Hoi iedereen,

Mijn verhaal is wat atypisch, na de ontmoeting van mijn Indonesisch lief (die zelden zou roken, was in de praktijk toch 1 pakje per dag) merkte ik al snel dat alle Indonesiërs allemaal rokers waren. Ik vond het vreemd: net omdat ze er jong en knap bleven uitzien ondanks hun niet al te gezonde levensstijl dacht ik bij mezelf dat het allemaal geen kwaad kon.

Na 5 jaar roken omdat mijn lief het deed (doet) en het toch sexuele fantasie bij mij oproept zag ik de vakantiefoto's waarbij ik op elke foto wallen zag. Ik was meteen een stuk ouder geworden.

Dan na mijn studentenperiode merkte ik dat ik bij elk sollicitatiegesprek "niet weerhouden werd" en kreeg opmerkingen als "je ziet er me niet erg actief uit hoor". Na bijna 1 jaar solliciteren had ik eindelijk werk.

Het viel me op dat mijn bloeddruk en sociale angst alsmaar toenam, zeker bij het zonder werk zitten was dit geen pretje. Verder was ik telkens afgeleidt door de volgende sigaret en verloor ik op die manier extreem veel tijd. Opstaan verliep zeer moeizaam en dacht dat het de kleur van de gordijnen waren. Dat kwam dus door het roken.

Nu ben ik via ColdTurkey gestopt. Geen externe hulp, enkel mijn volcontinue baan houd me bezig en maakt me nog eens extra moe en somber op dit moment.

Dag 1 kon ik ondanks de loeiharde zenuwachtigheid toch overleven omdat ik aan het werk was. Ik barste ineens in tranen uit, een beetje vreemd vond ik.

Dag 2: dit vond ik de allermoeilijkste dag: ik had nog wat sigaretten liggen en heb ze snel in het toilet gegooid anders was ik zeker en vast weer vertrokken

Dag 3: om het uur werd ik wakker en viel daarna terug in slaap, desondanks voelde ik me niet moe na die helse nacht

Dag 4: Werken tijdens de nacht, lichte carvings

Dag 5: Eindelijk thuis met mijn lief die rookt. Heb toen verteld dat ik gestopt ben met roken.

Dag 6: Niks geslapen, door de nachtshift was ik natuurlijk nog klaarwakker omdat ik op dag 5 rond 15:00 ben opgestaan en mijn lief snurkt nu eenmaal. Vandaag heb ik echt niks gedaan, voel me nu moe en depressief. Ook angstig en lusteloos door slaapgebrek om een dokter te bellen om hulp of een tabakoloog.

Dadelijk komt mijn lief weer thuis en dan heb ik eerlijk gezegd helemaal geen zin meer om de dokter te bellen. Vandaar meld ik me aan al ben ik behoorlijk verward en voel de nerveuze angst door mijn hele lichaam...

Yay!

Morgen om 4:30 opstaan als niet uitgerust, niet-ochtendmens die nogeens gestopt is met roken. Ik voel me vandaag echt helemaal kapot en ervaar een zeer moeilijk moment. ;)