppen! Je zal een van de vele voorbeelden voor mij zijn. Ik moet gewoon bikkelhard zijn. Ik gebruik dagelijks Chlorella net zo iets als wat jij gebruikt denk ik? Ik vind je echt een doorzetter hoor! Heb je een partner die wellicht wel rookt?
hallo, ja, chlorella is een
Geplaatst door takkie op 31/08/2016 - 09:35
Lid sinds 29 aug 2016
hallo, ja, chlorella is een bestandsdeel van alka greens. ik ben alleenstaande moeder, geen partner. maar wel heel lieve vrienden die mij steunen. uiteindelijk moet je het zelf doen. gister avond voelde ik mij heel slecht, een vriend gebeld en heel hard gehuild, vanmorgen stond ik met dikke ogen en een fikse hoestbui op. nu erg benauwd maar strijdlustig om van dag 7, dag 8 te maken...... hou vol hoor! je bent niet alleen en je moet er door heen.... heel veel sterkte.
"En er een spannende opdracht
Geplaatst door Rapunzel op 31/08/2016 - 11:56
Lid sinds 02 mei 2015
Mooie oneliner Takkie, dus ik haal hem er even uit (met als t goed is een 'citaatblok', maar weet niet zeker hoe dat moet).
Ik ken een verhaal over een vrouw die NOOIT meer ging roken, omdat ze het afkicken nooit meer wilde meemaken.. Zelfs toen ze later een dwarslaesie kreeg en bijna volledig verlamd raakte, ging ze niet meer roken. Echt gebeurd hoor, ik heb het van haar schoondochter.
Reactie toevoegen