Rook vanaf mijn 15e en ben inmiddels 26 jaar. Het feit dat mensen aan mij vragen hoe lang rook je, en ik zeg 11 jaar, maakt mij altijd boos. Ik vind het beschamend om te zeggen dat ik 11 jaar lang iets doe wat zo slecht voor mij is. In 2017 een poging gedaan om te stoppen, na 6 weken toch weer begonnen door prive omstandigheden. Ik weet nog dat ik het best fijn vond om een niet roker te zijn. In 2018 weer gestopt, dit keer maar 3 dagen. Dit een een hypnose sessie, hielp mij totaal niet. Nu opnieuw gestopt. Op 2 januari ben ik gestopt en op 3 januari weer begonnen. Ik weet nog dat ik dacht wat een domme poging.. Op 5 januari ben ik opnieuw gestopt maar denk nu niet dat het een poging is maar een definitief besluit. Ik heb wel een esmoker waar ik mint in doe als ik echt zin heb om te roken. Er zit geen nicotine in dus het is meer voor de verslaving die tussen de oren zit maar het helpt. Ik zit nu op dag 3, en word elke ochtend heel trots wakker dat ik neit meer ook en niet meer verslaafd wil zijn aan deze stomme rotsigaretten, Ik lees overal dat de nicotine nu uit je lijf is en dat je lichaam daar nu erg trek in krijgt. Vandaag 1 zon moment gehad, toen ben ik maar thee gaan drinken, het viel mee. Straks moet ik aan het werk, daar ben ik wel bang omdat iedereen daar rookt.. MAar ik mag van mijzelf de esmoker pakken als ik het moeilijk heb.. Ik wil zo graag deze 1e week doorkomen omdat ik weet dat die het ergst is en het daarna beter wordt.. Iemand tips?