Maandag 8 augustus 2022: 
Nu ben ik er echt klaar voor. Om 06.00 uur plak ik mijn eerste pleister op mijn arm en om 06.30 uur rook ik mijn allerlaatste sigaret. Meteen begint de twijfel, ze zijn zo lekker praat ik mezelf aan in de tuin. Ik schud de gedachte van me af en stap op de fiets richting werk. 
Wat een ellende, ik kan alleen maar denken aan het roken. Als ik naar buiten kijk dan zie ik alleen maar rokende mensen. Dat is natuurlijk niet waar maar ik zie ze wel. Driftig ga ik op zoek naar niet rokende mensen die praten en plezier maken. Want op dit moment wil ik alleen maar in mijn bed liggen en me af sluiten van de wereld. Van werken komt weinig terecht, mijn hoofd zit vol met gedachtes. 
Ik heb de dag volgehouden. Thuis tref ik een trots hoofd van mijn partner. Ik ga vroeg naar bed, door deze marathon ben ik gesloopt. 

Dinsdag 9 augustus 2022: 
Ik heb als een roos geslapen. De tweede pleister zit inmiddels op mijn arm. Zoon 1 mag vandaag mee naar mijn werk. Hij is zo ontzettend lief maar kletst de oren van mijn kop. Of heb ik daar nu gewoon meer last van? We zijn regelmatig een rondje gaan lopen. Het is prachtig weer en we genieten van de tijd samen. Zonder sigaret. Het valt hem niet eens op. Aan het eind van de dag heb ik de tweede dag ook maar mooi overleefd. Ik begin langszaaam aan meer te proeven en meer te ruiken. Zullen dit dan de eerste voorzichtige stapjes zijn naar herstel? 

Woensdag 10 augustus 2022:
Het is mijn vrije dag. Nou vrij... De ochtend had ik de zorg voor de kinderen alleen. 3 stuks... zonder roken.... waar zat ik met mijn hoofd... Maar het ging goed. De kinderen zijn extra lief en dat terwijl ik ze niets heb verteld. Ze voelen me aan denk ik. In de middag gingen we met ze naar de kermis. Omdat mijn verslaving al 25 jaar een groot geheim is voor bepaalde mensen was het vandaag een bevrijding dat ik me niet hoefde te schrobben voordat ze kwamen. Ik hoefde niets te verstoppen en angstig te zijn dat ze iets zouden ruiken. Toch was dat gevoel er nog wel. Het is nog steeds niet makkelijk. En de dagen kruipen voorbij. Maar ook dat drie heb ik volgehouden. 

Donderdag 11 augustus 2022:
Wanneer stoptt de hel in mijn hoofd? De nicotinepleisters doen goed hun werk. De hunkering is echt veel minder maar die stem in mijn hoofd. Ik hoop echt dat die binnenkort acute stemproblemen gaat krijgen. Het is voortdurende strijd in mijn hoofd. Alleen wanneer ik slaap is het stil. Ik ben dan ook zo blij dat ik wel goed slaap! 
Het is niet eerlijk! Ik lever de prestatie van mijn leven tot nu toe en iedereen leeft er gewoon aan voorbij. Ik wil het van de daken schreeuwen en dat heel de wereld mij overstelpt met complimenten zodat ik dit nog enigzins vol kan houden. Inmiddels worden de complimenten die ik mezelf geef door dat irritantie stemmetje de kop in gedrukt met allerlei narigheden. Ik luister er niet naar maar het vormt een donderwolkje in mijn hoofd waar het altijd zit.
En oh ja... Ik had het eerder over de geur en de smaak die verbeteren. Dat gaat onwijs goed. Een beetje te goed. Het eten gaat lekker en dat maakt me blij, ik kan wel wat kilo's gebruiken. Niet dat dat er echt aan vliegt voor mijn idee maar het zou fijn zijn als bepaalde gebieden wat gevulder worden. Ik ruik ook echt een heel stuk beter.... En het is warm deze periode.... heel erg warm.... en dan ruik je alles!!! Ik reis met de trein en met de metro, soms wandel ik in gebieden waar ik nu wat minder kom. Ik ruik alles.... 

Vrijdag 12 augustus 2022: 
Dag 5 is aangebroken en dat is toch wel het langste wat ik de afgelopen 3 jaar niet heb gerookt. Het gaat me alleen niet snel genoeg. Ik heb zoveel momenten dat ik hunker naar die peuk. Voor mijn gevoel kruipen de dagen echt voorbij en dat maakt me niet blij. Ik wil op het punt aankomen waarop ik niet meer denk aan die sigaretten. Daar ben ik nog lang niet en van wat ik lees duurt dat ook nog wel heel lang of komt het misschien wel nooit. Vandaag hoorde ik dat een kennis die al 2 jaar niet heeft gerookt toch weer 2 pakjes heeft weggerookt de laatste 2 weken.... Hij was echt een fanatieke niet-roker geworden en liet ook geen moment onbenut om ons met de neus op de feiten te drukken. Hoe dan??? Gaat die hunkering dan echt nooit weg? Die gedacht maakt me sip, kon ik maar 25 jaar terug in de tijd. Nou... liever niet want ik ben nu veel gelukkiger dan dat ik in die tijd was. Zelfs nu ik worstel met deze kwestie. 
Ik heb besloten dat ik hulp ga inschakelen heb me aangemeld bij een coachprogramma. Prettig is ook dat de pleisters nu vergoed gaan worden. Dat maakt dat het sparen wat snellen gaat. Morgen heb ik de eerste afspraak al staan met de coach. 

Zaterdag 13 augustus 2022: 
Slapen gaat onwijs goed. Vandaag voor het eerst in 10 jaar uitgeslapen tot 10.30 uur. Ik had de hele dag wel kunnen slapen maar het gezin wil ook wat aandacht. En om 11.00 uur had ik de afspraak met de coach staan. Het gesprek wat prettig maar ik hoor niets nieuws. Alles wat hij vertelde wordt overal verteld en beschreven. Misschien is dat het ook wel, er is niets nieuws. Geen wondermiddel, geen satijnen doekjes maar gewoon de rauwe werkelijkheid. Roken is slecht en stoppen is stom. 
Vandaag stond er een verjaardag gepland. Met veel rokende mensen. Maar het was daarbij ook bloedheet. Echt te heet. Dus ik kon zo nu en dan weg om even binnen weer wat af te koelen met de baby. Bijzonder vond ik het wel dat ik het niet moeilijk vond om bij de rokende mensen te zitten. Ik vond het heerlijk ruiken maar het deed me niet zo veel. Ik kreeg wel het besef dat als ik er eentje op zou steken het meteen gedaan zou zijn. Maar de echte behoefte had ik niet. Uiteraard noemde ik mijn prestatie wel even terloops op. Kom maar op met de complimenten... Maar helaas waren die een beetje magertjes. Ik kreeg niet eens een staande ovatie. 

Zondag 14 augustus 2022: 
Ik heb me vanmorgen gewogen: 56 kg. Ik zou dus 14 kg mogen aankomen voordat ik overgewicht krijg. Dat is een mooi vooruitzicht. Het eten gaat er namelijk wel goed in. Gisteren van de coach kreeg ik te horen dat ik ook veel water moet drinken want dat vind mijn lijf fijn. Gelukkig is 35000 graden buiten dus dat water gaat er makkelijk in. Het helpt wel merk ik tegen de ergste hunkeringen. Ik merk ook dat ik meer behoefte heb om te bewegen dus we wandelen nu een stuk meer. Dat doet me ook goed. Vandaag zit ik op dag 7 en ik heb drie verschillende pleisters moeten plakken. Vannacht was er een pleister afgevallen door de hitte dus om 06.00 uur een nieuwe geplakt. Die ook geen enkele zin had om te blijven zitten. Uiteindelijk heb ik de derde met extra tape vastgeplakt. Ik zie wel hoe ik die er morgen af ga krijgen. 
Het is maar goed dat volgende week er een hele voorraad geleverd gaat worden. Van alle sterktes voor alle weken. Er wordt ook een heel plan meegestuurd. Die sluit dan weer niet aan bij het plan wat de fabrikant zelf heeft bedacht dus ik ben benieuwd.