Geplaatst door Ruben op 04/09/2020 - 18:37
Lid sinds 04 sep 2020
3 jaar 10 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.
Hallo allemaal,
Ik ben Ruben 31 jaar en nu bijna 3 maanden cold turky gestopt met roken. Ook ben ik nu 10 maanden gestopt met blowen. Ik ben hard bezig mijn leven om te gooien. 15 jaar lang gerookt en 10 jaar lang redelijk consistent geblowt.
Het is mijn eerste serieuze stoppoging ooit. Ik ben vastberaden en een doorzetter. Regelmatig heb ik gegoogled als ik het zwaar had en vaak kwam ik op dit forum uit.
De reden dat ik hier een account heb aangemaakt.. Ik heb het momenteel erg moeilijk.. Heb meermaals gelezen over de 3maanden dip. En hoop dat ik hier een steun kan zijn en steun kan vinden.
Bedankt,
Groeten Ruben
Hoi Ruben,
Geplaatst door Toki op 05/09/2020 - 11:40
Lid sinds 14 apr 2020
Hoi Ruben,
Allereerst even dit: Ik vind je 'n enorme kanjer. Zowel stoppen met roken als afkicken van blowen is dubbelop. Knap dus.
De dip die je nu hebt komt me heel bekend voor. En niet alleen na bijna 3 maanden. De nicotine is allang m'n lichaam uit, maar de behoefte aan en het automatisme van het willen opsteken van 'n sigaret, steekt nog steeds af en toe de kop op. Maar hoe langer ik niet rook, hoe beter ik daarmee om kan gaan. Bovendien heb ik me voorgenomen om ècht niet meer te gaan roken en zou ik 't een enorme afgang vinden wanneer ik weer zou beginnen. Alleen associeer ik het roken nog steeds met gezelligheid, even pauzeren, iets om handen hebben en vermindering van spanning. Dan is 't wel heel jammer dat ik de nare kanten van het roken blijkbaar snel vergeten ben en mezelf daar nadrukkelijk aan moet herinneren, of m'n dagboek maar weer 'ns moet lezen. Dan komen de kortademigheid, m'n piepende ademhaling, het enorme hoesten, de rooklucht overal, het neurotische kijken waar en wanneer je ergens kunt roken, de kosten, het dichtslibben van m'n aderen ( al 'n stent geplaatst en gedotterd), de COPD ( nog 60% longinhoud), de consequenties voor m'n tanden en kiezen etc. "gelukkig"weer snel in m'n herinnering terug. Maar echt gemakkelijk vind ik 't nog steeds niet en missen doe ik 't dus ook nog steeds. Alleen niet meer zo vaak. En ik ben beretrots op mezelf. Dat wèl! En volhouden zal ik 't. Reken maar van yes. Na zo'n 55 jaar gerookt te hebben vind ik mezelf ook 'n kanjer. Net als jij.
Heel veel succes en een warme groet van Toki.
Hoi Toki,
Geplaatst door Ruben op 06/09/2020 - 20:55
Lid sinds 04 sep 2020
Hoi Toki,
Bedankt voor je compliment en je steun. Doet me erg goed. Ik gebruikte het blowen, roken en alcohol allemaal om me te verdoven. En dat valt allemaal weg en dat maakt je zo kwetsbaar op een vreemde manier. Maar de hel van de afgelopen weken/ maanden wil ik ook nooit meer. Het zwaarst voor mij is dat ik niet goed weet hoe ik met spanning en stress om moet gaan. Dit omdat ik dat altijd wegstopte. En dat bepaald gedrag nooit heb geleerd. Dus het proces van schakelen in levenstijl en gedrag is zwaar. En levert me huilbuien, stress, angst en slapeloze nachten op. Stronteigenwijs als ik ben doe ik het alleen en allemaal wat te snel. Maar ik heb gelukkig veel lieve mensen in mijn omgeving.
Ik mis niet zozeer het opsteken van een peuk zoals je noemt maar meer de vlaag onrust die er bij komt kijken. Mijn geest wil iets wat ik niet geef en die innerlijke strijd probeer ik te negeren. Daardoor voel ik me soms een beetje als ik ben er wel maar eigenlijk zit ik ook wat veel in mijn hoofd en ben ik ook weer niet aanwezig.
55 jaar jemig... Ik heb een vader die ook zo verstokt roker is.. De nare hoest, het rochelen maakt me altijd wat ongerust als ik dat aan zie. Diabetes heeft hij sinds enkele jaren, flink vermagerd. Zie je vader er ineens wel fragiel uit... Goed dat je een dagboek bijgehouden hebt.. Ik heb het ook op de manier gedaan met name 2 jaar lang met regelmaat gezocht naar de voor- en nadelen van roken, blowen alcohol. Mijn conclusie het is gewoon vergif. Een plant verbranden en daardan aangaan zuigen.. Klinkt gewoon niet gezond,, en dat voor jaren. Je mag trots zijn Toki erg trots, want na mijn 15 jaar roken merk ik al hoe groot deel het van jezelf is geworden. Alsof je een deel van je af moet snijden en je daadwerkelijk incompleet voelt. Maar elke verandering begint met conflict, bewustwording, erkenning, acceptatie. En zodra die acceptatie erkomt verdwijnt de strijd en gaat het deel dat je kwijt bent langzaamaan weer invulling krijgen. Echt super knap en heel veel succes!
Hoi Ruben,
Geplaatst door Toki op 06/09/2020 - 23:00
Lid sinds 14 apr 2020
Hoi Ruben,
Wanneer ik lees wat je geschreven hebt, kan ik niet anders dan concluderen dat je alles verstandelijk heel goed op 'n rijtje hebt en kunt verwoorden. Daar heb je veel aan gehad toen je stopte met roken. De gevoelens die daarna de kop op staken kun je helaas niet wegredeneren of, zoals jij schrijft, negeren. Onrust, verdriet, woede, angst. In al hun rauwheid komen ze naar boven en je kunt ze niet meer verdoven. Je zegt dat je niet weet hoe je met spanning en stress om moet gaan. Misschien moet je beginnen met deze emoties er te laten zijn en ze te ervaren, want alles wat je wegstopt of negeert wordt alleen maar groter en krijgt steeds meer macht. Huil maar, schreeuw maar. Laat je onmacht er maar uitkomen. Kom erachter waar je angst voor hebt. Besef dat het verliezen van 2 "vriendjes", het roken en het blowen, een rouwperiode geeft waarin je het afscheid en het gemis moet verwerken. Bovendien ben je aan 't afkicken.
Wat ik in je verhaal mis, is het vertrouwen in jezelf. Je weet precies hoe 't gaat verlopen. Lees de 2 voorlaatste zinnen uit je verhaal maar eens terug. Nu niets meer weggestopt wordt, komt de echte Ruben naar boven. Je bent natuurlijk niet voor niets ooit begonnen om emoties weg te stoppen door te roken, te blowen en de alcohol. Maar inmiddels wil je dat niet meer, anders was je niet gestopt. Je vindt jezelf stronteigenwijs en 'n doorzetter. Je kent jezelf dus aardig goed. Omgaan met spanning en stress is volgens mij voor niemand makkelijk, maar je emoties uiten en niet wegstoppen is wel aan te bevelen. Dat is shit die eruit moet. En volgens mij heb je nog niet half in de gaten hoeveel kracht er in je zit. Waar je op kunt vertrouwen. Wil de echte Ruben opstaan
.
Wat let je om, wanneer je tijdelijk wat hulp kunt gebruiken, eens 'n gesprekje met je huisarts aan te gaan. Je bent dan wel 'n stoere bink, maar wie weet waar 't goed voor is. En onthoud: Deze rotgevoelens worden echt steeds minder. Ik spreek uit ervaring. We houden vol Ruben! Een warme groet van Toki.
Hoi Toki,
Geplaatst door Ruben op 10/09/2020 - 21:32
Lid sinds 04 sep 2020
Hoi Toki,
Toen ik je reactie las begin deze week.. Maakte inderdaad heel wat los. Bedankt en wat lijk ik door de mand te vallen. Je woorden raken me wel. Ik was constant aan het vechten tegen de onrust en wou het niet weten. Ik probeer het meer de accepteren en ik merk dat het helpt. Deze week gaat het wat beter. Had vandaag echt even een momentje dat ik weer even in het moment was ipv alleen in mijn hoofd. Bedankt voor je steun! Doet me goed!
Hoi Ruben,
Geplaatst door Toki op 25/09/2020 - 14:33
Lid sinds 14 apr 2020
Hoi Ruben,
't Is alweer even geleden dat we kontakt hadden en ik ben heel benieuwd hoe 't nu met je is. Hoe is 't je de laatste 14 dagen vergaan? Warme groet van Toki.
Hoi Ruben, vrijdag ga ik ook
Geplaatst door Amerigo op 07/10/2020 - 22:20
Lid sinds 07 okt 2020
Hoi Ruben, vrijdag ga ik ook stoppen met zowel de nicotinespray (die me een tijdje gered heeft om van de gewoonte af te komen) en ik blowde ook wel eens in de weekenden. Nooit doordeweeks maar alleen in het weekend. Ik deed het blowen ook om te kunnen ontspannen. En ik zie erg tegen de komende weken op. Hoe lang blow jij al niet meer?
Hoi Toki, Zoals je eerder
Geplaatst door Ruben op 11/10/2020 - 22:49
Lid sinds 04 sep 2020
Hoi Toki, Zoals je eerder aangaf en volgens mij al herkende is dat er veeeel meer shit inderdaad naar boven komt dan ik voorzien had. In alle eerlijkheid en openheid. Ik ben nu tijdelijk bij mijn ouders. Stoppen met roken, blowen gaat me prima af. Maar de emoties die er achter weg komen zijn ongekend. Zit er zelfs momenteel door in de ziektewet. Te streng voor mezelf geweest... burn-out/ overspannen. Het stoppen met roken was een onderdeel van de schade die ik wilde inhalen van de afgelopen jaren. Ik heb over 2 weken gesprek met psycholoog en erken voor het eerst dat ik hulp nodig heb. Dat vind ik nog moeilijk maar ik moet het maar als iets positiefs zien. En dat probeer ik ook! Ik ben met mezelf aan de slag en ga hier beter uitkomen. Mijn leven staat op zijn kop en ik was mezelf de afgelopen weken volledig kwijt.. nu de acceptatie wat verder is merk ik dat ik me al wat beter ga voelen. Al vind ik het lastig gas terug nemen. Bedankt voor je interesse, Hoe gaat het met jou Toki?
Hoi Amerigo, Ik ben sinds
Geplaatst door Ruben op 11/10/2020 - 22:59
Lid sinds 04 sep 2020
Hoi Amerigo, Ik ben sinds december 2019 gestopt. Dus bijna een jaar. Het blowen viel me achteraf alles mee.. Het lastige vond ik dat het zo'n gewoonte was 's avonds dat ik lang gedacht heb 'de avonden zijn saai zonder'. Ook ging ik meer bier drinken.. Je blowt om te ontspannen zeg je.. kun je er nu nog van genieten? Want ik was er echt wel klaar mee. En heb je ook andere manieren van ontspannen in het weekend? Ik kan wel zeggen na 6 maand was het volledig uit mijn systeem. En als je eenmaal door de eerste 6 weken bent heb je de gewoonte al doorbroken. Veel succes!
Hoi Ruben,
Geplaatst door Toki op 12/10/2020 - 18:11
Lid sinds 14 apr 2020
Hoi Ruben,
Ik heb met je te doen man! 't Is nu heel moeilijk voor je. Met zevenmijlslaarzen ga je met grote stappen door alle shit heen. Rauw, pijnlijk en ontwrichtend. Wanneer je eenmaal op dit schoonmaak- pad zit ( waar je onbewust èn bewust voor hebt gekozen), kun je niet meer terug. Je gaat net zo lang door, totdat je duidelijk hebt wie je wezenlijk bent, wat goed is voor jou en hoe je wilt leven. Het aangeleerde gedrag wat niet bij je past ga je eruit gooien en afschaffen. Vergelijk het met het afpellen van een ui. Je daarbij laten spiegelen door een psycholoog kan 'n heel goed idee zijn. Om het allemaal alleen te doen is 'n ontzettende klus. Heel goed overigens dat je even bij je ouders terug bent. Veiliger ook dan in je uppie. Hoe gek het ook klinken mag, ik ben blij dat je nu in de ziektewet zit. Gun jezelf dat. Dit proces kost zoveel energie en hartzeer, dat je niet veel overhoudt om te kunnen werken.
Ikzelf heb ook diverse therapieën gevolgd en ben er wijzer van geworden. Heb er heel veel verdriet uitgegooid, kwaadheid geuit, frustraties en angsten verwerkt, gek durven zijn en uiteindelijk duidelijk gekregen en geaccepteerd wie ik in wezen ben. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost en best 'n tijdje geduurd, maar nu is er rust en geen schuldgevoel meer.
Inmiddels rook ik nog steeds niet, maar ook na ruim 8 maanden is het af en toe nog best ingewikkeld. Vooral de avonden vragen om ( calorierijke...) compensatie. Daarom ga ik binnenkort op dieet. Wel heb ik inmiddels goede afleiding, want ik ben 6 weken geleden oma geworden van 'n prachtige kleinzoon. Omdat ik onder hetzelfde dak woon kan ik flesjes geven etc. Leuk man!
Ruben, ik leef met je mee. Zorg goed voor jezelf, ga voor de spiegel staan en geef jezelf 'n groot compliment. Je verdient 't. Laat af en toe 'ns weten hoe 't met je gaat, wanneer je hoofd ernaar staat, okay? Knuffel van Toki.
Reactie toevoegen