Daar zat ik dus op een bedrijfsbbq, te kletsen met mijn Collega. Beide verslaafd, hij een ander verhaal dan ik maar zo veel herkenning en wat gaf mij dat een kracht. Door het gesprek kwam ik er achter dat mijn sigaretje mijn troost was, mijn rust moment,, mijn anti depressiva. Op moeilijke momenten was dat mijn medicijn en dat was nu in 1 klap weg gevallen. Mijn lijf inmiddels zonder dopamine, mist elk gevoel van geluk en alles komt keihard binnen. Allemachtig wat een. Verdriet, wat een angst. Maar goed, terug gaan en blauwe kamelen halen is absoluut geen optie. Oh ja, detoxen, ik ga hard als het hard moet gaan maar nu ben ik doorgeslagen. Ik heb dus direct detox gehaald en dacht; als het gif uit mijn lijf moet dan mach4 van die troep af. Dit is geen aanrader!! Gold turkey en detox, ik heb het lichamelijk zwaar gehad, trillen, ziek, pijn in mijn spieren en benauwd, hoesten en emotioneel een drama....  Ik hoop dat het snel beter gaat, ik heb gelukkig goede vrienden waarbij ik kan uithuilen en vrienden die mij een sigaret aanbieden als troost..... Aan mij de keuze of ik dit proces nog een keer wil door staan...... ECHT NIET!!!!!!!!!!!! Dit nooit meer. Sterk blijven, lekker hoesten en die gekke lijntjes..... Ik geef mezelf een maand om van de eerste klachten af te zijn, gekke dingen die over blijven bespreek ik met mijn huis arts. Nu verder en een dag naar buiten..... Frisse lucht, mijn nieuwe longblaasjes mee uit nemen...........