Dagboek van een junk: stel je eens voor

Geplaatst door Erik64 op 22/03/2013 - 11:16

Lid sinds 19 mrt 2013

Vandaag heb ik de knoop doorgehakt. Voor eens en voor altijd doorgehakt. Als je dat zegt op een rookforum gaan alle ex-junks meteen denken: Ha! een medestopper! Maar ik ben al een tijd geleden gestopt, dus eigenlijk heeft het niets met roken te maken.

Wat dan, zal de nieuwsgierige lezer onder ons denken. Waarover heb je een knoop doorgehakt? Nou…eigenlijk heeft het met dit te maken. Met schrijven…dingen van me af schrijven. Want schrijven doe ik graag…deed ik altijd al graag…ik heb iets met woorden…en om met die woorden een blog, column of stukje te schrijven, en daar mensen mee weten te motiveren, dat geeft een kick!

En egoïst als ik ben…ik vind het leuk als mensen mijn stukjes lezen. Dat had ik altijd al met het publiceren van mijn column op een website. Stiekum iedere keer kijken: hoeveel hits heb ik al…zijn er reacties gekomen…op zich…is dat ook een vorm van verslaving. En nu ik er de ene verslaving aan heb gegeven, laat ik nu dan maar mijn andere verslaving maar weer oppakken. En hopen, dat mensen het leuk gaan vinden om iedere keer mijn verhaaltjes te lezen, ernaar uit gaan kijken, en erover gaan praten, reageren, kortom dat de stukjes nut hebben voor een ander.

En stel je eens voor….dat je over een jaar terug kijkt, regelmatig een stukje geschreven hebt, en je een hondertal trouwe lezers hebt. Die een abonnement nemen op je hersenspinsels die het het papier toevertrouwd. Stel je eens voor zeg….

Tja…stel je eens voor…met die zin begint zo vaak iets. Vaak een (gespannen) verwachting, of een leuke fantasie. En die fantasieën spreken vaak tot de verbeelding: stel je eens voor: je wint een miljoen in de staatsloterij. Hoppa….dat is meteen al voor velen een ultieme fantasie. Of voor de mannen onder ons: stel je eens voor: Oranje wordt volgend jaar Wereldkampioen! Met van Gaal aan het roer zou het moeten lukken denken velen, echter…. Je bent afhankelijk van andere factoren. Voor de vrouwen onder ons: stel je eens voor dat je man uit zichzelf de vaatwasser leegruimt. Dat zou toch een keer moeten gebeuren zou je denken…maar vaak denk je dat tegen beter weten in…omdat een man simpelweg daar vaak helemaal niet mee bezig is.

Zo veel dingen met stel je eens voor…stel je eens voor heeft ook iets onbereikbaars. Als je jezelf iets  moet voorstellen, dan lijkt het al bijna niet haalbaar. En toch…sommige dingen moet je je voorstellen en er gewoon voor gaan. Gewoon omdat het niet afhankelijk is van externe factoren, maar het alleen maar afhankelijk is van…jezelf. Die stel je eens voor…daar heb ik het over…die euhhh…durf ik het hier te zeggen? Jawel hoor: stel je eens voor dat je een jaar niet gerookt hebt…stel je eens 2 jaar rookvrij voor….5 jaar…10 jaar…stel je eens voor: niet meer ’s morgens met een drakenadem en bijbehorende ochtendrochel te hoeven opstaan. Stel je eens voor, dat je een keer zonder angst met een hoestje naar de dokter hoeft te gaan. Stel je eens voor je krijgt van de dokter te horen: je bent zo gezond als een vis!

Wij…als ex-rokers gaan daar toch voor…voor die stel je eens voor van die laatste alinea? Ik, deze ex-roker,  gaat daar in ieder geval wel voor! Niet omdat ik ertoe genoodzaakt wordt ergens door (ziekte of andere omstandigheden), nee gewoon omdat ik het WIL. Wil bewijzen dat ik kan stoppen met roken. Wil bewijzen dat ik die peuk niet nodig heb omdat ie niets oplevert!

afbeelding van Christine

Geplaatst door Christine op 06/04/2013 - 08:52

Lid sinds 17 sep 2011

Wens je veel sterkte toe,

ik ken de spanning.

Bij ons in de familie komt een hartziekte voor.

Ook daar is sprake van een gen, wel of niet drager.

Een kind van mijn broer is eraan overleden op zijn 21ste.

Ons gezin, negen kinderen zijn onderzocht.

Vier zijn drager waarvan een de ziekte ook daadwerkelijk heeft.

Vijf hebben het gen niet waarvan ik er een ben.

Maar wat was dat een spannende tijd en wat je zegt,

wat heeft het voor gevolgen voor je kinderen.

Hou je goed!

 

Geplaatst door Erik64 op 07/04/2013 - 21:28

Lid sinds 19 mrt 2013

Wat heb ik een heerlijk weekend gehad! De voorpret was enorm. Waarom? Zoonlief studeert in Duitsland en die zouden we dit weekend gaan bezoeken. Even maar, zaterdagmorgen vertrekken rond 08:00 uur en na 4,5 uur rijden ben je dan bij het plaatsje bij Stuttgart alwaar hij nu een kamer heeft.

Die kamer is maar tijdelijk, omdat hij nu een stage van een half jaar volgt, en daarna weer naar zijn “eigen” kamer in Reutlingen terugverhuist.

 

Vrijdagavond had mijn vrouw een feest van haar werk, maar omdat ik toch zou rijden was dat niet zo’n probleem. Ze zou naar het feest (bij ons zowat om de hoek) gaan, en ik zou bijtijds gaan slapen.

 

Toen ik zaterdagochtend opstond was vrouwlief al wakker en in de keuken aan het rommelen. Koffie zetten voor onderweg en zulke zaken. Toen ze me aankeek verschoot ik me 3 slagen in de rondte! Haar neus lag open, haar kin was afgeschaafd, en dr voorhoofd was geschaafd. Bleek dat ze bij thuiskomst op de oprit was uitgeschoven en vol op der snoet was gekomen. My godddd het leek wel of ze door Mike Tyson was afgetuigd.

Ze was dus bang dat ik zou zeggen dat ze niet meemocht, omdat het er echt serieus verwond uitzag. Nou is ze zelf pleeg dus op mijn vraag of ze dacht dat ze het aankon zei ze ja.

Onderweg is ze altijd bang dat ik niet op tijd stop en dus minder alert wordt. Ze blijft dan altijd wakker en af en toe tegen me praten enzovoorts.

Deze keer lukte het haar niet. Ik had zo’n idee dat ze niet echt veel geslapen had van de pijn, en van de spanning wellicht omdat ik het niet verantwoord zou vinden dat ze mee zou gaan.

Echter net zoals ik mijn zoon mis, mist zij hem ook, dus dan maar een beetje een rustig program voor haar :-).

 

Het weerzien met mijn zoon was echt bijzonder. Hij had me ook gemist, en ondanks dat we beiden redelijke nuchtere personen zijn waren we beiden toch wel wat emotioneel. Terwijl we elkaar 2 maanden niet hadden gezien…bijzonder hoor. Weerzien met moeders was idem, en hij verschoot natuurlijk erg van de verwondingen!

 

In de middag moest ik met zoonlief op pad voor een laptop, want de zijne had het begeven. Uiteindelijk bij een mediamarkt wel een goede deal kunnen krijgen. Zoon helemaal happy (en moeder ook omdat we eindelijk uit de winkel konden vertrekken). Bij zijn kamer aangekomen heb ik even de laptop geinstalleerd en zijn we gaan eten. Na het eten wilden we eerst wat gaan drinken, maar ene blik op mijn vrouw deed me beseffen dat het beter was de hotelkamer op te gaan zoeken.

Met het uur was ze er vermoeider, grauwer en slechter uit gaan zien.

Op de hotelkamer aangekomen duurde het gene 10 minuten of ze sliep (rond 9 uur). Ik heb zelf nog wat zitten rommelen op de ipad, en ben uiteindelijk rond 11 uur in slaap gevallen.

 

Vanmorgen waren we vroeg op. Rond 8 uur. Mijn vrouw zag er door de rust iets beter uit, maar had 2 “zakken” of soort blaren vol vocht onder haar ogen. Toch gaf ze aan dat ze zich veel beter voelde, de bikkel!

Na nog een bezoek aan de bakker nog even een uurtje op de koffie bij zoonlief geweest en daarna weer de reis huiswaarts aangegaan.

 

Na een 230 kilometer hebben we even een koffie en plaspauze gehouden. Tijdens het koffietappen werden we door 2 meisjes aangesproken die een lift richting nederland moesten hebben. Het waren 2 studentes die vanuit Amsterdam aan een liftwedstrijd hadden meegedaan. Toen ze met ons meemochten tot een 30 km voorbij Venlo waren ze zielsgelukkig. Ze haddne niet verwacht dat ze zo snel weer thuis zouden komen. Onderweg gezellig gekletst, en zo vloog de tijd voorbij.

Eenmaal afgezet bij het station waren mijn vrouw en ik het samen wel eens…dit was een bijzonder, heftig, leuk en bewogen weekend. Van alles wat!

En nu…zo dadelijk lekker naar bed en een beetje bijkomen van het hele weekend!  

Geplaatst door Anders op 07/04/2013 - 23:29

Lid sinds 29 jan 2013

leuk!!

 

Tsja, liften..deed ik vroeger ook altijd, ook wedstrijden. Liefst alleen, dat ging het snelst. Mijn kinderen niet. Ja, af en toe een wedstrijdje maar niet om goedkoop te reizen. Ze zijn wel verwender tegenwoordig. 

als ik ze nu nog zie (zelden) , lifters, neem ik ze altijd mee. 

 

Stoer wijf heb je!!!

 

en niet gerookt natuurlijk he!wink

Geplaatst door Erik64 op 07/04/2013 - 23:38

Lid sinds 19 mrt 2013

Nee Anders! Niet gerookt! Ik wil geen peuk meer op mijn lippen!

Geplaatst door Erik64 op 09/04/2013 - 22:28

Lid sinds 19 mrt 2013

Het is raar, maar voel me steeds beter! Wittere tanden, meer lucht en steeds betere uithoudingsvermogen. Waarom dat raar is? Omdat je dat als roker denk ik probeert te ontkennen, of niet onder ogen wilt zien. Daarom vind je dat nu achteraf raar.

De reacties van rokers op me verbazen me ook ooit. Jij gestopt?? Waarom? Kom en rook er nog 1 met ons, doe niet zo ongezellig, hoor ik wel eens. Maar nee! Dat gaan we dus niet doen! Die ene roken...stom is dat wel hoor...de vorige keer toen ik gestopt was dacht ik zo helemaal niet. Is het dan echt waar? Ben ik dan nu pas echt klaar met het roken? En was de vorige keer een soort van prelude die na een onderbreking van 11 maanden uitmondden in de rest van mijn leven als niet roker? Ik denk het welhaast. Een betere rationelere verklaring heb ik er niet voor!

stom is het ook hoeveel rust te niet roken weer geeft. Niet het werk moeten neerleggen om te gaan roken. Onderweg de auto langs de kant van de weg zetten voor een snelle peuk. Of onderweg de ramen open draaien en in de file snel een peukje oproken.dat was eens maar nooit meer. Klaar mee...gehad, laat een ander nu maar de staatskas spekken via de accijns op tabak. Dan zal ik mijn steentje wel af en toe bijdragen middels de accijns op alcohol! Proost! Op ons allen, de niet rokers!

 

 

afbeelding van L@yla

Geplaatst door L@yla op 10/04/2013 - 10:00

Lid sinds 16 feb 2013

[quote=Erik64]

Het is raar, maar voel me steeds beter! Wittere tanden, meer lucht en steeds betere uithoudingsvermogen. Waarom dat raar is? Omdat je dat als roker denk ik probeert te ontkennen, of niet onder ogen wilt zien. Daarom vind je dat nu achteraf raar.

De reacties van rokers op me verbazen me ook ooit. Jij gestopt?? Waarom? Kom en rook er nog 1 met ons, doe niet zo ongezellig, hoor ik wel eens. Maar nee! Dat gaan we dus niet doen! Die ene roken...stom is dat wel hoor...de vorige keer toen ik gestopt was dacht ik zo helemaal niet. Is het dan echt waar? Ben ik dan nu pas echt klaar met het roken? En was de vorige keer een soort van prelude die na een onderbreking van 11 maanden uitmondden in de rest van mijn leven als niet roker? Ik denk het welhaast. Een betere rationelere verklaring heb ik er niet voor!

stom is het ook hoeveel rust te niet roken weer geeft. Niet het werk moeten neerleggen om te gaan roken. Onderweg de auto langs de kant van de weg zetten voor een snelle peuk. Of onderweg de ramen open draaien en in de file snel een peukje oproken.dat was eens maar nooit meer. Klaar mee...gehad, laat een ander nu maar de staatskas spekken via de accijns op tabak. Dan zal ik mijn steentje wel af en toe bijdragen middels de accijns op alcohol! Proost! Op ons allen, de niet rokers!

 

 

[/quote]

 

afbeelding van Janet

Geplaatst door Janet op 10/04/2013 - 17:59

Lid sinds 28 jul 2011

12 jaar 9 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

                           

Geplaatst door Erik64 op 14/04/2013 - 08:26

Lid sinds 19 mrt 2013

Vandaag heb ik een super dag gehad..met eigenlijk alleen maar fijne en goede dingen.

Terugdenkend aan vorige week krijg ik toch wel af en toe een steek...ik mis mijn zoon wel. Om me heen, zijn humor, die zoveel op mijn humor lijkt. Zijn lach...raar is dat...maar op een of andere manier loop ik door de straten, en zie vaders met hun zonen, naar voetbal gaan of een andere bezigheid met hun zonen en herinner me de tijden dat ik met mijn zoon naar het voetbal ging. De tijd dat hij in de f-jes zat, en bang was om te laat te komen en al om 6 uur op een zaterdagochtend aan mijn bed stond: "kom pap!, anders zijn we zo te laat, en is de trainer boos en stelt me niet op!". Hoe ouder dat mijn zoon werd, des te christelijker werden de tijden dat hij zijn voetbalwedstrijden moest spelen. Die zaterdagen, die vaste rituelen met mijn zoon....ik mis ze soms pijnlijk. Vooral nu het weer beter aan het worden is...zalig vond ik het dan, ons vader-zoon moment op de zaterdag.

Toch was deze zaterdag, zonder mijn zoon er wel een om in te lijsten. Heerlijk, eerst vanmorgen repeteren met de band voor Koninginnenacht..Om 2 uur heerlijk een stuk gaan wandelen met vrouwlief. In de stad even in een muziekwinkel rondgekeken voor een akoestische basgitaar. Deze heb ik nodig voor mijn volgende muzikale avontuur. Helaas hadden ze er geen hangen, dus toch maar besloten om op internet rond te neuzen. Onderweg naar huis kwamen we langs een winkeltje met kostuums in de aanbieding. Mooi koopje kunnen meepikken. Verder doorgelopen even op een terras met zijn tweetjes aan de prosecco. Thuis aangekomen heerlijk even geluierd op de bank. Na het eten even bij mijn ouders langsgegaan. Normaal doe ik dat op de zondag, maar vanwege de weersvoorspelling wilde ik me niet vastleggen. En heb dus ineens morgen bergen vrije tijd. Heeeeerlijk.

Mijn moeder was niet thuis. Mijn vader wel...Heerlijk zitten kletsen. Doen we te weinig. Hij had me gemist. Ik kon het merken. Hij is oud aan het worden...al 80...zit er breekbaar uit, maar heeft nog vuur in zijn ogen en kracht in zijn stem. Ik zou willen dat ie 100 zou worden. Ik denk dat het bij de wens blijft en dat het niet mogelijk zou zijn.

Fijne man, mijn vader...lieve man ook...ik heb dat wel eens anders gezien. Mijn broer lag altijd iets beter in de kast. Kon studeren, werd leraar aan de mavo, dat was nog eens een beroep! Ik was niet zo gedreven en ging naar het  MBO. Kwam uiteindelijk in een keuken van een ziekenhuis terecht. Ik heb altijd het idee, dat mijn vader pas voor het eerst trots op me werd met de geboorte van mijn zoon. Zijn enige mannelijke kleinkind. Zijn zekerheidje op een voortzetting van zijn bloedlijn. Toen ik op latere leeftijd ook nog ging studeren, afstudeerde op mijn 42e...toen heb ik denk ik pas echt het respect van mijn vader gewonnen. Ik heb ook meer en meer het idee dat mijn moeder meer die voorkeur had dan mijn vader. Hoewel ik vroeger natuurlijk wel het enfant terrible was. Als we om 11 uur thuis moesten zijn lag mijn broer om 10 voor 11 al in zijn nest, en kwam ik om 5 over 12 binnengezeild. Dat speelt allemaal mee. En dat ik nu eens zonder mijn moeder lekker met mijn vader heb kunnen bijkletsen was eens heerlijk.

Samen hebben we het nog even over het "gen-verhaal" gehad. Mijn broer moet ook getest worden. Die laat het allemaal even sloffen, waar ik doorpak. Ik wil het liever gisteren dan vandaag weten. Mijn broer laat het vaak op het laatste moment aankomen. Grappig...kwam ik vroeger altijd als mosterd na de maaltijd...nu is mijn broer meer zo...kennelijk zijn mijn broer en ik niet zo heel verschillend als ik vroeger dacht. Alleen is hij misschien meer een laatbloeier.

Trots is mijn vader ook dat ik niet meer rook. Zijn grootste angst is dat hij zijn kinderen overleefd. En met een peuk in mijn handen zag hij die kans reeel aanwezig. Hij is dus blij...dat ik niet rook. Net als ik, en mijn kinderen....

Nu ga ik lekker slapen...de dag was mooi...hopelijk komt er morgen nog zo'n juweeltje...

 

 

Geplaatst door Erik64 op 14/04/2013 - 18:09

Lid sinds 19 mrt 2013

Het was minder mooi weer dan voorspeld, maar evengoed van genoten!

afbeelding van Marion31

Geplaatst door Marion31 op 14/04/2013 - 18:12

Lid sinds 03 jan 2009

11 jaar 8 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

Mooi geschreven, Erik, de dag van gister. Bewaar 'm maar goed!

Geplaatst door Anders op 14/04/2013 - 19:28

Lid sinds 29 jan 2013

mooi verhaal!!

 

Studeren wordt te hoog ingeschat. Tegenwoordig doet iedereen het, anders tel je niet mee. daardoor is het HBO gekelderd en heeft nu het niveau van wat vroeger MBO was. Universiteiten bomvol, is ook niet meer wat het was. Ik denk HBO van vroeger. Zelfs promoveren doet niet meer een heel slimme enkeling, maar hele hordes twintigers. 

 

Wat nu in is, is een vak leren. Steeds meer mensen met een universitaire opleiding leren voor timmerman, edelsmid etc. 

Grappig he. 

 

Fijn om zo'n goede band met je vader en zoon te hebben! Dat is goud waard en geeft harmonie in je leven.

 

Zo'n dag met een gouden randje neemt niemand je meer af, en ook nog 50 dagen niet gerookt.yes

afbeelding van Christine

Geplaatst door Christine op 17/04/2013 - 07:54

Lid sinds 17 sep 2011

Mooi om je verhaal te lezen Erik,

het ontroerde me..

fijne dag

Geplaatst door Erik64 op 17/04/2013 - 08:08

Lid sinds 19 mrt 2013

[quote=Christine]

Mooi om je verhaal te lezen Erik,

het ontroerde me..

fijne dag

[/quote]
Dank je wel Christine, jij ook een hele fijne dag toegewenst. Ik kas het stukje net ook nog een keer terug en kreeg weer dat gevoel terug dat ik had na afgelopen zaterdag. Onbewust in een rode draad geschreven zie ik nu ook. Eerst vader-zoon moment tussen mij en mijn zoon, daarna vader-zoon moment tussen mijn pa en ik. Leuk om terug te kezen!

Geplaatst door Erik64 op 18/04/2013 - 00:42

Lid sinds 19 mrt 2013

Morgen, of beter straks is het dan zo ver...De Afspraak. Ik ben onrustig, maak me druk, probeer het weg te dringen het gevoel en de onrust met een flinke borrel. Ik hoop dat het helpt. Ik vrees dat het een woelnacht wordt. 

Voel me raar, of beter stom..emoties vliegen rond in mijn hoofd, emoties komen er ook uit, terwijl ik normaal nuchter ben. 

Beste lijkt me toch om wat slaap proberen te pakken...slaap lekker...

afbeelding van Marion31

Geplaatst door Marion31 op 18/04/2013 - 08:18

Lid sinds 03 jan 2009

11 jaar 8 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

Sterkte vandaag, Erik. Zal aan je denken.

Liefs, Marion

Reactie toevoegen