Geplaatst door Wookie op 26/07/2014 - 10:34

Lid sinds 25 jun 2014

9 jaar 10 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

Zo vandaag weer een mijlpaal, nu een maand van het roken af. Al voelt het soms veel langer. Dus ik dacht laat ik ook maar een boek openen. Ondanks ik niet zo geweldig leuk of mooi kan schrijven is het wellcht een motivatie voor een ander maar ook voor mijzelf om terug te lezen. 

Het gaat goed tot nu toe het niet roken al denk ik nog best veel aan roken. Niet dat dat raar is, ik heb immers meer dan 20 jaar flink gerookt. Kan 21 zijn of 22 maargoed dat komt niet op een jaar aan. Soms is er ineens weer dat stemmetje joh kan jou het schelen je leeft maar een keer, steek er toch een op! Terwijl dat nou juist de reden is dat ik er geen wil opsteken.

Ik dacht toen ik rookte vaak van waren er maar gezonde sigaretten. Die je een soort gezondheidsboost geven, sprookjesachtig bijna. Maar nee helaas die zijn er niet, diegene die er zijn belemmeren alleen je levensgenot en gemak. Die leiden ook meestal tot een vervroegde pijnlijke en vaak ook langzame dood. 

Merk nu ik een maand gestopt ben al wel degelijk verbetering, ben niet meer buiten adem als ik de twee trappen in het huis op gelopen of gerend ben. Hoe ik daar eerst stond te hijgen als jonge vent, bizar eigenlijk. Ook het reukvermogen is drastisch vooruit gegaan, al ben ik daar zeker niet altijd even blij mee. Wat stinken veel dingen toch eigenlijk... 

Eten proeft ook wel iets beter al valt dat mee na een maand, al zal dat vast per persoon verschillen. Geen behoefte om extreem te snaaien, eet in sommige gevallen zelfs minder dan toen ik nog rookte. Gelukkig maar dat zou immers weer tot andere ellende leiden.

Verder doet het voor het humeur nog steeds weinig goeds, ook een veel gehoord excuus om weer te gaan roken. Maar nee dat gaat mooi niet gebeuren. Zet daar tegenover het opgejaagde gevoel altijd, het altijd maar eruit om je voorrraadje te scoren. Tsja junkengedrag, plekjes zoeken om een shotje of twee te nemen. Vaak niet eens meer fatsoenlijk een gesprek af kunnen maken of een vergadering op het werk, omdat de klamme handjes op kwamen en het trillen weer begon.
 
Nee, ik ben er klaar mee, ik hoop jullie ook!