Ja, hier ben ik dan : "een 54 jarige ex-verslaafde vrouw".
Heb ruim 40 jaar stevig gerookt. Het zit/zat in mijn hele systeem.
Bij bijna alles wat ik deed was mijn sjaggie erbij.
En dan nu al 3 weken gestopt met roken. Met behulp van Zyban en een wekelijks gesprek met de huisarts.
In het begin is het net een droom, een beetje onwezenlijk, niet echt. Ik gestopt? Dat kan toch niet.
Door de euforie van "het niet roken" kon ik de moeilijke momenten de baas.
Maar nu rook ik nog steeds niet en ben nu aardig aan het wakker worden.
Vooral de "en nu even een sigaretje"momenten vind ik ontzettend moeilijk. En ik kan niet steeds een appel nemen, tanden poetsen, water drinken, met de hond wandelen, de was ophangen of wat dan ook maar doen.
Ik moet de rust leren vinden zonder die sigaret. De beloningsmomenten met die sigaret om leren buigen.
Maar vind dit toch erg moeilijk en word er behoorlijk chagrijnig en onrustig van. En heb een behoorlijk kort lontje.
Maar ik hoop dat ook dat langzamerhand een beetje minder word.
Om ervaringen van anderen te horen en uit te wisselen heb ik mij op deze site aangemeld.