Hoihoi!

Ik dacht laat ik me ook maar eens voorstellen. Mijn naam is Suus, ben 23 jaar en sinds maandagochtend gestopt met roken. Na 12 jaar intensief paffen (pakje per dag gemiddeld), besloot ik te stoppen. Ik heb al eens eerder geprobeerd te stoppen, door middel van accupunctuur, pleisters en "cold turkey", deze laatste keer d.m.v. cognitieve therapie (1 sessie) en hypnose.
Mijn wilskracht is sterk en groot genoeg om door te zetten, dus ik weet haast zeker dat ik het deze keer wel volhoud. Ik realiseer me dat de heftigste eerste dagen bijna achter de rug zijn en de ontwenningsverschijnselen (langzaam aan) steeds minder worden.
Moet wel bekennen dat ik het psychische aspect van de verslaving echt heel heftig vind en hier wel heftig op reageer. Ik laat alle emoties die me tegemoet komen er gewoon zijn en accepteer het, de gedachte dat het vanzelf een keer over gaat stelt me wel gerust op die momenten. Ik heb wel eventueel nog een doosje Zyban achter de hand, voor als de emoties uit de spuigaten dreigen te lopen).
Ik vermijd momenteel zoveel mogelijk ruimtes en situaties waarin/waarbij er gerookt wordt, om mezelf (in de heftige eerste periode nu) zoveel mogelijk in te dekken tegen een terugval.
Mijn omgeving en partner helpen me enorm :), kopen allerlei lekkere snacks als extra afleiding en iedere dag word ik door mijn partner verrast met een leuke afleidende activiteit die we samen doen (heb gelukkig nu vakantie).
Hoop dat ik hier wat mede-stoppers vind waar ik wellicht wat tips van kan opdoen en/of steun kan bieden/vragen. Mijn partner wilt sinds ik gestopt ben dat ik het er niet meer over heb (roken en/of het stoppen), en ik merk dat ik heeel erg de behoefte heb om er wat over te delen/praten met mensen.
Toi toi toi iedereen en tot horens!

Liefs Suus