ter inspiratie; stopverhalen van Ikstoppers

afbeelding van pepim

Geplaatst door pepim op 01/02/2010 - 12:33

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt

hier kun je je zelf geschreven verhaal cq gedicht over het stoppen met roken plaatsen, of mail het naar hieplijst@quicknet.nl, dan wordt het voor je geplaatst ...

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:34

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Ingrid wrote:
"Vaarwel"

Toen ik twaalf jaar was leerde ik je kennen
Langzaam ging ik aan je wennen

Ik voelde me met jou zo'n stoere meid
Na een poosje wilde ik je niet meer kwijt

Maar zonder het te merken
Begon je verslavend te werken

Je gaf me zoveel genot
Maar maakte me ook langzaam kapot

Ik kon niet meer zonder jou
Ik was inmiddels een verslaafde vrouw

Zonder jou was ik verloren
Dat je slecht was wilde ik niet horen

Ik ging steeds meer geld aan je uitgeven
Om dat genot maar steeds weer te beleven

Ook hebben sommige mensen een hekel aan jou
En stond ik alleen met je in de kou

Maar na een tijdje begon je mij toch te irriteren
En wilde ik je uit mijn leven weren
Ik heb je toen gedag gezegd
En dat werd een zwaar gevecht

Ik ruik je, ik proef je, blijf aan je denken
Probeer er geen aandacht aan te schenken

Ik wil maar over je blijven praten
En tegelijkertijd begin ik je te haten

Waarom kan ik je niet vergeten
Van ellende ga ik meer eten

Ik voel me onrustig en veel te vet
Daarom wil ik zo vroeg mogelijk naar bed

Hoe kan je mijn leven zo beïnvloeden
Ik moet mezelf voor je behoeden

Ik wil je echt niet meer
En het zal me lukken deze keer

De eerste stap is al gezet
Vaarwel mijn lieve, trouwe sigaret!

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:35

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Sandra wrote:
"Nico en Tine"

Ik heb 23 jaar gedacht dat Nico en Tine vrienden waren van mij.
tot iemand tegen me zei: "Vrienden ach hou nu toch op, het grootste deel van Nico en Tine zit voornamelijk in je kop"

Ik ben er over gaan denken en zat er soms iets van waarheid in?
Ach Nico en Tine waren er altijd en zonder hun had ik het nooit naar mijn zin.

Toen ik Nico en Tine pas kon zag ik ze af en toe ,
maar in de loop der jaren groeiden we steeds vaker naar elkaar toe.

Nico en Tine moesten ook overal mee naar toe : naar de winkels, op visite uit eten noem het maar op ,
en nu werd me even verteld die 2 zitten merendeels in je kop?

Ik ging toch twijfelen en kocht een boek hoe ik van Nico en Tine af kon komen .
Maar toch verschenen Nico en Tine nog steeds in mijn dromen.

Maar het boek deed me beseffen Nico en Tine dat waren mijn vrienden niet. Want welke vrienden gunnen je nu kans op vreselijke ziektes en veel verdriet?

Dus mede door het boek heb ik Nico en Tine vaarwel gezegd ,
En alles wat met Nico en Tine te maken had heel ver weg gelegd.

Ik dacht dat een leven zonder Nico en Tine niet leuk zou zijn
Nou de waarheid is juist zonder Nico en Tine is mijn leven heel fijn

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:36

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Mieke/Wanhoop wrote:
"Sigaretje"

Sigaretje,

Je bent jaren mijn bondgenoot geweest
Je gaf troost toen ik het nodig had het meest
Je verstopte mijn onhandigheid
Verteerde met mij verlegenheid

Ik voelde me stoer met jou tussen mijn lippen
Je was baken die me beschermde tegen klippen
Jaren heb ik voor je gevochten
Tegen al die stomme pers-gedrochten

En . ..Tegen al die mensen die je zeggen
Dat die beste vriend je vroeger neer kan leggen.
Nooit heb ik die wandrochten geloofd
JIJ had me immers alleen leuke dingen beloofd

En toen heb je eerst Pierre meegenomen
Dit jaar moest er Christian OOK aan geloven
Stilaan doe je ook mij slecht funktionneren
Probeer je ook mijn leven te beheren

Mijn dochters lijden door je aanwezigheid
Je steelt mijn fysieke jeugdigheid
Naar een winkel zoek ik in paniek
Jou niet bij me hebben maakt me ziek

Dit is voor mij geen vriendschap meer
Als jij alleen maar op mijn lichaam teert
Ik wil niet langer slaaf zijn van jou
Mijn leven laat je immers koud

DAAROM zal ik tegen je vechten
JIJ zal me niet meer knechten
Mijn lichaam zal om je schreeuwen
Ieder uur zonder jou wordt eeuwen

Maar een vriend als jij wil ik NIET MEER HEBBEN

Dag sigaret,
TOT NOOIT MEER ………………STOMME SIGARET

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:37

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Frank16-9(2002) wrote:
Bergbeklimmen

Weten jullie welke vergelijking ik wel 'ns maak voor mezelf? Alsof we hier op het forum samen aan het bergbeklimmen zijn. Een aantal van ons is al op de top en roept zo af en toe (een enkeling heel vaak) eens iets naar beneden. Over hoe mooi het is en hoe ze van het prachtige uitzicht genieten. Vaak wijzen ze de klimmers die al een eindje gevorderd zijn op de gevaren die er toch nog zijn in het laatste stukje naar de top. Want iedereen weet dat de moeilijkheid van deze berg het beginstuk is. Als je wat hoger bent wordt de klim wat makkelijker. Maar wel met een aantal onverwachte gevaren.

Er zijn klimmers bij die hun eigen route kiezen. Zo af en toe zie je ze op een helling verschijnen, roepen dat het goed gaat, waarna ze weer verdwijnen om na een tijdje zomaar weer op te duiken. Of niet. Ze kiezen hun eigen hulpmiddelen en doen het voor een groot deel op eigen kracht. Een deel haalt de top, van een ander deel wordt nooit meer iets vernomen.

Er zijn er ook die klimmen samen. Soms van te voren afgesproken, soms ontmoeten ze elkaar aan de voet van de berg en beginnen gezamenlijk aan de tocht. Vaak ontstaat er tussen de gezamenlijke klimmers een soort band. In de trant van wij doen het samen.

Je ziet ook allerlei verschillende hulpmiddelen bij de klimmers. De ene klimt zonder hulpmiddelen, de ander gebruikt touwen, haken, speciale voeding, kauwgom, pleisters. Zelfs het gebruik van moderne lasertechnieken komt voor. Kortom alles wat nodig kan zijn om de top te bereiken. Vaak wordt er gewezen op een winkeltje waar (even voor de Vlaamse lezers: gratis! we blijven Nederlanders nietwaar) een speciaal metertje kan worden verkregen waarmee zeer nauwkeurig de positie bepaald kan worden.

Sommige klimmers zijn goed voorbereid en zijn al een tijdje aan het trainen, anderen beginnen onvoorbereid. Weer anderen zijn nerveus, vragen zich af of ze het wel kunnen.
Tijdens de klim blijkt dat sommigen "talent" hebben, en vrij gemakkelijk (althans op het gezicht) naar boven klimmen. Anderen hebben het heel zwaar en klimmen op het tandvlees verder, vastbesloten de top te halen.

Het leukste van alles is dat vrijwel iedereen, die met de klim bezig is, elkaar aanmoedigt. Ervaringen worden uitgewisseld, en adviezen worden gegeven over hoe een volgend gedeelte overwonnen kan worden
.
Soms valt er wel eens iemand naar beneden. Als de "valler" goed gezekerd is, wordt hij door een medeklimmer weer omhoog getrokken, en kan de klim hervat worden. Er valt ook wel eens iemand echt helemaal naar beneden. Door de blessures, die dan worden opgelopen, lukt het niet om weer voldoende moed en (wils)kracht te verzamelen om de klim opnieuw te beginnen, ondanks alle hulp en steun. Vaak blijven deze mensen wel in de buurt van de voet van de berg. Want iedereen die eenmaal op de berg is geweest, wil uiteindelijk toch de top ervan bereiken. Sommige ontpoppen zich als echte supporters en schreeuwen de longen uit hun lijf.

En of het nou druk is of rustig op de berg, uiteindelijk iedereen streeft hetzelfde doel na.
Elkaar aan het wankelen brengen is alleen maar een extra risico. Daar zit niemand op te wachten.

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:39

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Noor wrote:
Noor, Ut verhaal

Ik was 14 jaar toen ik hem voor het eerst echt ontmoette. Ik had hem al wel vaker gezien in gezelschap van anderen maar zelf nog geen kennis gemaakt. Ik was wel onder de indruk van zijn verschijning: lang, strak ik het vel en het leek me een hele eer om met hem om te gaan.
Ik weet het nog goed: we zaten met een stel klasgenoten op een terrasje in de zon en een van hen zei tegen me: ik stel je even aan hem voor.
Wow… eindelijk was het zover. Gelijk heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en heb hem mee naar huis genomen. Mn ouders waren niet thuis en we zijn samen op het balkon gaan zitten.
Eindelijk was hij van mij!! Het duizelde me letterlijk.

Hij was wel een allemansvriend…. Soms had ik hem voor me alleen, soms moest ik hem delen met een van mijn vriendinnen. Dat vond ik geen probleem want als ik hem nodig had was hij er altijd !!!
We hebben vele jaren lief en leed gedeeld.
Maar op een gegeven moment begon ik last van hem te krijgen, ondanks alles wat hij voor me deed.
Hij liep regelmatig in de weg. Zelfs na de sex met een lekker ding moest en zou hij zich er toch weer mee bemoeien. Zat ik in de kroeg dan liet hij me geen moment met rust. Had ik een vergadering dan probeerde hij mn aandacht te trekken en vroeg me zachtjes wanneer het nu eindelijk eens pauze was.
Bovendien moest ik altijd overal betalen voor hem.

Dit werkte op den duur niet meer. Hij nam me zo in beslag dat ik geen moment meer alleen was. Ik kreeg problemen met vrienden en mn relatie, want ik trok me steeds meer terug om maar bij hem te kunnen zijn.
Ik werd ziek van het alsmaar op tochtige hoekjes staan met hem, want in gezelschap kon ik me niet meer met hem vertonen omdat bijna niemand in mijn omgeving hem nog kon uitstaan vanwege alle aandacht die hij vroeg.

Wat had hij me nu eigenlijk al die jaren opgeleverd?
In feit had hij me meer gekost dan opgeleverd.
Geld, aandacht, gezondheidsproblemen…… hhmmm een heel fout vriendje dus.
Waarom had ik dat niet eerder gezien? Was ik zo verblind geweest? Alles wat telde was HIJ, HIJ, HIJ.
Hij vroeg zich nooit af hoe ik me voelde…. Bah wat een opdringerig type eigenlijk.

Ik ben naar hem toegegaan en heb gezegd: vanaf nu is het afgelopen. Ik ga weer kiezen voor mezelf. Ik ga uit eten zonder jou, naar de kroeg zonder jou, bijkletsen met vrienden zonder jou, lastige problemen oplossen zonder jou, bekijk het maar!!!

Het is af en toe nog moeilijk om zonder hem verder te gaan. Zoveel jaren hebben we lief en leed gedeeld, althans ik dacht dat we dat deelden, maar het was zooooo eenzijdig. HIJ wilde alle aandacht en of ik het nou wilde of niet HIJ drong zich steeds weer aan me op.
Hij probeert via vreemden en bekenden nog contact met me te krijgen. Ach kom op joh…. geef me nog een kans. Zo slecht ben ik toch niet voor je geweest? Denk eens terug aan alle mooie momenten die we samen hebben doorgebracht….
Maar NEE het is afgelopen, over, uit. Sorry maar ik heb je in de afgelopen jaren steeds weer een kans gegeven. Ik probeerde goede afspraken met je te maken. Een beperkter contact te onderhouden, je alleen op bepaalde momenten toe te laten etc. etc. Maar dat werkte niet want je hield je niet aan de afspraken en als ik je 1 vinger gaf nam je de hele hand.

Mocht je hem ergens tegenkomen…. Stop hem met zn kop in een emmer water!!
En let op!!! Hij opereert onder verschillende namen!!!
Sigaret, sjekkie, peuk, saffie……… dus je bent gewaarschuwd ;o))

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:40

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Jan_270803 wrote:
De wachtkamer

Het forum ikstop.nl lijkt nogal veel op de wachtkamer van een gemiddelde huisartsenpraktijk in Nederland. Laten we zeggen de praktijk van Dr. Arnold en Dr. Alexander.
Het rare met die wachtkamer is, dat er altijd wel mensen zitten. Het maakt niet uit op welk tijdstip van de dag je er komt. 's Ochtends om 6 uur of 's nachts om 2 uur. Soms twee bezoekers, vaak een stuk of 7 en soms zelfs meer dan 15.

Wie zie je daar?
Vrouwen en mannen. Getrouwden en samenwonenden, singles en doubles. De desperado en de charmeur. De types zeiken en niet zeiken. De klagers en de vechters. De bluffers en de stillen.
Kortom wat er op een doordeweekse marktdag op de straat loopt, je vindt het op het forum.

Het doel
Iedereen komt in de wachtkamer met 1 doel namelijk: andere sTOPPERS helpen of geholpen worden.
Tenminste dat lijkt zo in eerste instantie.
Want het zou zomaar kunnen dat meerdere mensen nog een ander doel hebben: de een wil altijd het laatste woord, de ander is aan het observeren voor zijn onderzoek, een derde is aan het flirten en een vierde voelt zich geroepen de pikorde in de wachtkamer te bepalen enzovoort.
En dat andere doel bepaalt het gedrag van veel mensen.

Het gedrag
De een zegt wel wat, de ander kijkt alleen, de volgende probeert een gesprek op gang te brengen of te houden en weer een ander gooit zijn hele hebben en houden op straat.
Er zijn er die alles kwijt willen over hun moeder, hun zoon, hun schoonvader, hun man, hun vriend, hun arts/tandarts/psycholoog etc.
Anderen voeren in alle gesprekken (on)bewust de boventoon en snoeren zo anderen de mond.
Ook heb je mensen die grof in de mond zijn en anderen die te aardig zijn.
Sommigen laten zacht een poepie: je hoort het niet, maar ruikt het wel (of is het de lang niet gewassen jas van je buurman?)
Dan zijn er nog mensen die contact proberen te leggen, die meelevend zijn, die willen luisteren, die willen helpen enzovoort. En er zijn altijd behulpzame figuren die de koffie rond delen.
En wat de één als vervelend en bemoeizuchtig ervaart, vindt de ander onontbeerlijk gezellig.
Er zijn er met lange tenen, met kromme tenen en zelfs zonder tenen. Maar gelukkig is tegenwoordig voor iedere soort voet aangepast schoeisel te krijgen. Je moet ze alleen even passen voor je ze aantrekt. En wat er ook gezegd of gedaan wordt, alles onder de triomf van het nix 1) : "moet kunnen"

De hokjes
Als je een poosje hebt zitten kijken, kun je mensen indelen in hokjes. Die daar denkt alleen maar aan sex, die daar in de hoek is een zeikerd zeg. Goh, dat is een lief vrouwtje. Wat een eikel daar op die bank zeg.
Vervolgens kun je, als je ze allemaal een keer hebt horen praten (de manier waarop en waarover) het hokjes-plaatsen soms helemaal over doen. Blijkt helemaal niets van te kloppen.
Soms denk je: "Had de dokter nu maar hoekjes gemaakt voor de lolschoppers en een hoekje voor de klagers en een hoekje voor de flirters en een hoekje voor de uitlokkers"
Maar ja, daar begint de dokter niet aan. Dat zijn niet de belangen van de dokter. Of zou de dokter Big Brother spelen?

De botsing
Over het algemeen zijn het allemaal onbekende mensen waarmee je op dat moment moet zien om te gaan. Je zal ze een poosje moeten dulden, totdat je aan de beurt bent en die ellendige wachtkamer uit kan.
Je kunt proberen die mensen jouw wil op te leggen, maar wat denk je: gaat dat lukken?
Je kunt proberen iemand te overtuigen van jouw normen en waarden, maar kan je dat niet beter in een 1 op 1 gesprek doen?
Iedereen heeft een ander belang en iedereen vindt dat ie gelijk heeft. Dat wordt lastig.
Daarom valt er wel eens een lelijk woord in de wachtkamer. Er ontstaan zelfs wel eens vechtpartijen. (Maar dat is niet hier hoor. Dat gebeurt alleen in achterstandswijken enzo)
Tegenwoordig hebben de dokters wel een paar assistenten in dienst die als het te gek wordt iemand de mond kunnen snoeren. En ach, als er met modder wordt gegooid, dan loopt uiteindelijk iedereen in die wachtkamer maar wat aan te modderen.

De wachttijd.
Ik weet wel, ik zit hier tijdelijk.
Toch vraag ik me wel eens af wat doe ik hier eigenlijk. Het duurt zo gruwelijk lang.
En dan denk ik, ik kan beter morgen of volgende week of volgende maand terugkomen.
Maar dan nog.
Eigenlijk hoor ik nooit een belletje of een mooie stem: volgende patiënt.

Het belletje
Wacht eens. Het belletje lijkt verrek veel op een kwartje.
Ik word niet binnen geroepen door de dokter.
Ik word niet na de behandeling naar huis gestuurd.
Gaat u hier maar zitten mevrouw, ik zit hier al zes maanden en ik ben nog steeds niet bij de dokter binnen geroepen.
En bij nader inzien hou ik niet zo van wachtkamers.

©Jan_270803

1) Met de term "triomf van het nix" citeer ik Ricardo.
http://www.amsterdamsebinnenstad.nl/binnenstad/175/ricardo.html

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:40

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
onbekend wrote:
Gansfeiten, geschreven door ?

Gansfeit één:
Omdat elke gans zijn vleugels uitslaat creëert hij een draagvlak voor de vogels die volgen. Door te vliegen in een "V" formatie, voegt de hele groep 71% meer vliegpotentieel toe dan als de gans alleen vliegt.

Les voor de mensen:
Mensen die een gelijk doel nastreven en een gevoel van gemeenschap hebben, kunnen sneller en gemakkelijker hun doel bereiken omdat ze voortbewegen in het kielzog van elkaar.

-------------------------------------------------
Gansfeit twee:
Als een gans uit de "V" formatie raakt, dan voelt hij een onverwachtse luchtweerstand van het alleen vliegen. De gans zal zich dan snel weer bij de formatie voegen om het voordeel van de opstijgende kracht van de vogel die voor hem vliegt te voelen.

Les voor de mensen:
Als we evenveel verstand hebben als een gans blijven we samen met degenen die onze doelen delen. We zullen bereid zijn hun hulp te accepteren en zullen ook onze hulp aan hen geven.

-------------------------------------------------
Gansfeit drie:
Als de gans die aan kop vliegt moe wordt, neemt een andere gans zijn positie in.

Les voor de mensen:
Het loont als we om beurten de moeilijke taken op ons nemen en het leiderschap delen. Net als de ganzen zijn mensen afhankelijk van elkaars vaardigheden, capaciteiten, talenten en middelen.

-------------------------------------------------
Gansfeit vier:
De ganzen die in de formatie vliegen roepen naar de ganzen aan kop om hen aan te moedigen hun snelheid te behouden.

Les voor de mensen:
Ook mensen kunnen een wisselwerking creëren om elkaar te blijven motiveren.
In groepen waar men elkaar aanmoedigt, is de productie veel hoger.

-------------------------------------------------
Gansfeit vijf:
Als een gans ziek wordt, gewond raakt of neergeschoten wordt, verlaten twee andere ganzen de formatie en volgen deze gans om hem te helpen en te beschermen.
Ze blijven bij de gans totdat deze doodgaat of weer in staat is om te vliegen. Dan sluiten zij zich aan bij een andere formatie of halen de groep weer in.

Les voor de mensen:
Als we evenveel verstand als de ganzen hebben, dan zullen we elkaar bij staan in goede én slechte tijden

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:41

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Maarten wrote:
Dansende beertjes

Iedereen kent ze wel. Die dansende beren. Die dansen op de maat van de
muziek. Je ziet ze nog vaak in Oost Europa. Met een ketting door de neus.
Maar weet je hoe dat geleerd wordt, dat dansen.

De beer staat in een kooi. Die kooi heeft een ijzeren vloer. En onder die
ijzeren vloer, staat een gas-brander. Elke dag komt het baasje en stookt de
vloer heet. Zo heet dat op een gegeven moment die beer zijn voetjes begint
op te tillen. Eerst de linkse en dan de rechtse. En op dat moment pakt de
baas zijn viool en begint te spelen. Hij speelt de mooiste muziek. En de
beer tilt zijn voetjes op. Eerst de linkse en dan de rechtse.
Dit doet zijn baasje elke dag. Vloer heet stoken. Beer voelt voeten
verbranden dus tilt de voetjes op. En de baas begint te spelen. En te spelen
en te spelen.

Maar op een dag gebeurt er iets. Het baasje stookt de vloer niet heet. Maar
pakt zijn viool en begint te spelen, en te spelen en te spelen. En de beer,
de beer voelt zijn voetjes heet worden, hij voelt ze pijn doen. Pijn alsof
ze verbranden en begint te dansen en te dansen. Hij tilt zijn voetjes op
eerste de linkse dan de rechtse.
Maar die pijn is niet echt, de vloer is niet meer heet. En de beer hoeft
niet meer te dansen.

En dat hebben wij gedaan met het roken. Altijd die peuk erin. Bij elke
gelegenheid. Als we iets goeds gedaan hebben, als we ons verdrietig voelen.
Als we tot rust komen of extra energie nodig hadden. Elke dag stookte we de
vloer onder onze voeten heet. En stonden we te dansen op de maat van de
muziek. De muziek des levens.

Wanneer zullen we verlost zijn van die peuken. Als we ons realiseren dat de
vloer niet meer heet gestookt wordt en dat we niet meer hoeven te dansen. Te
dansen op de maat van de muziek.

Daarom loop ik met een klein beertje rond. En elke keer als ik zin heb in
een peuk. Na al die weken, maanden misschien wel jaren. Dan weet ik dat het
niet echt is. De vloer wordt niet meer heet gestookt. Ik hoef niet meer te
roken.

Maarten.

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:42

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Jasper wrote:
Smoezen- en valkuilen

Hieronder is een verzameling van alle veelgebruikte smoezen die mensen kunnen gebruiken om toch maar stug door te kunnen blijven roken. Wees wijs, trap er niet in en denk eerst goed na voordat je onderstaande smoezen gaat gebruiken.

* Je wordt er dik van... dus ik ga weer roken.
* Ben al zolang gestopt, kan wel weer een keer beginnen .
* Nou ik hoest nog steeds als een zeehond... zie je wel stoppen roken helpt helemaal niet.
* Ik ga ook een experiment doen, net als Allen Carr. Als hij 2 maanden kan roken, dan kan ik het ook!!!!!
* koffie zonder sigaret is geen koffiedrinken.
* Ik ga maar weer roken want dan is mijn stoelgang beter.
* Ik rook gewoon niet over mijn longen
* Meeroken is gevaarlijker dan roken... een aangezien er nog veel te veel mensen om mij heen roken doe ik 't zelf ook maar weer.
* Ik ben nog jong zat. Ik kan altijd nog stoppen!
* 't Wordt tegenwoordig altijd zooooooo laat. Vroeger was het altijd: nog één sigaretje en dan gaan we. Helaas kan dat niet meer. We blijven dus overal plakken, kunnen niet meer weg komen! Slaaptekort, bah! Toch maar weer een sigaret en daarna lekker slapen!
* Ik word altijd zo rustig van een peuk!
* Ik word zo ongezellig als ik niet MAG roken....
* Ik ben nu al zolang gestopt, kan er wel eentje opsteken nu, dat kan helemaal geen kwaad
* ..ik heb immers ook al aangetoond dat ik kán stoppen. (Mocht het fout gaan...)
* Het vergt tegenwoordig karakter om te blijven roken, we zijn echte rebellen.
Ik ben 6,5 mnd. gestopt, nu ga ik ze ff weer lekker 6,5 mnd. over de longen gieren,dan val ik ook gelijk weer wat af.
* Ik heb het benauwd, laat ik maar gaan roken dan gaat het weer over.
* Nu ik een tijdje gestopt ben met roken hoest ik meer dan ooit. (Want mijn trilhaartjes in mijn luchtwegen vechten zich eindelijk vrij, en stoten die gore zooi eindelijk af omdat dat eens een keer kán.) Als dit volgende week niet over is, ga ik maar weer roken. Want dit kan ook niet goed zijn.
Ach, ik heb eigenlijk nooit lichamelijke last van roken gehad. Ik zal wel sterke longen hebben dus kan het voor mij geen kwaad.
* Ik vind roken zo sexie. Freud zou uit zijn dak gaan.
* Na 35 jaar is het toch te laat! Heeft nu toch geen zin meer om te stoppen.
* Ik sport veel, eet gezond en ben niet te dik, dus een slechtere eigenschap mag een mens toch wel hebben.
* Tegenwoordig is zoveel slecht, het is toch mijn leven!!
* Eentje proberen om te kijken of ik het nog lekker vindt, en dan houdt die sigaretobsessie vast wel op!
* Als je duizelig wordt (dat gebeurd een enkele keer), moet je meteen een sigaret opsteken , want daar heb je behoefte aan .
* Oh hier kan ik roken, want niemand kent me en niemand weet dat ik gestopt ben.
* Na 4 maanden niets rookt mijn collega er 1 per dag, al een week zonder probleem. Kom er dus gezellig bij, het kan echt geen kwaad.
* Niet-rokers ergeren zich aan alles en nog wat, vooral aan rokers. Rokers ergeren zich aan niets, behalve aan zeurende niet-rokers!
* ik rook alleen in de vakantie want dan is de shag veel goedkoper dan bij ons. Dan kan het wel even.
* Ik ruik te goed nu ik gestopt ben, en daar word ik soms zo misselijk van. Ik moet wel weer gaan roken.
* Roken doodt bacteriën en daarom ben ik niet zo vaak ziek.
* Ik laat me door de overheid of mijn baas niet mijn sigaretje afpakken, ik rook lekker door.
* Mijn grootvader was oud toen hij stierf, hij rookte als een ketter. Mijn moeder was jong toen ze stierf, nooit gerookt, maar wel kanker. Waarom zou ik stoppen?

Met dank aan alle leden van het forum die hun bijdrage geleverd hebben !

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:43

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
Docky wrote:
"Struikelmutsen en huppelklazen"

Struikelmutsen, huppelklazen
Allemaal behoren we tot dezelfde groep dwazen
Die dachten als kind
Die sigaret wordt mijn beste vrind
Nu later beseffen we zeker en gewis
Wat een g*re leugenaar 't is
Die sigaret met z'n slanke lijf

Ja, tuurlijk, hij blijft je altijd 'trouw'
Maar hij is helemaal niet goed voor jou
Veel mensen gingen ons voor
En hadden die peuk wél door
Liegen en bedriegen is zijn vak
En je krijgt er 25 in één pak

Dus stoppen is een goed besluit
En maken we die peuk massaal voorgoed uit
8 november '06 wordt mijn grote dag
Dat ik weer gezondheid in mijn leven begroeten mag
Er zijn hier heel veel 'maatjes'
Die ons en mij helpen met hun praatjes

Dus iedereen die nu zit te kreunen
Kom op, er zijn er veel die je kunnen steunen
Zeg je 'vriend' voorgoed vaarwel
En kom gauw uit die 'hel'
De hel die roken heet

Dus zijn er meer die willen stoppen
Zet die stap en meld je aan
Met z'n allen gaan we er stevig tegenaan
Misschien komen er moeilijke dagen
Maar dan kunnen we hier om hulp vragen

En lieve mensen maak jullie niet zo kwaad
Er zijn er een heleboel die zitten te wachten op jullie goede raad
En iedereen voert dezelfde strijd
In korte of in lange tijd
Met vallen en met opstaan
Soms met een lach of met een traan

Winnen kunnen we allemaal

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:44

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
jelle wrote:
Oh wat fijn!! Achter de wolken schijnt de zon...(mijn geluk)

Hoi,

Ruim 4 maanden geleden ben ik, wat impulsief, gestopt met roken. Nou ja, impulsief, ik had al meerdere halfslachtige stoppogingen achter de rug, was al lang bezig met het waarom van het roken, maar het stoppen zelf besloot ik op een zondagavond, met vriendin, buiten, onder het genot van een glaasje wijn, per direct. (ben 36, rook zo'n 20 jaar en heb 2 dochters van 1 en 2 en dat telt mee)

Allerlei argumenten heb je nodig om de eerste dagen, weken en maanden door te komen. Het levert geld op, je leeft wat langer, je kleren stinken niet meer, je hoeft nooit meer van wc-papier en oude peuken een shaggie te rollen, je bent nooit meer je vuur kwijt en je hoeft nooit meer tijdens het autorijden te zoeken naar je peuk die tijdens het schakelen uit je vingers is gevallen en die misschien ergens tussen het rempedaal en de koppeling ligt. Ach, en wat nostalgischer, je staat niet meer buiten met al die andere gezellige rokers te vernikkelen van de kou.

Maar nu, na ruim 4 maanden, (die 3-maandendip was trouwens waardeloos, en er zal nog wel eens zoiets komen) het hoeft allemaal niet meer! Ik ben verlost! Ik zou wel kunnen roken nu, maar ik heb er nauwelijks trek meer in. Nu. De vaste rookmomenten (en dat waren er zo'n 20 per dag) denk ik er niet meer aan. Ik zie collega's buiten staan, huiver niet bij de gedachte dat ook in nederland straks niet meer in de kroeg gerookt mag worden, rokers bij praatpalen zien er erg zielig uit, en m'n vriendin, die heel weinig rookt, soms dagen niet, loopt toch nu en dan naar buiten om even een sigaret te roken. En ook dat nu en dan roken hoeft niet meer. Ik heb op m'n 75-ste helemaal geen zin om weer te gaan roken!

Tuurlijk vind ik het nog steeds gezellig, helemaal met wat alcohol, kachel aan, in de kroeg, na het sporten, in de pauze. Maar ik zit er net zo gezellig bij zonder die rook te inhaleren. Je weet je echt wel een houding te geven, nog sterker, de rokers die het even niet weten en beginnen te roken zien er niet echt zelfverzekerd uit.

Ik hoop dat alle netgestopten die dit lezen en niet snappen hoe ze ooit de rest van hun leven niet meer mogen roken het geduld op kunnen brengen dat niet-roken toch een tijdje vol te houden, dat gevoel van die rook die je longen ingezogen moet worden verdwijnt echt, en het gerochel en gehoest de eerste weken ook, en die slapeloosheid ook, en al die andere tijdelijke kwaaltjes ook. En doe het voor jezelf, verlos jezelf van een gewoonte die nauwelijks uit te leggen valt. Geniet van je vrijheid! Ik heb heel veel op dit forum gelezen, dat hielp echt, daarnaast iets te veel pac-man gespeelt, sta meer dan 50x in de top 100, maar het was het waard!

Groet,
Jelle

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:46

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
JohnMoos wrote:

Veel mensen willen niet onder ogen zien dat stoppen met roken iets is dat je met toewijding moet doen, en niet zingend met twee vingers in je neus "even" doet. Je moet er écht voor gaan of anders vergeten.

Ik heb voor mezelf even de "vijanden" op een rijtje gezet die je moet bevechten om de overwinning te behalen. In de volgorde dat je ze tegenkomt dus..

1. Angst.

Ja dat lees je goed. Het is de angst om het roken op te geven. De angst een "maatje" te gaan missen. De angst dat je het niet kan. De angst dat je het niet volhoudt. De angst de eerste stap te zetten..

Natuurlijk is die angst niets anders dan de verslaving die je probeert tegen te houden. Je bent niet écht bang, maar je gebruikt de angst omdat je eigenlijk geen zin hebt het gevecht tegen de verslaving aan te gaan. Het is geen angst - het is gemakzucht! Overwin deze vijand en je bent klaar om serieus met roken te stoppen. Je moet niet meer bang zijn, en klaar staan deze vijand voor altijd uit te bannen. Hij lijkt eerst een briesende berg, maar later blijkt dat het maar een molshoop was...

2. Zwakte.

Nadat de angst overwonnen is, kom je de volgende vijand tegen... zwakte. Zwakte laat je toegefelijk zijn. Je denkt dat je het toch niet redt, dus waarom zou je jezelf zo "martelen". Zwakte laat je opgeven terwijl je door moet zetten. Er is maar één manier om deze vijand het hoofd te bieden... volhouden. Bijt je vast in het niet roken als de bekende fox-terrier en laat niet los - ook al krijg je van alle kanten signalen (meestal door jezelf gegenereerd) dat het zóóóó zwaar is. Koppigheid en doorzettingsvermogen zullen deze vijand verslaan...

3. Overmoed.

Je hebt nu de angst en de zwake overwonnen. Je voelt je heel wat, want je hebt bewezen dat je kan stoppen met roken. Je komt nu je volgende vijand tegen - overmoed. Overmoed doet je denken dat je er al bent. Als je dan een "dip" krijgt, komt die des te harder aan. Overmoed doet je denken dat je er wel ééntje kan nemen, want het stoppen ging toch makkelijk. Overmoed doet je denken dat je alles overwonnen hebt en nooit meer kan struikelen..

Er zijn veel manieren waarop je overmoed kan bestrijden, maar er is er één die altijd werkt - bescheidenheid. Bescheidenheid doet je beseffen dat je zwakke momenten kan hebben. Bescheidenheid laat je niet snoeven op je overwinning en laat je niet in slaap sukkelen, zodat moeilijke momenten als donderslag bij heldere hemel komen. Bescheidenheid doet je beseffen dat je altijd alert moet blijven...

4. Nonchalance.

Nonchalance doet je denken dat je tot de gestopten behoort, en laat je alertheid verzwakken. Verwar het niet met overmoed. Overmoed doet je onoverwinnelijk voelen, terwijl nonchalance de boel laat "versloffen". In situaties in de toekomst zal je af en toe "nee" moeten verkopen op momenten met zwakte. Als je uit nonchalance de alertheid heb laten verwakken, dan ga je snel denken dat het geen kwaad kan af en toe iets toe te geven. Je handelt dus niet uit overmoed, maar uit een "been here - done that" gevoel... Je laat je stoppen verslonzen, en een trugval kan het gevolg zijn..

De bestrijding van nonchalance is uiteraard... alertheid. Mensen die gestopt zijn met roken zijn ex-verslaafden. Ze zullen voor de rest van hun leven alert moeten zijn om niet in de valkuilen te trappen die elke verslaafde tegenkomt..

5. Nostalgie.

De laaste vijand, en ééntje die je nooit helemaal zal kunnen overwinnen en altijd zal moeten bestrijden. Je gaat zaken uit het verleden (het roken dus) ten onrechte idealiseren. Je zet een rose bril op en ziet alleen nog maar de leuke momenten. Je wordt blind voor al de nadelen voor je gezondheid en.....ach je weet het wel. Je gaat denken dat het allemaal tóch niet zo erg was en dat je misschien na een jaartje weer opnieuw kan stoppen. Kortom - het smoezenboek wordt uit de kast gehaald en de smoezen worden steeds mooier en overtuigender. Daarnaast ga je het gevoel krijgen dat je het niet "trekt", dat het allemaal te "zwaar" is. Uiteraard is dat helemaal niet waar,anders was je nooit die eerste maanden door gekomen, maar een mens is heel goed in het zichzelf iets aanpraten...

Waarmee bestrijd je nostalgie? Met realisme natuurlijk! Realisme doet die mooie roze beelden op slag vervluchtigen! Je bent niet voor niets gestopt. Daar had je een héél goede reden voor! Die sigaret is helemaal niet "gezellig". Het is een dodelijk, stinkend, walmend onding waar je jaren zwaar verslaafd aan bent geweest en die je een stuk van je leven, je geld, je geestelijke gezondheid en je gezondheid gekost heeft. Een zeer zware prijs voor wat alleen maar het onderhouden van een verslaving is. Een verschrikkelijke prijs voor wat kunstmatige "gezelligheid". Je kan denken dat je die sigaret nodig hebt, maar miljoenen mensen fuctioneren prima zonder sigaret - dus jij ook! Zie dat nu maar gewoon onder ogen..... Basta!

Affijn - dit heb ik dus even voor mezelf op een rijtje gezet. Andere mensen komen misschien weer andere vijanden tegen.

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:48

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
JohnMoos wrote:
Stoppen met roken is winnen!!

Waarom zeg ik dat? Dat zal ik jullie vertellen..

Allemaal hebben jullie het verhaal van Jan gelezen (diegenen die dat nog niet gedaan hebben - schaam je en ga het gauw inhalen). Dit verhaal laat je zien hoe erg het kan zijn als je te laat beseft dat je had moeten stoppen. Ik zal hier nier verder op ingaan, want Jan kan dat veel beter dan ik...

Net zoals zovelen was ik een "happy" roker. Mijn sigaretje was een onafscheidelijke vriend. Natuurlijk wist ik best dat het schadelijk was, maar wie dan leeft wie dan zorgt. Ik dacht dat het allemaal niet zo'n vaart zou lopen, kortom - alle smoezen uit het smoezenboek passeerden de revú. Na verloop van tijd begon ik echter het roken wat minder lekker te vinden. Vreemd.. Sigaretten gingen half opgerookt de asbak in, en de tussenpozen werden groter. Ik begon te denken dat stoppen misschien helemaal niet zo'n slecht idee was. Misschien had ik onbewust in de gaten wat er stond te gebeuren.

Vorig jaar tijdens de lente en zomer merkte ik dat mijn benen zo vermoeid aanvoelden. Eerst deed ik het nog af met de smoes dat mijn conditie niet "je van het" was, maar langzamerhand ging die vermoeidheid over in pijn in de kuiten. 'S-avonds merkte ik dat ik niet even lui op de bank kon liggen. Mijn benen waren hypergevoelig en in geen enkele houding kon ik ze rustig laten liggen. Overdag nam de pijn in mijn kuiten toe, totdat ik op een gegeven moment niet verder dan een kilometer of wat kon lopen voordat ik moest rusten om de pijn weg te laten trekken..

Uiteraard was dat geen goed teken, dus maar een afspraak gemaakt met de huisarts. Die herkende mijn klachten meteen. "Meneer u heeft last van wat men etalagebenen noemt" was zijn diagnose. "Ik geef u meteen een verwijsbriefje voor de vaatchirurg". En daar ging ik dan - op naar het ziekenhuis. Op 15 augustus.. De datum staat in mijn geheugen gegrift. Daar aangekomen werd een bloeddrukmeting gedaan aan armen en benen. Het hart werd gecontroleerd, alsmede de aderen naar de hersenen. Daarna was het tijd voor een vragenlijstje over leefgewoonten - en ja, ook over roken. De assistente vertok met de gegevens, en na enige tijd werd de deur geopend door de vaatchirurg. Met de uitslag voor zich ging tegenover mij zitten.

"Tja - ik zal er geen doekjes om winden", zei hij. "Ik heet u welkom in het land der vaatpatiënten" Na deze openingszin keek hij me aan. "De doorbloeding in uw benen is niet goed door vernauwde bloedvaten" Hij keek de gegevens door. "Opereren of dotteren is nog niet nodig, maar ik zal u wel medicijnen geven". Hij vervolgde: "Die medicijnen zullen echter niet veel uithalen als u niet iets heel belangrijks gaat doen". Uiteraard voelde ik al waar het naartoe ging. Hij keek ernstig. "U moet direct stoppen met roken". Daar had je het dus! "Als u dat niet doet zie ik u binnen een jaar terug met veel ernstiger klachten - de keuze is aan u". Hij knikte me toe "Ik zie u binnen een jaar terug voor een tweede contróle - of... eerder als u niet stopt met roken".

Tja - daar had je het dus.. Zoals gezegd had ik al overwogen om te stoppen, en nu had ik dus nog eens een extra motivatie - een stok achter de deur... Uit onverwachte hoek kreeg ik ook nog eens support. Mijn vriendin bekende dat zij ook al een poosje met het idee liep om te stoppen en stelde voor het dan maar samen te doen.. Dat was een mooie opsteker.. Besloten werd dat we oprookten wat we nog in huis hadden en dat we dan definitief zouden stoppen..

En 25 augustus was het dan zo ver. We stopten beiden om pakweg 12 uur 's-middags. Over het stoppen hoef ik niet uit te weiden. De verhalen zijn hier van en door elke stopper te lezen. Hooguit kan ik zeggen dat het niet meeviel, maar dat het héél wat minder lastig was dan ik gedacht had...

En nu ben ik dan bijna een jaar verder. Het stoppen is een succes. Natuurlijk voel je wel eens een behoefte - en dat zal waarschijnlijk de rest van je leven zo zijn. Je blijft de rest van je leven gewoon een ex-verslaafde. Die behoefte/trek is er echter maar heel zelden, en dan ook nog eens helemaal niet sterk - zodat je het gemakkelijk van je af zet. Een minuutje of wat later is het dan verdwenen. Dat kost dus geen enkele moeite meer..

Op 1 augustus 2007 -bijna een jaar later- kreeg ik de follow-up van het onderzoek...

Ik ging er best wel zenuwachtig naar toe, maar dat bleek helemaal niet nodig.. Toen ik voor hem ging zitten was zijn eerste vraag: "En? Hoe gaat het stoppen met roken?". Ik vertelde hem dat ik nu al bijna een jaar rookvrij was. Hij keek verrast op. "Dat hoor ik niet vaak" - was zijn commentaar. "Dat is verheugend nieuws - gefeliciteerd". Hij keek heel tevreden. We werken nog wat zaken door, maar ik zal het verhaal niet te lang maken. Het doet me genoegen jullie te kunnen mededelen dat ik vanaf 1 augustus 2007 patiënt-af ben. Het stoppen met roken heeft een dusdanig gunstige invloed gehad dat ik me als genezen mag beschouwen. Ik zal de rest van mijn leven wel ietwat stijve benen overhouden (de vernauwing zal niet helemaal weg te krijgen zijn - maar is niet langer schadelijk en behoeft absoluut geen verdere behandeling). Wandelen, fietsen, rennnen, enzovoorts kan ik weer helemaal als vanouds, alsof ik niets meer mankeer - hetgeen natuurlijk ook zo is. Als extra bonus kreeg ik van de vaatchirurg te horen dat ik door te stoppen minstens tien jaar aan mijn leven heb toegevoegd. Daar was hij heel stellig in. Tja - wie ben ik om dat tegen te spreken?

Ik ging huppelend op mijn nieuw aangeschafte teenslippertjes (Havaianas) het ziekenhuis uit, om -naar ik hoop- het héél lange tijd niet meer van binnen te zien.. :wink:

Kijk - zó kan stoppen met roken dus zijn he? Daar doe je het allemaal voor!! Mooi toch, niet dan?

Wat wil ik dus met mijn verhaal zeggen? Mensen - het is NOOIT te laat om te stoppen. Je kan er enorm veel mee winnen. Ook al merk je het (nog) niet. Ik heb mijn gezondheid weer terug gewonnen! Dat is meer dan ik had mogen verwachten, en ben er zielsgelukkig mee... En die sigaret? Die zal nooit meer een rol in mijn leven spelen. Die heeft me bijna te pakken gehad - had me bijna langzaam vermoord, maar ik ben ontsnapt uit de klauwen van de verslaving - en ben voor de rest van mijn leven een vrij mens... :D

Dit was mijn ervaring. En de tip? Voor stoppen is het nooit te laat, en met volhouden is alles te winnen! :wink:

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:52

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
sandra4 wrote:

26 november dan is het zover ,dan rook ik al 4 jaar niet meer

Steeds als iemand stopt vind ik het knap , elke keer weer .

Ik weet hoe moeilijk het is en je denkt ik heb het gevoel dat ik iets mis .

Eigenlijk raar dat je iets kan missen wat slecht voor je is
en je denkt ,Het is ook niet de sigaret maar de gewoonte die ik mis .

Denk daaraan bij een moeilijk moment,
en zorg dat je alle valkuilen kent .

Ik heb mijn boek van Allen Carr aan 3 mensen te leen gegeven ,
En echt waar alle 3 hebben ze ook nog steeds een rookvrij leven.

Die 3 tellen ook al in jaren en hebben dus ook net als ik veel geld kunnen besparen .

Nu heb ik mijn boek aan Rene 25 te leen gegeven
Hij is gestopt en vanaf vandaag gaat ook zijn vrouw Isabel voor een rookvrij leven .

Ik hoop met heel mijn hart dat zij zich in het rijtje gaan aansluiten .
En kunnen zeggen

Roken??? Daar kunnen wij absoluut buiten .

Liefs Sandra4

Ma Nov 12, 2007 14:30

afbeelding van pepim

Geplaatst door Anoniem op 01/02/2010 - 12:54

Lid sinds 29 feb 2008
21 jaar 3 weken geleden gestopt
spark wrote:
Nog even en dan is het zover. Drie jaar rookloos. Ik kan het nog altijd niet geloven
Dat het me gelukt is, maar dit is wel het enige in mijn leven waar ik zelf de hand in had.
Immers als je ziek bent en van het ene gezondheid probleem in het andere valt, daar heb je
Meestal weinig invloed op. Die peuken die brengen we zelf elke dag naar onze lippen, niemand die ons dwingt. Hoogstens dat vreemde stemmetje in je hoofd wat zegt dat je
Niet zonder kunt. Larie, natuurlijk kan je zonder je moet het alleen willen.

Als je diabetes hebt is roken nog slechter voor je lijf toch deed ik dik 20 jaar vrolijk mee.
Zelfs toen ik gesommeerd werd om te stoppen schoot mijn lijf en geest in de stress, stoppen met roken. Jullie zijn compleet gek, dat kan toch niet, ik heb net te horen gekregen dat ik
Een ernstige oogziekte heb – de trigger van deze oogziekte is roken- Dan kan ik toch niet stoppen???? Ik moest alle hulptroepen inschakelen en ik kreeg een recept voor Zyban mee, wat ik nooit gebruikt heb. Twee maal las ik Carr twee keer niet uit, ben je gek, dan moet ik stoppen, dat gaat nog niet. Wel ging ik anders tegen roken aan kijken. Ging bewuster roken en wilde buiten roken en niet meer binnen. Ik ontwikkelde een enorme hoest. Een waar mensen
Je zorgelijk aan gaan kijken of je er niet misschien in blijft. Ik sliep een half jaar op de bank
Om mijn partner te ontlasten, want die kon door mijn gebulder niet slapen. Door het hoesten plaste ik regelmatig in mijn broek, ook erg gênant. Ik voelde me heel oud. En toen ik voor de zoveelste keer, midden in de nacht, met een kloppende ader in mijn hoofd op de wc zat en dacht mijn laatste uur heeft geslagen dacht ik. NU IS HET GENOEG.

Ik ga stoppen met roken. Ik rook onze voorraad nog op en dan haal ik geen nieuwe meer.
Ik vertelde het aan mijn partner, die met me mee ging doen. Als jij stopt, dan stop ik ook.
Ik had mijn pakje shag opgedraaid en had nog 4 sjaggie’s in mijn jaszak zitten. Ik zeg Sparkman vandaag is de laatste dag, morgen zijn we rook vrij. Onze laaste rookten we samen
Als een soort van vredespijpje. Vanaf die vrijdag morgen was ik een niet roker.

In het begin was ik erg vrolijk, daarna kwamen de wisselende buien en toen kwam daar de depressie. Ik was zo blij dat ik op dit forum mocht vertoeven en mijn ding kon doen.
En ik ben er van overtuigd dat mede door dit forum ik het gered heb. Steunen en gesteund worden. (helaas rookt mijn partner nog altijd)
groetjes Spark

Za Dec 01, 2007 16:57

Reactie toevoegen

Pagina's