Geplaatst door manonca op 26/06/2014 - 21:59

Lid sinds 26 jun 2014

Hoihoi

ik ben manonca, 33 jaar en al roker sinds mn 13de.  

Verschillende malen heb ik al gedacht te stoppen met roken maar echte actie ondernomen had ik nooit. Ik genoot veel te hard van die sigaret en de gewoonte.

Toch begon ik me meer en meer te schamen om mn rookverslaving. Ik wist dat ik stonk. punt uit. Mn huis rook steeds naar de sigaretten en ikzelf zal ook wel een geweldige walm rond me gehad hebben. Ik rolde mn sigaretten zelf , en hoe netjes het je ook probeert te houden, tabak morsen deed ik. Mn handtas zat steeds vol met kruimels en die bleven dan lekker kleven aan de inhoud van mn tas.

Maar goed. Een aantal maanden geleden leerde ik de man van mijn leven kennen. Alleen, hij is een niet roker en ik een verstokte kettingroker. Ik voelde me steeds verveeld als ik die heerlijke sigaret opstak. Ik was me er zo hard van bewust dat dit voor hem een verschrikkelijke geur moest hebben en mn bek zal ook wel niet al te lekker geweest zijn om te kussen.

Dus ik nam mn besluit. Ik zou stoppen. 23 juni om 21 uur rookte ik mn voorgenomen laatste sigaret.

Ik geef toe, ik heb het verdomd zwaar. De afkickverschijnselen zijn niet min. Vanmorgen had ik het zo lastig dat ik toch een sigaret opstak. Achteraf dacht ik, nee, dit is je afkickproces alleen maar verlengen. 

Vanmiddag op het werk ben ik niet bij mn gewoonlijke groepje rokende collegas gaan zitten maar een aantal tafels verder. Ik had het zwaar, heel zwaar. Ze hadden er zelfs plezier in me steeds een sigaret te willen aanbieden maar ik heb geweigerd. 

Ik was best trots op mezelf.  

De sigaret gaat momenteel voor geen seconde uit mn hoofd. Daaraan besef ik hoe afhankelijk ik ben van die verdomde tabak. Ik gebruik pleisters om het ontwennen te verzachten maar ondanks dat merk ik toch dat ik het heel moeilijk heb. 

Mijn hart gaat als gek tekeer en ik voel in mn hoofd dat ik een teveel aan zuurstof lijk binnen te krijgen. Alsof ik continu ga hyperventileren. Onrustig, zenuwachtig, duizelig,buikpijn en doodmoe.  Ik weet niet hoelang die ontwenning gaat duren, hopelijk niet te lang maar 1 ding staat vast. Ik wil een rookvrij leven tegemoet gaan.

Buiten het ontwennen merk ik dat ik een gewoonte moet afleren. Ook dat is een moeilijke stap. Ik merk dat ik echt iets met mn mond wil doen, ik drink meer en jah snoepen ook natuurlijk. 

Ik zoek een pak op op het internet en geef toe dat ik soms wat ontmoedigd raak als ik lees dat er mensen zijn die wekenlang die ontwenningssverschijnselen hebben.  Ik ga er tegen vechten, ik wil het kunnen volhouden. 

Veel lezen en praten er over lijkt me te helpen, dit forum kan mss wel een goede steun voor me zijn.