Maandag 15 augustus 2022:
Tjonge nou, waar ik vorige week zo gemotiveerd begon ben ik nu een brok chagerijn. 
Er gonst continu een zwaar gebrom in mijn hoofd. Het woord van de verslaving. HEt kan niet de nicotine zijn aldus de coach want die wordt ondervangen door de pleister. Het is echt de verslaving, de gewoonte. Ik irriteer me er mateloos aan en het liefst ren ik naar de winkel. Maar dan toch ook weer niet. Ik zoek mijn heil maar in een vape zonder nicotine. Soms dus nog even naar buiten, even de gewoonte in stand houden. Op de momenten dat ik het echt even niet meer weet. Op het moment vind ik even niets meer leuk en irriteert alles me. 

Dinsdag 16 augustus 2022:
Zou dit dan toch de week van de terugval worden? Ik hou dit niet zo heel lang meer vol, denk ik. 
Ik vind mezelf niet leuk. Maar ik vind mezelf ook niet leuk als ik rook. 
Steeds meer realiseer ik me wat ik mezelf heb aangedaan. Lopen en fietsen gaat steeds makkelijker. Ik hoest niet meer. Daar waar je leest dat je gaat hoesten omdat je longen beginnen op te ruimen is mijn hoest juist weg. Ruimen mijn longen dan wel op? Dat zal vast wel. En als ze niet opruimen, er komt in ieder geval geen nieuwe troep bij. Ik voel niet de verbeteringen waar je zoveel over leest. Al die jubelingen van iedereen. Ook mijn huid, haar en nagels doen nog niet echt mee. Dat irriteert ook! Maar misschien verwacht ik ook wel wonderen, misschien wel te snel. 

Woensdag 17 augustus 2022:
Nou.... Geef mijn protie maar aan fikkie!!! Gatverdamme wat ben ik het zat. Zou ik nou ook nog in een depressie schieten? 
Ik vind het nu allemaal even niet meer leuk. Ik heb de hele nacht niet geslapen. Draaien, draaien, draaien. Verbazingwekkend vannacht geen hunkering gehad maar dat is nu in meervoud teruggekomen. Ik denk alleen maar aan roken - de hele dag - non stop. Ik wil dit niet. Maar eigenlijk is dat niet anders dan toen ik nog rookte. Ook toen dacht ik vaak aan roken. Voor en na een klusje. Tijdens een klusje. Bij verveling, bij blijdschap, bij verdriet, bij stress. Alleen dan stilde ik de gedachte door te roken. Nu stil ik de gedachte niet en laat het er zijn, altijd. Ik wordt er verdrietig van. 

Donderdag 18 augustus 2022: 
Ik heb vandaag besloten thuis te werken. Vannacht weer geen oog dicht gedaan. Ik kan mezelf er niet toe zetten om mijn bed uit te komen. Voor werk moest het op het allerlaatste moment. Maar na de verplichte dingen ben ik op de bank geploft. Daar ben ik letterlijk niet meer vanaf gekomen. Ik gun mezelf maar 1 dag van ontzettend zielig zijn. Als je je gevoelens accepteert en er niet tegen vecht gaat het sneller weg. 
Zelfs mijn partner begint mijn strijd nu op te vallen en ziet dat het breekpunt eraan komt. "Ik heb besloten dat als je wilt roken, je het zelf maar gaat halen!"zegt hij resoluut. Maar ik wil helemaal niet roken vertel ik hem. Ik wil alleen van dit kut gevoel af. Ergens heeft het ook wel geholpen want het idee dat ik de straat op moet benauwd me zo erg. Gelukkig wil ik ook echt niet roken. Ik wil het wel, mijn verslaving wil het wel. Maar ik wil dit nooit meer meemaken en daarom moet ik er nu even doorheen. 

Vrijdag 19 augustus 2022: 
Ik heb mezelf weer naar mijn werk gesleept. Die enorme donderwolk in mijn hoofd lijkt toch iets lichter te zijn geworden. Het zit er zeker nog wel maar ik kan er iets beter mee omgaan. Mijn werkdag ging verbazingwekkend snel voorbij. 

Zaterdag 20 augustus 2022: 
Vandaag hebben we besloten om erop uit te gaan. Alleen juist nu heb ik een enorme hooikoorts aanval. HEt valt me op dat ik dit de afgelopen 2 weken al 4 keer heb gehad. Zou het wel hooikoorts zijn? Of is het herstel van de slijmvliezen? 
Een grote zware wandeling is het plan. En het was heerlijk. De hele wandeling heb ik eigenlijk niet aan roken gedacht. Ik voelde me weer als mezelf. Ik kon lachen, had plezier en bovenal genoot ik enorm. Van alles, van de geuren, van de kleuren, van de vrijheid. En ook van het gemakt waarmee de wandeling ging. 

Zondag 21 augsutus 2022: 
Oef, die wandeling heeft er goed ingehakt. Ik heb spierpijn op plekken waarvan ik niet wist dat het mogelijk was. Maar gaandeweg de ochtend herstelde ik eigenlijk best goed. Mijn gewicht is nu 57 kilo, 1 kilo aangekomen afgelopen week. Nou, dat vind ik niet heel verkeerd eigenlijk. Al realiseer ik me dat dit het schrikbeeld voor velen is. Ik speel met de gedachte om te gaan sporten ( Ik haat sporten! Alle vormen van sporten) en om me meer te gaan verdiepen in voedingssupplementen om mijn lichaam te helpen met herstellen. Wat fijn! Ik heb ruimte in mijn hoofd gekregen om te gaan denken aan herstellen en nog beter worden. Ik voel dat de donderwolk steeds meer op de achtergrond begint te raken. Maar zo nu en dan komt de verslaving toch weer om de hoek kijken om mij even te laten weten dat het nog lang gedaan is met de strijd. Maar ik ben blij. Tot de avond. Jemig, wat ben ik ziek! Misselijk, buikklachten, hoofdpijn. Zolang ik stil lag kon ik het net aan handelen. Hopelijk trekt dit snel weg en slaap ik nog wat. Ik realiseer me ook opeens dat ik de hele week niet in mijn dagboek heb geschreven. Opzich is het goed dat ik daar even helemaal niet aan gedacht had want mijn dagboek was echt mijn strohalm de eerste week. Maar aan de andere kant is het ook een teken dat het de afgelopen week echt niet goed met mij ging. Gelukkig heb ik dat nu ook weer opgepakt en gaan we vol positieve energie de nieuwe week in.