Toch maar een dagboek

Geplaatst door Poeleke op 08/04/2014 - 15:19

Lid sinds 11 mrt 2014

9 jaar 5 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

Ik ben niet eerder aan een dagboek hier begonnen omdat ik in de 1e instantie genoeg had aan het contact met verschillende mensen in de verschillende topics, maar er zijn (jammer genoeg) ook wat mensen afgehaakt en soms is het prettig om van me af te schrijven (heb ik altijd al goed gekund), vandaar dus een dagboekje.

Inmiddels ben ik al 4 weken onderweg met stoppen met roken en het voelt geweldig goed.

Net als de meeste hier heb ik echt wel mijn moeilijke momenten, maar zolang die niet overgaan in zwakke momenten, gaat het prima. Ik weet nl dat als ik nu een sigaret pak, ik helemaal verkocht ben en terug bij af. En dat wil ik absoluut niet.

Mijn allerbelangrijkste reden om te stoppen is toch wel dat ik copd heb fase 3. Ik ben 59 en rook al sinds mijn 14e, heb copd sinds 2003. Natuurlijk is het erg jammer dat ik toen niet gestopt ben, maar ik ben iemand die altijd zegt "achterom kijken is alleen handig bij het autorijden" dus vooruit met de geit. Ook vind ik het heel erg dat ik zo verslaafd ben aan iets wat ongezond is, bepalend, tijdrovend, vies stinkend en duur, bovendien zie je er niet uit als je rookt.

Dit forum helpt heel goed, ook al moet je het toch echt zelf doen.

Natuurlijk heb ik in het verleden al vaker pogingen gedaan om te stoppen met roken, zelfs al ver voordat ik wist dat ik copd had. Ik weet nog goed dat ik met mijn dochter (toen 5 jaar, nu 23) naar Disneyland ging, heel trots met nicotine pleisters op, we stopten ergens halverwege en buiten de bus bood iemand me een sig. aan, ik pakte die gewoon aan en toen ik hem aanstak, dacht ik "o ja ik heb een pleister op"........flutpoging dus. heb die pleister eraf gehaald en ben een pakje sig gaan kopen. Zielig hoor hahaha.
Daarna pas weer pogingen gedaan nadat ik te horen had gekregen dat ik copd had. De laatste in sept 2011 m.b.v. acupunctuur anderhalf jaar niet gerookt.
Heb het nog nooit CT gedaan, dit valt me dus echt mee. Maar ik merk uiteraard ook aan mijn lichaam dat ik niet meer rook, heb echt meer lucht. Ik weet dat wat kapot is aan longblaasjes nooit meer terug komt, maar ik hoop echt dat ik verdere achteruitgang op deze manier heel veel kan remmen.
Dat ik alsnog aan een dagboek begin, is ook omdat mijn dochter eind deze maand voor 3 mnd naar Curacao gaat, was tot gister toe nog onzeker omdat ze pfeiffer heeft, maar na enkele gesprekken met o.a. haar huisarts, heeft ze vanmorgen geboekt en ik wil haar niet laten merken hoe moeilijk ik het daar mee heb en haar "gaan" mag ook geen reden zijn om weer een peuk op te steken, daarom maar schrijven, schrijven en nog meer schrijven.

M@rleen wrote: Hoi

Geplaatst door Poeleke op 10/11/2014 - 19:19

Lid sinds 11 mrt 2014

9 jaar 5 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

[quote=M@rleen]

Hoi Poeleke,

Bedankt voor je lieve woorden, ik heb zelf het gevoel dat het allemaal wel goed gaat komen. Ze wordt 17 juni geopereerd, heeft eerst nog allerlei vooronderzoeken. Maar het liefst had ze het meteen ondergaan. Je hebt gelijk, ze zijn er op tijd bij. Want als je bedenkt dat het 5 jaar geleden ook is gecontrolleerd, toen was er niets te zien. Dan groeit zo'n tumor inderdaad erg langzaam in 5 jaar tijd. Ik denk dat ik een paar dagen bij haar in huis ga als het zover is, want als er geen complicaties zijn mag ze dezelfde avond al naar huis. Maar ze is ook diabeet en nogal nonchalant met haar insuline spuiten, dus moet ze even goed in de gaten gehouden worden. Ik heb mijn (middelste) broer nog niet gesproken, het kan best zijn dat hij haar een poos in huis neemt. Hij en mijn moeder zijn 2 handen op 1 buik, misschien hebben ze het daar al over gehad waar ik nog niets van weet. Ze betrekken mij wel vaker niet erbij, ik kon het altijd beter vinden met mijn vader. En heb me er helaas mijn hele leven al een beetje bij voelen hangen, vaak ook omdat er veel aandacht naar mijn oudste broer uitging met al zijn problemen, van jongs af aan al. En mijn middelste broer is en was iemand die alles altijd mee heeft zitten en succesvol is in alles wat hij doet. Dus dat is de "trots" van mijn moeder. Klinkt zielig he, haha, maar ben er aan gewend en heb me erbij neergelegd. Dus ik zie wel hoe ik mijn steentje bij kan dragen, ik bied het in elk geval wel aan.

Wat vervelend dat je nu meer last hebt van benauwdheid, en dat je dat heeft gehinderd bij het sporten. Ik kan me voorstellen dat dat klamme weer extra klachten geeft, bah. Ik hoop dat dat allemaal weer afzakt en weer veel energie hebt voor de leuke dingen in het leven. Sta je nog telkens onder controle van je longarts dan? Ik ben nu ook snotverkouden en aan het proesten, om mij heen ook veel van dat soort mensen, misschien zit dat bij jou er ook wel aan te komen.

Zo, ik ga eens even mijn haar verven, wordt hoog tijd want ik word steeds grijzer her en der, haha. Best een klus want ik doe het altijd zelf, spaar ik weer kapperskosten uit. Maar ik heb lang haar en dat is wel lastig want dan hangen die plukken altijd zo in de weg. Ik hoop dat er niemand spontaan op bezoek wil komen.. De jongens zijn weer aan het hengelen, hun favoriete bezigheid, en manlief kijkt even naar de F3, zijn favoriete bezigheid, autosport volgen, haha.

Wens je een heel goed weekend verder!!

[/quote]

Fijn dat jullie niet zo heel lang hoeven te wachten op operatie e.d. Ik had mion of meer al verwacht dat jij dat zou gaan voorstellen, dat je een paar dagen in huis kunt komen.

Wel jammer dat jouw jeugd dus toch wel in het teken heeft gestaan van de zorgen rondom jouw oudste broer, is het omdat de oudste zoon een zorgen kind was, dat jouw moeder meer affectie op heeft gepakt voor de volgende zoon? Of ligt het echt aan het feit dat hij in haar ogen succesvol is?

Klinkt niet persé zielig, ik denk dat je er vroeger wel onder geleden hebt, als kind, niet omdat jouw 2e broer misschien meer aandacht kreeg, maar dat jouw oudste broer door zijn geestelijke gezondheidstoestand meer zorg nodig had en dan praten we ook nog over een tijd waarin er misschien minder therapeutische mogelijkheden waren. heeft jouw oudste broer altijd thuis gewoond of is hij ook weleens "opgenomen"geweest.

Hoe dan ook Marleen, net wat je zegt, je kunt niet meer doen dan aan te bieden dat je wilt komen, ik hoop dat jij je er nu ook rustiger bij voelt.

En zijn is de uitgroei weer verdwenen hahaha, geen onverwachts bezoek??? Ik laat het altijd door een vriendin doen, alhoewel ik de laatste keer wel naar een echte kapper ben gegaan omdat ik ze bijna wit en héél kort wilde en dat is héél goed gelukt. Hebben ze mijn haren helemaal ontkleurd en er daarna asblond in gedaan, geweldig ik zette echt een statement neer hahaha, nee serieus, ik heb er hele leuke reacties op gehad en voel me er heerlijk bij.

Ja ik ga elk jaar 2x naar de longarts, moet wel he ik zit in fase 3, dus hij wil wel vinger aan de pols houden. Het is dat ik nu al meer dan 'n jaar niet meer in het ziekenhuis heb gelegen (afkloppen) en daardoor het gevoel heb dat ik onoverwinnelijk ben (grijns), maar daarvoor lag ik er zo'n 2x per jaar in, wat uiteraard te maken had met mijn verminderde longinhoud en het zeer bevatteljk zijn voor ontstekingen, maar mijn ziekenhuis opnames zijn stuk minder geworden toen ik het zeer moeilijke besluit had genomen om voor mijn liefste vriendje een nieuwe baas te gaan zoeken, want door zijn haren en het stof wat er in die haren zat kreeg ik veel vaker luchtwegontstekingen, bovendien viel het me steeds zwaarder om hem 4 á 5 x pd uit te laten in weer en wind, Mijn kinderen hielpen daar wel bij, maar het meeste kwam toch op mij terecht. En dan de zorgen die ik om hem had als ik weer eens opgenomen werd. Sinds hij weg is, ben ik dus nog 1x keer opgenomen geweest. Ik ben hem inmiddels al 2x alleen en 1x samen met mijn dochter op gaan zoeken en hij heeft het hééééél erg goed getroffen, een gewedlig nieuw baasje, die heel veel met hem gaat wandelen, dus ik had er na verloop van tijd wel vrede mee. Het leven bestaat uit keuzes maken en dit was een moeilijke, maar wel een goede.

Nou ik wens je veel sterkte en wijsheid, zet hem op.

Dit was/is mijn vriendje......ik hou nog steeds van hem. Hier waren we samen weekje aan zee in caravan van een oud collega.

beantwoorden

Hoi Poeleke! Is het ook zulk

Geplaatst door M@rleen op 18/11/2014 - 12:15

Lid sinds 04 apr 2014

Hoi Poeleke!

Is het ook zulk drietweer bij jou? Brr en koud ook nog. Heb net de jongens maar even met mn autootje naar school gebracht, dat kon ik ze niet aandoen door die harde regen terwijl ik vrij ben vandaag.

Nou, ik had te weinig tijd om fatsoenlijk terug te reageren op je laatste (veel te lange, gaaap, haha) bericht. Voornamelijk omdat we hier de pc moeten delen, de jongens moeten werkstukken maken voor school, manlief heeft ook zo zijn dingen dus ja. We zijn al aan het uitkijken naar een 2e zodat iedereen sneller aan de beurt is.

beantwoorden

Hoi Poeleke, Je hebt gelijk

Geplaatst door M@rleen op 18/11/2014 - 12:18

Lid sinds 04 apr 2014

Hoi Poeleke,

Je hebt gelijk hoor, van dat stemmen. Als ik dan om me heen vraag zijn er veel mensen die niet gaan, maar inderdaad wel lopen te zeuren. Ik ben al geweest in ieder geval.

Hoe gaat het verder met jou? En is je dochter nu helemaal in haar sas?

Bedankt nog voor je wensen en wens je nog een fijne dag verder!

beantwoorden

Hèhè eindelijk gevonden,

Geplaatst door Yvondv op 10/03/2015 - 19:46

Lid sinds 01 feb 2014

10 jaar 3 maanden geleden gestopt met Cold Turkey.

Hèhè eindelijk gevonden, morgen is Poeleke een heel jaar rookvrij, Hopenlijk komt ze nog even langs!

beantwoorden

Vraag maar raak aan Yvon (en

Geplaatst door M@rleen op 10/03/2015 - 21:51

Lid sinds 04 apr 2014

Vraag maar raak aan Yvon (en John)! En krijg direct antwoord, haha.

Wat goed dat je dat allemaal bijhoudt zeg. Ik achtervolg jou maar telkens, dan lijk ik ook heel attent. Ik heb dat hier thuis ook wel hoor, ben al heel wat verjaardagen vergeten. Heel erg. Man is ook zo vergeetachtig daarin, we zijn ooit eens op visite geweest bij mijn schoonvader en zijn vriendin , ik moest naar de wc daar, en zag op hun kalender dat mijn schoonvader op dat moment jarig was!!!! Ohh!!! We waren er al een half uur!!! Geen cadeautje niks bij ons! Ik snel aan man duidelijk gemaakt, Hij kuchte even en zei doodnormaal: Ehhh, waar we eigenlijk voor kwamen....Gefeliciteerd met je verjaardag! We lachen er nu nog wel eens om, haha.