Geplaatst door Maya op 05/01/2012 - 13:50

Lid sinds 02 jan 2012

Sinds 2 januari 2012 ben ik rookloos. Ik probeer heel bewust in al mijn uitingen mezelf positief te formuleren, en twijfelachtige uitlatingen te blokkeren (de woorden poging, proberen... enzo. die heb ik tijdelijk geschrapt en uit mijn woordenboek gezet).

Het ene moment knal ik uit elkaar van spanning en ellende, om ineens weer trots te zijn dat het lukt, om ineens weer zo'n ZIN te hebben... vooral die flitsendsnelle afwisseling beangstigt me zo nu en dan...
Het ene moment spreek ik hier iemand moed in, en zit ik lekker stabiel en lekker in mijn vel positievo uit te hangen, en binnen een paar seconden kan ik ineens zelf toppunt van smachting zijn naar HET...
En als ik me dan visualiseer dat al die spanning van me afdruipt als water naar de grond... is het ineens weer weg... maar nooit veilig voor de volgende ronde...

Dit dagboekje zie ik maar als bezigheidstherapie. Om mijn nerveuze vingertjes zo nu en dan wat te doen te geven. Dan maakt het me niet eens uit of het nou gelezen wordt of niet... als ik maar overeind blijf met mijn overtuiging om rookloos te blijven...

Ik kan ook niet goed stil zitten. Ik spring steeds overeind om door het raam naar buiten te kijken, of even een loopje naar de keuken. Maar de hoeveelheid keren: nog niet geteld, wel schrikbarend hoog.
Hier speelt mee dat ik adhd-er ben... en in dit soort gevallen is dat even niet onder de duim te houden.
Als adhd-er ben je trouwens verslavingsgevoelig. Het maakt niet uit waaraan... we zijn er dol op. Na roken heb ik volgens mij alles wel uitgeroeid. Soms is internet een soort verslaving, maar met wat afleiding kan ik internet ook makkelijk vergeten, en het zit in elk geval niet in mijn lichaam... :NNN

Ik vind het trouwens moeilijk om mezelf af te leiden van de cravings... Als ik stil zit, vergat ik vaak te roken, maar nooit als ik aan de klus ben, want dat waren mijn ritmische pauzes.
Maar als ik dan tóch overvallen raak terwijl ik stilzit... is er helemaal niks om me af te leiden....

Met als gevolg: ik zie enorm op tegen de gangbare klusjes in huis... want juist die doen me aan roken denken, maar na een paar dagen helemaal niks doen, is het inmiddels hoog tijd om in beweging te komen.... hmmmmm